خواهش ام جدی است. کیارستمی بزرگ را در قطعه هنرمندان
به خاک نسپارید. برای او مثل سعدی و حافظ و خیام و فردوسی و... باید
آرامگاه ساخت. جهانی تر از او می شناسید که حالا باید به خاک امانت دهید.
حالا شاید بتوان کمی از قدر ندیدن او در سرزمین اش را جبران کرد.
احساساتی و جو گیر نشده ام. حتی پیشنهادی دارم. او اصالتا از طایفه کیارستمی های «میگون» ییلاق زیبای شمال تهران است.
کیارستمی
های میگون همت کنند و با همکاری بقیه دوستدارانش برای او آرامگاهی درخور و
شایسته و نمادین بسازند. مزاری چون آرامگاه حافظ و سعدی در شیراز، که. قول
می دهیم «نرم و آهسته بیائیم تا مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی او»
آنجا به وعده گاه اهل سینما و دلدادگان و دلشدگان و دلشکستگان سینما بدل
خواهد شد. مثل آرامگاه حافظ که وقتی می روی شاهد نواختن ساز اهل دلی می شوی
و شنونده آواز زیبایی از غزلیات او از دیگری؛ و یا نظاره گر استادی دیگر
می شوی که شاگردانش را برسر مزار حافظ آورده و غزلی از او را خطاطی می کند.
آنجا یکی از اماکن عزیز اهل طریقت سینما خواهد شد. مرکزیت فرهنگی و هنری
خواهد یافت. خیر و برکت خواهد داشت. «شب های میگون» از آن پس معنای دیگری
خواهند یافت.... این همه آرامگاه در این مملکت است. یکی هم برای او ! یک
کمپین راه بیندازید. حتما هزینه اش تامین خواهد شد... یا علی! بی خیال
مسئولین!
پارسینه
گوشی شنوا؟؟ 