مردی که باجناقش را کشت: بخشش نمی‌خواهم!

مأموران پلیس بهمن‌ماه دو سال قبل باخبر شدند مردی به گفته خانواده‌اش گم شده‌ است. وقتی تحقیقات پلیسی آغاز شد مأموران فهمیدند این مرد آخرین‌بار همراه باجناقش بود و این‌دو با هم قرار داشتند. با دستگیری باجناق مشخص شد این مرد به قتل رسیده‌ و متهم جسد را در بیابانی دفن کرده‌ است. 

این مرد گفت: من به همسرم و باجناقم شک داشتم و فکر می‌کردم آنها با هم رابطه دارند. یک روز وقتی همسرم به سمت خانه خواهرش رفت او را تعقیب کردم و دیدم وارد خانه شد و باجناقم در را باز کرد و فکر کردم خواهرزنم خانه نیست به‌همین‌دلیل هم ناراحت شدم و نقشه قتل را طراحی کردم. 

متهم گفت: به بهانه اینکه گنجی پیدا کرده‌ام باجناقم را به بیابان‌های اطراف تهران بردم و به او گفتم گنج همین اطراف است بعد هم با شلیک گلوله او را به قتل رساندم و جسدش را همان‌جا دفن کردم. وقتی مأموران جسد را پیدا و تحقیقات را کامل کردند این‌بار متهم به قتل به بازپرس گفت دچار بیماری روانی است و درخواست کرد در کمیسیون پزشکی قانونی بررسی‌ شود، اما متخصصان اعلام کردند او مسئول اعمال خودش است و بیماری روانی‌ای که از او سلب مسئولیت کند، وجود ندارد. با توجه به این نظریه بود که کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد.

 روز گذشته جلسه رسیدگی به پرونده برگزار و کیفرخواست علیه متهم خوانده شد و اولیای‌دم نیز درخواست صدور حکم قصاص کردند. وقتی نوبت به متهم رسید با وجود اینکه در ابتدا مدعی ‌بود دچار بیماری است و نمی‌تواند صحبت کند، اما در نهایت دفاعیات خود را مطرح کرد و گفت: من فکر می‌کردم همسرم با باجناقم ارتباط دارد اما اشتباه می‌کردم ارتباطی بین آنها نبود. من بعد از قتل متوجه این ماجرا شدم روز حادثه هم می‌خواستم از باجناقم اعتراف بگیرم به همین دلیل هم گلنگدن را دست‌کاری کرده‌ بودم که شلیک نکند و فقط به وسیله آن باجناقم را تهدید کنم اما نمی‌دانستم اسلحه روی رگبار است وقتی سلاح را مقابل او گرفتم یکباره گلوله شلیک و باعث مرگش شد. حالا هم مدتی است در بیمارستان روزبه بستری هستم هرچند پزشکان می‌گویند من بیمار نیستم اما من را حالا از بیمارستان روزبه به دادگاه آورده‌اند. 

متهم درباره اینکه آیا درخواست بخششی از اولیای‌دم دارد یا نه، گفت: من درخواست بخشش ندارم هرچند از کارم پشیمان هستم و اشتباه کردم، اولیای‌دم هم من را ببخشند خودم نمی‌توانم این کار را بکنم و خیلی ناراحت هستم بنابراین من را مجازات کنند تا همه‌چیز تمام شود. با پایان جلسه رسیدگی، هیأت قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند.