همان طور که جهان به سوی انرژی های تجدیدپذیر پیش می
رود، صنعت انرژی باد به عنوان یک انرژی پاک و واقعا سبز به جلو می تازد و
مانند هر صنعت دیگری، صنعت باد نیز از نظر تکنولوژی در حال تکامل تجهیزات
بزرگتر و بهتر است که به این معنی است که مزارع بادی قدیمی به طور منظم از
رده خارج می شوند و با تجهیزات جدید جایگزین می شوند. در اینجا بازیافت و
شهرت صنعت باد زیر سوال می رود.
متاسفانه
یکی از بزرگترین اجزای توربین بادی، یعنی پره ها، کاملا غیرقابل بازیافت
هستند. پره های توربین از شیشه یا کمپوزیت فیبر کربن ساخته می شوند. این
مواد محکم و سبک هستند و خاصیت آیرودینامیکی قابل توجهی دارند اما بازیافت
آن ها تقریبا غیرممکن است. از این رو در پایان چرخه حیاتشان، بیشتر این پره
ها به عنوان زباله در محل های دفن زباله ریخته می شوند. طبق یک تخمین، 50
هزار تن پره زباله در سال 2020 تا سال 2034 به 200 هزار تن زباله افزایش
خواهد یافت.
سناریوی
فعلی غم انگیز است. تنها یک شرکت صنعتی بازیافت پره های توربین وجود دارد
که در شمال آلمان قرار دارد. این شرکت پره ها را خرد می کند و بعد از ترکیب
آن با مواد دور ربخته دیگر یک نوع سیمان خاص تهیه می کند که از آن به
عنوان سوخت جایگزین استفاده می کند. این شرکت حدود 400-500 تن پره توربین
دورریخته شده را در ماه بازیافت می کند.
در
سال 2007 شهرداری روتردام از یک زمین بازی رونمایی کرد که از تیغه های
توربین که در اصل مقصدشان محل دفن زباله بود ساخته شده اند. هم چنین از آن
ها نیمکت های عمومی برای میدان این شهر ساخته شد. هم چنین در سال 2014 یک
سرپناه اتوبوس بادوام در شهر آلمره از این پره ها ساخته شد. اگر تنها 5
درصد از تولید سالانه مبلمان شهری هلند از قبیل زمین های بازی، صندلی های
عمومی و پناهگاه اتوبوس از این پره ها ساخته شود این کشور می تواند از 400
پره که سالانه دور ریخته می شود استفاده کند . از شرشان رها شود.
