صحبت‌های اخیر محمود فکری را قطعا شنیده‌‌اید. سرمربی پیشین استقلال در واکنش به مذاکره مدیران این باشگاه با یکی از مربیان از واژه‌هایی استفاده می‌کند که تاسف‌برانگیز است. اینکه مقصود فکری چه کسی است هم مهم نیست. این افسوس برای ابتذالی‌ست که در فوتبال ما جای خود را باز کرده!
تصویری که امشب از محمود فکری دیدیم، با آنچه هواداران فوتبال از او به‌یاد دارند، متفاوت است. او ۱۴ سال بازیکن استقلال بود، اما امشب اشتباه مهمی کرد. درست مثل همان زمان که روی نیمکت آبی‌ها می‌نشست و ایده درستی برای کمک به استقلال نداشت.
البته هدف از این سیاهه این نیست که «محمود فکری»ها حرف نزنند. نه! آن‌ها باید درباره استقلال بحث کنند. ایده بدهند. از شرایط باشگاه تحلیل داشته باشند و برای حل ایرادات، راهکاری پیشنهاد کنند. اما این ادبیات نه‌تنها به نفع استقلال بلکه به نفع فوتبال نیست. او حتی اگر انتقادی هم دارد می‌تواند در چارچوب احترام به زبان بیاورد. اما مطرح کردن این موضوعات، هم شان و منزلت باشگاه استقلال را پایین می‌آورد و هم خارج از عرف و قواعد اجتماعی و فرهنگی و آموزه‌های اخلاقی است.
کمیته انضباطی دقایقی پس از انتشار صحبت‌های محمود فکری او را به‌صورت موقت محروم کرد و این صحبت‌ها می‌تواند در آینده تبعات سنگین‌تری هم داشته باشد. اما ای‌کاش او امشب برای دقایقی هم که شده با خودش خلوت کند و یکبار دیگر حرف‌هایش را گوش کند. فوتبال آنقدر هم مهم نیست که او این‌چنین مبتذل درباره آن صحبت کند و اخلاق را زیر پا بگذارد.
برچسب زدن به آدم‌ها شاید آسان باشد اما حتما درست نیست. هر چند نقطه نگران‌کننده این بحث جایی است که وقتی سطح تحلیل در میان اهالی فوتبال تا این حد تقلیل یافته، چه انتظاری می‌توان از سکوهای استادیوم و فضای مجازی داشت؟
فرهیختگان
