افسردگی پس از زایمان یک اختلال شایع است که 10 تا 20 درصد از مادران را تحت تاثیر قرار می دهد. احساس خستگی و بی انرژی بودن مداوم، احساس ضعف، خواب آلودگی، حساسیت بیش از اندازه به تمام امور، پریشانی و سردرگمی، کلافگی، عدم تمرکز، بدبینی و احساس ضعف، برخی از علائم این اختلال هستند.
مطالعات محققان استرالیایی نشان می دهد که آسیب های ناشی از این اختلال به نوزاد بسیار جدی تر از حد تصور است. مطالعات نشان می دهد مادرانی که به این اختلال دچار می شوند، استراتژی های مناسب برای ارتباط با نوزاد را نمی پذیرند و نمی توانند با نوزاد ارتباط برقرار کنند؛ از طرفی در نگهداری و مراقبت از کودک نیز با مشکل مواجه می شوند؛ بنابراین احتمال بروز اختلالات روانی و مشکلات مرتبط با رشد، در نوزادانی که مادرشان به افسردگی پس از زایمان مبتلا شده اند، بیشتر دیده می شود.
در این مطالعه آمده است هورمون اکسی توسین نقش موثری در افسردگی پس از زایمان دارد و علایم افسردگی در مادرانی که سطح اکسی توسین پایینی دارند، بیشتر است. از طرفی درمان با این هورمون علایم افسردگی را کاهش می دهد و سبب می شود مادر ارتباط بهتری با کودک برقرار کند. البته پژوهشگران معتقدند که این مطالعه نیازمند تحقیقات بیشتری است.
علاوه بر مسایل هورمونی، عوامل محیطی نیز در بروز افسردگی پس از زایمان موثر هستند. معمولا عوارض این مشکل در زنانی که در دوران زایمان توسط همسر خود به خوبی درک نمی شوند، شدیدتر است.
نقش همسر و خانواده در کاهش اختلالات روحی مادران بسیار با اهمیت است. متخصصان به مردان توصیه می کنند که به مدت حداقل شش ماه پس از زایمان، همسران خود را حمایت کنند و از بروز هر نوع مشاجره خودداری کنند.
توجه به تغذیه مادران و تنوع در دکوراسیون منزل نیز موثر است. گردش، پیاده روی و برقراری ارتباط با مادران دیگری که همین شرایط را تحمل کرده اند نیز توصیه شده است. از طرفی، مطالعات محققان دانشگاه کمبریج انگلیس نشان می دهد که شیردهی، افسردگی پس از زایمان را پنجاه درصد کاهش می دهد.
شفا آنلاین
