پشت پرده «به تعویق انداختن کارها» چه خبر است؟

«تابناک با تو» - فرض کنید در محل کارتان اجرای پروژه مهمی را با توجه به شناختی که از توانایی‌های تان دارند، به شما سپرده اند؛ شما هم خوب می‌دانید که به راحتی می‌توانید از پس کار برآیید؛ اما اینقدر امروز و فردا می‌کنید که بالاخره روز تحویل کار فرا می‌رسد، اما شما هیچ قدمی برنداشته اید! مستاصل می‌شوید؟ با خود فکر می‌کنید چرا اینهمه وقت تلف کردم؟ اگر هر روز یک قدم برداشته بودم، کار تمام بود؟

تعلل، طفره رفتن، دفع الوقت یا امروز و فردا کردن، پشت گوش انداختن یا دست دست کردن؟ اصلا شما هر نامی که می‌خواهید به این رفتار ِ آزارنده خاموش یعنی به تعویق انداختن کارها، بدهید.

انجام کار‌ها خواسته یا ناخواسته به تعویق می‌افتند؛ رفتاری تلخ که بیش از هر کس دیگری خود ِ شخص را آزار می‌دهد، چرا که تعهدی را به گردن گرفته است، مسئولیتی را قبول کرده است، و اکنون راه برگشت ندارد و باید که انجامش دهد. اما متاسفانه حس و حال انجام کار نیست! کار پیش نمی‌رود! چرا؟

دلیل این همه دست دست کردن چیست؟ چرا دقیقه نود تازه دست به کار می‌شویم؟ با ما همراه باشید تا ببینیم پشت پرده این " وقت کُشی" چه خبر است.

خیلی وقت‌ها افرادی که عادت دارند کار‌ها را به تعویق بیاندازند، برچسب تنبلی و اهمال کاری می‌خورند، اما مساله به این سادگی‌ها هم نیست؛ نمی‌شود همه چیز را بیاندازیم گردن تنبلی، مساله پیچیده‌تر از این حرف هاست.

بسیاری از کسانی که به قول معروف هی وقت می‌کُشند و امروز و فردا می‌کنند، خودشان بار روانی زیادی را تحمل می‌کنند. آنان می‌خواهند کار را به نحو احسن انجام دهند، اما متاسفانه کار پیش نمی‌رود.

خُب، بسیار مهم است که این افراد اگر برآنند که بهره وری در کار یا شغل شان را بالا ببرند، اما به خاطر همین دست دست کردن، دست شان بسته می‌ماند؛ ابتدا چاره‌ای به حال وضعیت روحی و روانی شان بکنند.

تعلل کردن در واقع به تعویق انداختن انجام کار‌ها یا تعهدات تا آخرین لحظه است، حتی ممکن است گاهی انجام یک کار به تأخیر بیافتد. ناامید کننده‌ترین چیز در مورد این تجربه این است که فرد اغلب وقت خود را برای بی اهمیت‌ترین فعالیت ها، مانند ساعت‌ها گشت زدن در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی تلف می‌کند.

وقتی فرد آگاه است که مسئولیت انجام کاری برعهده اش است، اما مدام وقت کشی می‌کند احساسات منفی بسیاری را پنهان می‌کند.

از منظر علم روانشناسی بار احساس گناه، خشم گرفتن بر خود، احساس سرخوردگی و دلسردی از اولین احساساتی اند که فردی که کارش را به تعویق می‌اندازد، تجربه می‌کند.

بنا بر پژوهش و تحقیقی که روی جامعه آماری پروژه‌های دانشجویی دانشجویان انجام شده و نتایج آن اخیراً در نشریه فرانتیر این سایکولوژی منتشر شده است، وقتی دانشجویی انجام پروژه‌ای را به تعویق می‌اندازد، عواملی فراتر و جدی‌تر از یک محرک فیزیکی مانند خستگی، یا تنبلی یا فشار کاری دخیل اند. در بسیاری از موارد مشکلات روانی مطرح اند.

عوامل روانی متعددی دخیل اند. گاهی اوقات، اضطراب، ترس از شکست یا حتی افسردگی زمینه‌ای است که نمی‌گذارد شما دست به کار شوید.

رایج‌ترین دلایلی که سبب به تعویق انداختن کار‌ها می‌شوند عبارتند از:

کمال گرایی

ترس از شکست

ترس از انتقاد

عزت نفس پایین

اضطراب

مشکل در تمرکز

مقاومت در برابر چالش‌ها

مشکل در تعیین اهداف

قطع ارتباط با آینده

کمبود انرژی

کمی تأمل کنید، شما ممکن است گرفتار کدام یک از موارد بالا باشید؟ با خودتان صادق باشید و بکوشید جواب این پرسش را پیدا کنید.
ابتدا سعی کنید نسبت به اینکه انجام کار‌ها را به تعویق می‌اندازید، کاملاً آگاه باشید. یعنی بدانید که شخص شما از کار را به موقع انجام دادن طفره می‌رود و این نه به دلیل تنبلی که به دلیل یکی از موارد ذکر شده در فوق است.

سپس با آگاهی از این مورد در خودتان تأمل کنید، سعی کنید بفهمید که چرا این کار را می‌کنید. آیا می‌خواهید کار کاملا بی عیب و نقص از کار درآید و به اصطلاح یا کامل باشد یا که اصلا انجام نشود؟ خوب در این صورت شما فرد کمال گرایی هستید و باید که در جهت متعادل سازی خود و فرارفتن از این فضای سیاه یا سفیدی که برای خود ساخته اید فکری بکنید.

آیا می‌ترسید موفق نشوید؟ یا با انتقاد دیگران مواجه شوید؟ مهم این است که شما تمام تلاش تان را کرده اید. روی عزت نفس تان کار کنید، مضطرب نباشید و اگر به تنهایی نمی‌توانید برای پیدا کردن راه حل کمک بگیرید.

