درباره وام‌واژه‌هایی می‌خوانیم که از زبان فارسی به عربی رسیده‌اند.
صفحه گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نوشتاری که با عنوان «وام‌واژه‌های ایرانی در زبان عربی» منتشر کرده، چنین توضیح داده است: «...بیشترینه واژگان فارسی میانه یا فارسی نوین، در چهار سده نخستِ روزگار اسلامی به زبان عربی راه یافت. این کار، هم مستقیم روی داد و هم نامستقیم... .
وام‌واژه‌های فارسی نوین را تنها هنگامی میتوان بازشناسی کرد که شکلهای فارسی نوین از فارسی میانه تفاوت پیدا می‌کنند و، بدین‌سان، گمان بر این است که واژگان زیر می‌توانند از فارسی نوین وام گرفته شده باشند:
خانه = جعبه، ستون، در فارسی میانه: خانگ xānag؛
شیره = اَفْشُره در فارسی نوین. مقایسه شود با وامواژه تازه‌تر: «سیرَج»، که از فارسی میانه «شیرَگ» آمده؛
کوشک = دکّه، کیوسک در فارسی نوین. مقایسه شود با «جَوسَق» از کُشک (košk) در فارسی میانه... .
برگرفته از مقاله «وام‌واژه‌های ایرانی در زبان عربی»، نوشته احمد تفضلی (به انگلیسی)، ترجمه محمدحسین ساکت، در مجله کتاب ماه ادبیات، شماره ۲۷ (ش. پیاپی: ۱۴۱)، تیر ۱۳۸۸.
نام و نشان اصلِ مقاله انگلیسی:
Ahmad Tafazzoli, “Arabic language: ii. Iranian loanwords in Arabic”, Encyclopædia Iranica, edited by Ehsan Yarshater (https://www.Iranica.org/articles/arabic-ii)»
ایسنا
جالب‌ترین به نظر من این است که ما برای الکتریسیته، لغت عربی «برق» رو استفاده می‌کنیم و عرب‌ها لغت فارسی «کهربا» را به صورت «الکهربائیه» استفاده می‌کنند!