«تابناک با تو» - برای زنان دهه ۸۰ میلادی، مو‌های حجیم فقط یک مد نبود، بلکه یک پدیده فرهنگی و نماد اعتماد به نفس، فردیت و یک نگرش کلان بود.
دهه ۱۹۸۰ دهه‌ای بود که با افراط و تفریط، اظهارات جسورانه و احساس «هر چیزی قابل‌قبول است» تعریف میشد. این گرایش هیچ کجا به اندازه مدل‌های موی اغراق‌شده و حجیمی که آن دوران مد شده بود، مشهود نبود.
برای زنان دهه ۸۰، مو‌های حجیم فقط یک مد نبود، بلکه یک پدیده فرهنگی و نماد اعتماد به نفس، فردیت و یک نگرش کلان بود.
این دهه، عصر طلایی موزیک ویدیو‌ها بود و ستارگانی مانند مدونا، سیندی لاپر و گروه‌های متال آن زمان تأثیر زیادی بر روند مد و زیبایی داشتند. این نماد‌های فرهنگ پاپ فراتر از حد معمول بودند، نه تنها خودشان بلکه مدل موهایشان!
همه زنان به دنبال تقلید از سبک موی وحشی و بی‌دغدغه سلبریتی‌های مورد علاقه‌شان بودند و همین شیفتگی منجر به شکل‌گیری موجی از مدل‌های مو‌های عجیب و غریب، مجعد و حجیم شد.
قطعا داشتن چنین مدل مو‌های عجیبی به چیزی بیش از یک شانه نیاز داشت. این دهه شاهد انفجار محصولات جدید مربوط به مو بود که داشتن حجم و استحکام لازم برای آن ظاهر نمادین را آسان‌تر از همیشه کرده بود.
اسپری مو و ژل به اصلی‌ترین مواد در همه حمام‌ها تبدیل شدند و برند‌ها برای ارائه بهترین نگهدارنده‌های حالت مو با هم رقابت می‌کردند.
آکوا نِت، به ویژه با مو‌های حجیم مترادف شد و قدرت افسانه‌ای آن به زنان کمک کرد استایل‌شان با وجود باد و باران و هر چیز دیگری که زندگی سر راهشان قرار میداد، حفظ کنند.
ابزار‌های مو نیز روی جنون مدل موی حجیم اثر گذاشتند. برای ایجاد موج‌ها و بافتی که معرف مد روز باشد، بیگودی و اسباب فر کردن مو ضروری بودند.
و نباید شانه مخصوص حجم دادن را فراموش کنیم، ابزاری ساده، اما ضروری برای حجم دادن به موها.
دهه ۱۹۸۰ زمانی بود که رسانه‌ها و تبلیغات نیز اثر قابل‌توجهی بر روند مد و زیبایی داشتند. مجلاتی مانند Vogue، Cosmopolitan و Seventeen مرتب تصاویر مدل‌ها و افراد مشهور را با مو‌های حجیم روی جلد و در نشریات منتشر می‌کردند.
تبلیغات تلویزیونی مربوط به محصولات مو نیز این مد را بیشتر تقویت می‌کردند. برند‌هایی مانند L’Oréal، Clairol و Revlon کمپین‌های تبلیغاتی گسترده‌ای را راه‌اندازی کردند که هدفشان به نمایش گذاشتن مزایای شامپو‌های حجم‌دهنده، نرم‌کننده‌ها و محصولات حالت‌دهنده‌شان بود.
در این تبلیغات معمولاً زنان پر زرق و برق با مدل مو‌های بزرگ اغراق‌شده نشان داده میشد که با اعتماد به نفس راه می‌رفتند و این تصور را تقویت می‌کردند که مو‌های یک زن افتخار اوست.
حتی فیلم‌های رده‌ی نوجوان مانند «شانزده شمع» و «زیبا در لباس صورتی» با حضور بازیگرانی مانند مالی رینگوالد با مو‌های حجیمی که هم مد روز بود و هم نوجوانان شیفته آن بودند، بر مخاطبان جوان‌تر اثر می‌گذاشتند.
آن مدل مو‌های بیش از اندازه بزرگ، نماد زمانی بودند که همه چیز بزرگتر و جسورتر بود، از اپل سرشانه‌ها گرفته تا مدل موها.