چگونه با پشت گوش انداختن کار‌ها مقابله کنیم؟

با ترس خود روبه رو شوید

خود و توانایی‌های تان را به چالش بکشید. اگر به تعویق انداختن کار‌ها ریشه در ترس شما دارد. صادقانه از خودتان بپرسید: از چه می‌ترسم؟ از اینکه نتوانم؟ از اینکه نتیجه کار خراب شود؟ و بدانید که بدترین سناریو این است که دست روی دست بگذارید و هیچ کاری نکنید.

ببینید ترس شما از کجا می‌آید. آیا می‌ترسید شکست بخورید، دیگران شما را مسخره کنند یا خجالت زده و تحقیرشوید، آیا می‌ترسید همه چیز‌هایی را که تاکنون ساخته اید از دست بدهید؟

ریشه ترس تان را بشناسید. افکار منفی را کنار بگذارید. به این نتیجه برسید که مهم این است که تلاش تان را بکنید.

نگرش و تفکرتان را تغییر دهید

ما عمدتا در مسیر‌ها یا در «تله‌های فکری» که فلج مان می‌کنند گیر می‌افتیم.

از قبل این پیش زمینه را به ذهن مان می‌دهیم که توانایی ما محدود است. تفکر منفی پیش فرض مغز ما است، در واقع برای تغییر از منفی به مثبت، کار و تلاش لازم است. خبر خوب این است که این یک توانایی آموخته شده است، بنابراین همه ما می‌توانیم آن را یاد بگیریم، ما با آن به دنیا نیامده ایم. باید که با پشتکارعضلات ذهنی مثبت بسازیم.
‌
می‌توانیم طرز فکر خود را تغییر دهیم، به‌جای اینکه به یک کار سخت نگاه کنیم، می‌توانیم فکر کنیم: این کار زمان می‌برد، اما انجام آن بسیار ارزش دارد.

کلید دستیابی به سطوح بالای عملکرد و بهره وری این است که وظایف اصلی خود را بشناسیم و هر روز صبح در ابتدا آن‌ها را به خود یادآوری کنیم و توجه و تمرکزمان را بر آنان بگذاریم.

مستقیماً به وظایف اصلی خود بپردازیم. موقعیت مان را درک کنیم و درگیر حاشیه نشویم.

با "چرا" شروع کنید

هدف یا دلیل انجام کار چیست؟ و چرا باید به آن اهمیت دهیم؟ وقتی هدف خود را بدانیم و از تاثیری که می‌توانیم بگذاریم، آگاه باشیم، وادار به اقدام می‌شویم. وقتی چرایی خود را تعریف می‌کنیم، می‌توانیم آنچه را که انتظار داریم، امیدها، نگرانی‌ها و ترس‌هایمان را بیان کنیم.

ما باید کنجکاوی خود را دنبال کنیم و مغزمان را به طور منظم تغذیه کنیم تا ایده‌های خلاقانه تولید کنیم. به جای از دست دادن زمان و به تعویق انداختن تلاش برای به خاطر سپردن ایده‌هایی که به ذهنمان خطور کرده است، یادداشت کردن ایده‌ها به محض دریافت آن‌ها کمک می‌کند.

یک کار را به مراحل واضح و متمرکز تقسیم کنید

یکی از دلایل به تعویق انداختن این است که اهدافی که تعیین می‌کنیم اغلب خیلی بزرگ یا خیلی مبهم هستند، بنابراین در عوض از شروع یا علاقه به کار‌های بزرگ یا آنچه از خود انتظار داریم احساس ترس می‌کنیم.

کار‌های بزرگ را به پروژه‌های کوچک تبدیل کنید. می‌توانیم هر پروژه را به فاز‌ها و هر فاز را به بخش‌هایی تقسیم کنیم و هر بخش را به مراحل کوچک‌تر تقسیم کنیم. ما فقط باید در یک زمان روی یک چیز تمرکز کنیم، به این ترتیب به تعویق انداختن یک کار ساده، سخت‌تر از یک پروژه در مقیاس کامل می‌شود.

به نقطه پایان، لذت انجام کار و نتیجه بردن فکر کنید

تجسم کنید که کار انجام شده است. حس شیرینی را تجربه می‌کنید و انگیزه می‌گیرید، جدی‌تر کار را دنبال کنید.

یادآوری اینکه آینده چگونه به نظر می‌رسد، موثر است. با استفاده از تصاویر یا حتی نقل قول‌های الهام بخش، به ایجاد مسیر‌های جدیدی در ذهن کمک کنید.

به تعویق انداختن، واقعیتی خاموش که آزاردهنده است.

همانطور که متوجه شدید، عوامل پشتِ به تعویق انداختن کار‌ها چندگانه و پیچیده هستند. قابل توجه‌ترین چیز این است که، در بیشتر موارد، این واقعیت به شیوه‌ای خودنابودکننده تجربه می‌شود، با توجه به اینکه این امری داوطلبانه نیست و نیز رفتاری است که می‌تواند به راحتی کنترل شود، در جهت اصلاح و بهبود آن بکوشید.

اگر برای مدتی در این چرخه معیوب ناراحتی گرفتار شده اید، سعی کنید آن را غیرفعال کنید. برخی از پیشنهادات ذکر شده در بالا را اعمال کنید و با رویکرد‌های ذهنی جدید و عادات فعال‌تر عمل کنید. گاهی اوقات تغییرات کوچک جای خود را به تحولات انگیزشی می‌دهد. شما لایق این هستید که احساس خوبی داشته باشید و بهره وری همیشگی خود را به دست آورید.

منبع: خبرفوری