گفته های شهردار خرم آباد، بسیار تکان دهنده بود: وجود 23 رفتگر با تحصیلات دانشگاهی. جوانانی که با آرزوهای فراوان پای به دانشگاه گذاشتند و بعد از 4 سال، به مشاغلی پای گذاشتند که نیازی به آن همه تحصیل نداشت.
این جوانان که بعد از فارغ التحصیلی نتوانستنددر بازار کار شغل درخوری به دست آورند، سرافکنده از تحصیلات گذشته خود به شغل شریف رفتگری مشغول شدند.اگرچه همه راه های کسب رزق حلال ستودنی است اما باید این موضوع را بررسی کنیم که چرا به اینجا رسیده ایم.
برای بررسی این پدیده باید به سراغ ساختار نظام آموزش عالی و بازار کار کشور برویم. نظام آموزش عالی کشور بی توجه به وضعیت بازار کار سعی در تولید حداکثری فارغ التحصیل دارد و بدون شک در آینده نه چندان دور که همه مدارک بالا دارند، باید انتظار داشته باشیم که همه رفتگران ما تحصیلات دانشگاهی داشته باشند.اما اشکال بعدی را باید در بازار کار جست و جو کرد. جایی که به دلیل عدم شفافیت و گستردگی مکانی متقاضیان کار به سختی می توانند شغل پیدا کنند.
از طرف دیگر کارفرمایان هم قادر نیستند افراد مورد نیاز خود را پیدا کنند. برای مثال، یک فارغ التحصیل دانشگاهی باید به دنبال آشنایان خود برود تا بلکه شغلی پیدا کند و آنان که آشنایی ندارند یا محدودیت های شرعی پارتی بازی را جدی می گیرند، بیکار می مانند. بالطبع در این شرایط سازوکار مشخصی برای جفت کردن کارگران و کارفرمایان وجود ندارد ومتاسفانه فعالیت بنگاه های کاریابی نیز پاسخگوی نیاز بازار کار نیست.
لذا توصیه می شود که سازوکار این چنینی از طرف بخش خصوصی یا دولت فراهم شود: البته فراگیرتر از سامانه فعلی وزارت کار.
پارس
اینا تو دانشگاه همه کار کردن غیر درس خوندن. دولت این همه خرج دانشگاه میکنه اما بی کفایتی بعضی اساتید و سیتم غلط آموزشی باعث میشه بجا اینکه فارغ التحصیلها کارآفرینی کنن. خودشونم میمونم رو دست دولت و جامعه.