به گزارش
«تابناک باتو»؛ دو نوع دریچه مصنوعی قلب (prostheticheart valve) برای استفاده در موقعیت های دهلیزی ـ بطنی و آئورت به کار میروند: دریچه های مکانیکی (صفحۀ چرخان «tilting disk» و دولتی «bi-Leaflet disk» و دریچه های بافتی حیوانی (bioprosthesis) (شکل ۵ـ۸). دریچه های مکانیکی اثرات همودینامیک مناسب داشته و دوام فوق العادهای دارند، اما به علت خطر بالای ترومبوآمبولی، بیماران به درمان ضدانعقادی درازمدت نیاز دارند. خطر ترومبوآمبولی در دریچه های حیوانی کم است اما خصوصاً در بیماران جوان به اندازه دریچه های مکانیکی دوام ندارند.
نوع دریچۀ مورد استفاده در هر شخص به چند عامل از جمله، سن بیمار، مناسب بودن جهت دریافت درازمدت درمان ضدانعقادی، و محل دریچه، بستگی دارد. در بیماران دارای دریچه های قلبی مصنوعی دستورالعمل های درمان ضدانعقادی توسط انجمن قلب آمریکا ACC/AHA در دسترس قرار گرفتهاند و همه بیماران دارای دریچههای مکانیکی به درمان با وارفارین نیاز دارند. آسپرین (۷۵ تا ۱۰۰ میلیگرم در روز) به صورت تک دارویی و درازمدت در بیماران دارای دریچه های مصنوعی بیولوژیک مصنوعی مکانیکی توصیه شده است. وارفارین در طی ۳ ماه اول پس از جراحی در بیمارانی که دریچه بیولوژیک جایگزین شده، توصیه می شود. در بیمارانی که دریچه های مکانیکی آئورت دریافت کرده اند، مقدار INR باید در حد ۲٫۳ تا ۳ حفظ شود.
شواهد خطر بالا (برای مثال، فیبرپلاسیون دهلیزی، نارسایی بطن چپ، ترومبوآمبولی قلبی، و حالت انعقادپذیری بالا «hypercoagulable») باید به این امر منجر شود که در همه بیماران دارای دریچه های میترال مکانیکی هدفگ ذاری جهت INR مابین ۲٫۵ تا ۳٫۵ گذاشته شود.
تعویض دریچه های معیوب با دریچه های مصنوعی، با خطرات و عوارض احتمالی تازهای همراه است. تمام دریچه های مصنوعی با درجاتی از تنگی همراه اند چرا که منفذ مؤثر آنها، کوچکتر از دریچه های اصلی طبیعی است. ترومبوز یا کلسیفیه شدن دریچه مصنوعی اغلب باعث ناکارایی و تنگی قابل ملاحظه آن می شود. نارسایی دریچه مصنوعی می تواند ناشی از نشت خون از محل بخیه های رینگ باشد. در دریچه های بیولوژیک (حیوانی) تخریب لتهای دریچه میتواند منجر به تنگی یا نارسایی دریچه شود.
همولیز از عوارض شایع دریچه های مکانیکی قدیمی است (به عنوان مثال، نوع گوی و قفس یا دیسک و قفس) و چنانچه تلاطم جریان خون همراه با بدی عملکرد دریچه مصنوعی، به ویژه رگورژیناسیون، موجود باشد، در مدل های امروزیتر دریچه ها نیز دیده میشود. در تمام انواع دریچهها خطر اندوکاردیت به صورت بالقوه وجود دارد. نحوه درمان پروفیلاکسی اندوکاردیت بعداً شرح داده خواهد شد.
با استفاده ار اکوکاردیوگرافی دوبعدی و داپلر می توان به خوبی عملکرد دریچه های قلبی را بررسی کرد. در صورت ظن به تشکیل لخته یا اندوکاردیت، بهترین روش، اکوکاردیوگرافی داخل مری است. برای بررسی حرکت لتها در دریچههای مکانیکی می توان از فلوروسکوپی استفاده کرد. توموگرافی رایانه ای قب به همراه ECG (gated cardiac CT) نیز می تواند وسیله تشخیصی مفیدی باشد.
منبع: یک پزشک
