حدود 300 کیلومتری بمبئی، روستای دورافتاده شانی شینگانپور قرار دارد که
مفهوم جرم و جنایت برای ساکنان آن چنان بیگانه است که هیچ نیازی به نگهبانی
و محافظت از خانه، دارایی و اشیای باارزش نیست. هیچکس ماشین یا موتورش را
قفل نمی کند. مغازه داران پول نقدشان را در کشوهای بدون قفل شب رها می
کنند و می روند و زنان نیز جواهراتشان را در جعبه های بدون قفل در خانه
هایی که در ندارند می گذارند. خانه ها فقط یک چارچوب در جوبی با یک پرده
دارند تا حریم داخل خانه حفظ شود.
روستاییان
ایمان دارند نگهبان آسمانی آن ها، خدای شانی، آن ها را در برابر سارقان
محافظت می کند. این باور که هرکسی دزدی کند با خشم خدای شانی روبرو می شود و
برای این گناه باید بهای زیادی بدهد، سارقان را 300 سال است که از درهای
آن ها دور نگه داشته است.
اما
گزارش ها حاکی از آن است که جرایم کوچکی در این روستا انجام می شود اما
مسئولین برای اینکه شهرت و صنعت گردشگری روستا حفظ شود آن ها را افشا نمی
کنند. همین که روستا ایستگاه پلیس دارد خود نشانه این است که عاری بودن این
روستا از جرم و جنایت یک افسانه است.
هنگامی
که یک بانک محلی در سال 2011 در این روستا افتتاح شد، یک در پلکسی گلس
بدون قفل برای آن در نظر گرفتند تا به سنت روستا احترام گذاشته شود، اما در
توسط یک قفل الکترومغناطیسی کنترل از راه دور محافظت می شود. بسیاری از
خانه ها و کسب و کارهای محلی، به ویژه هتل ها شروع به نصب درهای کشویی
کردند که توهم ورودی بدون در را ایجاد کند. حتی معبد هم نگهبانان امنیتی
دارد که چمدان ها را بررسی می کنند و دوربین های امنیتی نیز دارند. بااین
حال هنوز هم برخی معتقدند جرم و جنایتی در این روستا وجود ندارد.
برترين ها
