تصویری که ساعت ها نگریستن بدان از لذتش نمی کاهد!

چند روز پیش خبری با تیتر «تصویری که ساعت ها نگریستن بدان از لذتش نمی کاهد!» در سایت «تابناک با تو» منتشر شد که دربردارنده پیام های بسیاری بود و پرسش هایی را به دنبال داشت؛ از جمله اینکه دوستان بیننده ما به شکل مرزهایمان اشاره کردند که البته نکته ای جالب و مهم است.

در پاسخ به این دوستان باید بگوییم، جدای از تعصبات احساسی و بدون سند و مدرک و صرفا احساسی ـ ناسیونالیستی، بر اساس شواهد و اسناد تاریخی ملی ایرانیان، اکثر قریب به اتفاق مرزهای پیرامون ایران ما نتیجه ی مقاومت در جنگ های ما با بیگانگان بوده است.

درست است که در بسیاری از آنها به سبب های گوناگون ـ که وصفش در این نوشتار نمیگنجد ـ شکست خورده ایم و سرزمین هایی از سرزمین مادری را مانند بخش هایی از قفقاز در معاهده هایی ظالمانه چون گلستان و ترکمنچای از دست داده ایم؛ اما فراموش نکنید که این از دست دادن ها و شکست ها هم ماحصل مقاومت و جنگیدن ملتی برای میهن بوده است. خاطراتی در این باره از عباس میرزا شاهزاده ی قاجار که در جنگ با روس ها زورآزمایی کرد و دردناک است وجود دارد که فرصت بحث درباره آن را به زمانی دیگر وامی گذاریم..

حال دست روزگار و قدرت نظامی دشمن و خیانت ها و بداندیشی ها و ناآگاهی ها و بی لیاقتی های برخی سران حکومت در آن روزگار، گاه شکست ها را رقم زده است که در طول تاریخ ملت ها، امری اجتناب ناپذیر است که اصل مقاومت ملتی کهن را زیر سؤال نمی برد. بیشتر مرزهای کنونی ایران، مرزهایی است که برای حفظش خون ها داده شده است و به همین علت، منظم و خط کشی شده با خط کش و خطی راست نیست و چین خوردگی های بسیاری دور آن وجود دارد.

با احترام کامل به همه ملت ها و دولت های منطقه و حتی کمی دورتر در شرق و غرب کشورمان، شایان ذکر است اگر نگوییم همه ی آن ها، بسیاری از آن ها پس از جنگ های جهانی و تحولات دیگر سده ی اخیر به ویژه پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی پس از جنگ جهانی به واسطه ی زور و قدرت استیلا و تصمیم گیری قدرت های عمدتا غربی پیروز در جنگ و هژمونی آن ها در منطقه شکل گرفته اند و مردم متمدن آن سرزمین ها که در دوردست تاریخ تمدن و فرهنگ قرار دارند، با کشورهایی با خاطراتی در روزگار باستان و آداب و رسوم تاریخی شان، نتوانستند نقش بسزایی در آن تصمیم گیری ها ایفا کنند. به وجود آمدن کشورهایی مانند امارات متحده، کویت، قطر، عراق و سوریه با شکل کنونی در سده ی اخیر، ماحصل تصمیم نیروهای قدرتمند و سیاستمدار غربی به ویژه انگلستان است با تکیه بر منافع خود؛ هر چند همه این کشورها و ملت ها و دولت هایشان برای ما نه تنها رسمیت بلکه احترام و شأن بالا دارند و حتی برخی در مقام برادری هستند و همگی جزئی از ملل متحد جهان؛ اما به هر روی واقعیت های تاریخی هم انکارناشدنی است.

درست است ایران ما به سبب برخی ناآگاهی ها و اشکالات خودمان در تاریخ لطمه دیده و شکست هایی متحمل شده است، اما فراموش نکنینم این ملت هیچ گاه مستعمره ی رسمی و قانونی هیچ قدرت غربی نشده است؛ هر چند لطمات فراوانی از آن ها دید، چه به سبب قدرت آن ها چه بی لیاقتی و ضعف برخی دولتمردان دولت های حاکم که در برابر رادمردی های ملتی بزرگ چیز زیادی نیست و از سوی دیگر در بحرانی ترین زمان ها هم با وجود برخی درگیری های درونی، دستخوش تجزیه های درونی نشده است. به هر روی، باید نقد درون خانوادگی را به اشکالات تاریخی مان، خودمان در محیطی منصفانه داشته باشیم تا با آسیب شناسی و حل و گره گشایی آن ها، ماندگاری ایرانمان را با قدرتی بیشتر تثبیت کنیم؛ کشوری که در بین ده کشور هزاره ای جهان مرتبه های بالاتر فهرست را از آن خود کرده است و هیچ گاه حداقل در دنیای کنونی و سده های اخیر، فرضیه ی کشورگشایی و آغاز جنگ علیه دیگر دولت ها و کشورها در سیاست ملی و اخلاقی و دینی آن قرار نداشته است.

اما دوست دیگری صحبت از آرزوی ایران هخامنشی و اسلامی و ... گفتند که بیانگر احساس پاکشان به داشته های فرهنگی میهن پیش از اسلام و پس از اسلام است. در پاسخ برای اینکه از این سخن شبهه و سوءبرداشتی پیش نیاید، باید گفت، دنیای کنونی دنیای گسترش مرزهای جغرافیایی نیست و دنیای حفظ مرزهای جعرافیایی و گسترش مرزهای فرهنگی است؛ هرچند هستند دولت هایی که با توسل به قدرتشان همچنان گهگاه این مرزگشایی های بی منطق را توجیه می کنند... آری، شیر آرمیده ی ایران توانایی بالقوه گسترش فرهنگ و تمدن ایرانی ـ اسلامی را که منادی هنر، معماری، مهمان نوازی، شهامت، ایثار، مردمسالاری مبتنی بر اخلاق و دین مداری، دگردوستی و دگراندیشی است را دارد و باید همگی چه ملت و چه دولت بدان بپردازیم و تأکید دارم نقش ملت ها همیشه پررنگ تر از دولت هاست و دولت های خوب برآمده و اجراکننده ی خواست جدی ملت.

باز هم تأکید می کنم، ما تمام خوبی نیستیم؛ اما توانستیم بخش بزرگی از نیکی را هزاران سال حفظ کنیم و اکنون توانمندیم تا آن را به «بنی آدم» در گیتی که «اعضای یک پیکرند» هدیه کنیم. راز ماندگاری ایران در همین نکات ظریف اما مستحکم نهفته است.

تصویر نقشه هم دستکاری نشده است. البته نورپردازی و افکت هایی که طبیعت عکس و نوع لنزها و هنر است، حتما انجام شده، ولی کلیت عکس، دقیقا همان است که می بینید.




 این تصویری است که ساعت ها نگریستن بدان نه تنها از لذتش نمی کاهد، بلکه بر آن افزون می کند در دیدگانمان جایگاه استوار شیر جغرافیای آرمیده بر کره ای که «زمین» نام دارد.