حدود ساعت ۲۳ روز شنبه، تهران شاهد یکی از عجیب‌ترین حوادث سالیان اخیر خود بود. یک دستگاه جرثقیل ۱۳۰ تنی متعلق به سازمان آتش‌نشانی تهران که ویژه رسیدگی به حوادث بزرگ شهر تهران بود هنگام جابجایی یک ژنراتور در ساختمانی که متعلق به معاونت فنی عمرانی شهرداری تهران بود، بر روی یک ساختمان مسکونی سقوط کرد که در نتیجه این حادثه دو آتش‌نشان دچار مصدومیت شدید شدند، جرثقیل به طور کامل آسیب دید و به یک ساختمان مسکونی در ضلع شمالی آن محل خسارات جدی وارد شد. این در حالی است که جلال ملکی، سخنگوی سازمان آتش‌نشانی ضمن تلاش برای کوچک جلوه دادن این حادثه، اعلام کرده بود که ژنراتور در حیاط سقوط کرده و خسارت چندانی نیز به بار نیامده است!
این اتفاق صرفاً یک حادثه عادی نبوده و نیست و از زوایای مختلف مدیریتی و فنی قابل بررسی است ولی ابهاماتی نیز در این حادثه خودنمایی می‌کنند.
کانال تلگرامی چند ثانیه در همین رابطه نوشت: چگونه است که یکی از ارزشمندترین خودروهای امدادی کشور برای اجرای یک کار روتین و روزمره در شهرداری تهران به کار گمارده می‌شود؟ اینکه چرا شهرداری تهران با وجود اینکه خود دارای پیمانکاران فنی بسیاری است برای اجرای یک فعالیت روتین و غیر امدادی دست به دامان مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی می‌شود، مساله‌ای بسیار عجیب است. آیا جابجایی این ژنراتور آنقدر مهم بود که ضمن به خطر انداختن جان نیروهای زحمتکش آتش‌نشان، یکی از بزرگترین و گرانقیمت‌ترین خودروهای سازمان آتش‌نشانی تهران را عملاً تبدیل به یک تکه آهن قراضه نمایند؟
از سوی دیگر اما، پرسش اینجاست که بر فرض وجود چنین درخواستی، چطور می‌شود که مدیرعامل یک دستگاه امدادی بدون توجه به اهمیت و ارزش چنین تجهیزاتی، به خواست معاونت فنی و عمرانی شهرداری تهران تمکین کند؟
بررسی سوابق مدیرعامل فعلی سازمان آتش‌نشانی تهران نشان می‌دهد که او نه تنها در حوزه امور ایمنی و آتش‌نشانی هیچ دانش و تجربه‌ای نداشته است، بلکه عمر سوابق کاری وی در شهرداری تهران، محدود به همین دوره مدیریت شهری است که این نشان می‌دهد انتصاب این فرد در یک جایگاه تخصصی که مستلزم داشتن حداقل‌های علمی و تجربی لازم برای ایفای نقش مدیریتی یک سازمان تخصصی و البته مهم بوده است، حتی با اساسنامه آن سازمان نیز تناسب و همخوانی ندارد. در چنین شرایطی نباید انتظار داشت که یک مدیر غیرمتخصص بتواند درک درستی از شرایط کاری در یک سازمان با ماهیت تخصصی ایمنی و آتش‌نشانی داشته باشد.
پرسش دیگری که در این میان به چشم می‌آید اینست که آیا در اجرای این فعالیت نقض قانون وجود داشته است که مطابق با تصاویر موجود، بلافاصله پس از حادثه، آرم و علائم خودروی جرثقیلی که متعلق به سازمان آتش‌نشانی تهران بوده است با برچسب پوشانده می‌شود؟ آنچه مسلم است، دو آتش‌نشان دچار صدمات شدید شده‌اند و یک دستگاه جرثقیل ۱۳۰ تنی که کارآیی آن برای خدمت به شهروندان تهرانی بسیار مهم بوده است تبدیل به آهن قراضه شده است! اینجاست که موضوع هدررفت منابع بیت‌المال مطرح می‌شود. آیا در چنین شرایطی شایسته نیست که مدعی‌العموم وارد ماجرا شود و بدون اغماض نسبت به کسانی مسبب این رویداد تاسف برانگیز هستند اعلام جرم نماید؟
نکته بسیار حائز اهمیت دیگر آن است که بررسی سخنان مدیرعامل فعلی سازمان آتش‌نشانی در روز تشییع پیکر آخرین شهید آن سازمان "شهید والا مقام رضا دارابی" نکته جالبی را به خاطر می‌آورد.
مدیرعامل آتش‌نشانی در آن روز گفته بود که تمامی آتش‌نشانان تهرانی برای خدمت به شهروندان آرزوی شهادت دارند، این در حالی است که سیاست‌های سازمان تحت مدیریت وی، خود سبب بروز چنین رویداد تاسف باری شده است؛ آیا ایشان امروز هم می‌تواند مدعی باشد که آرزوی هر جرثقیلی در سازمان آتش‌نشانی سقوط است؟! البته که هنوز ادعای اطفاء حریق سوله با استفاده از بالگرد برای اولین بار در جهان را فراموش نکرده ایم!
حادثه، همیشه در کمین است، اما اینکه یک سازمان امدادی اثرگذار پایتخت تهران که خود باید متولی ایمنی شهر باشد با تصمیمات نابخردانه خود سبب بروز چنین حادثه ای برای کارکنان و تجهیزات خود و نیز شهروندان شود، مفهومی جز سقوط مدیریت و از میان رفتن اعتماد عمومی به یک سازمان امدادی ندارد و این موضوعی است که می‌تواند و باید توسط مسئولین امر، مدیریت شهری و از همه مهمتر مدعی‌العموم مورد توجه قرار گیرد؛ آنطور که گفته‌اند: هر چه بگندد نمکش می‌زنند، وای به روزی که بگندد نمک!!
▫️پ.ن: قیمت این جرثقیل حدود ۲۰۰ میلیارد تومان است که متاسفانه دود شد و رفت هوا!
برترین ها
