دامون قنبرزاده، منتقد سینما در یادداشتی، انتقاداتی جدی را به تازه‌ترین ساخته حسن فتحی یعنی مست عشق وارد کرده. او تمام حواشی پیش از اکران فیلم را در برابر کیفیت خود اثر یک شوخی ساده می‌داند و جهت‌دهی‌های حسن فتحی به پرداخت شخصیت شمس و مولانا را اغراق‌آمیز دانسته که در ادامه می‌خوانید.
دامون قنبرزاده می‌نویسد: منطق کودکانه‌ی فیلم‌نامه‌نویسانِ «مست عشق» در حدی‌ست که مولانا در کوچه‌ها قدم می‌زند و شعرهای خودش را می‌خواند! آخر ما تا کِی قرار است دست از این عرفان‌زدگیِ بی‌حاصل برداریم؟ حالا چون بحث مولانا و شمس به میان می‌آید، حتماً باید برویم سراغ عرفان و این حرف‌ها؟! نمی‌شود مثل آدمیزاد و بدون غلو، به شخصیت مولانا یا شمس پرداخت؟ این شمس چرا این‌جوری‌ست؟! معجزه‌هایش از کجا می‌آیند؟ مولانا چرا این‌قدر ماست است؟! مثلاً آشفتگی او، یعنی عرفان؟! اما باور کنید آشفتگی‌اش از بی‌معنایی شخصیتش می‌آید؛ خودش هم نمی‌داند دنبال چه می‌گردد! از دیو و دد ملولی و انسانت آرزوست؟! عجب!
«مست عشق» فیلم بی‌مایه، خسته‌کننده و آشفته‌ای‌ست که اگر این روزها در حال فروختن است، احتمالاً یکی به خاطر حضور پارسا پیروزفر (که پیش از آغاز اکران فیلم، خبرهایی از زندگی شخصی‌اش تیتر روز شده بود) و شهاب حسینی‌ست و دیگری به خاطر کنجکاوی ملت درباره‌ی بازیگرهای اهل ترکیه‌اش. حضور بازیگران زن ترک در این فیلم، توجیه خاصی ندارد و آن‌ها هیچ باری به فیلم اضافه نمی‌کنند، شخصیت هیچ‌کدام‌شان شکل نمی‌گیرد، همه‌شان از دم در حد یک آکسسوار صحنه باقی می‌مانند و یک قدم هم جلو نمی‌روند. خب همین نقش را بازیگرانِ زنِ ایرانی نمی‌توانستند بر عهده بگیرند؟!
وقتی یاد آن‌همه دعواهایی که بر سر مالکیت این فیلم برای طرف‌های ایرانی و ترکی به وجود آمد می‌افتم، خنده‌ام می‌گیرد. حتی یادم هست درباره‌ی آن دعوا، چیزکی هم نوشته بودم و همان‌جا می‌دانستم نتیجه چه خواهد بود، اما انتظار تا این حد آشفتگی را نداشتم. من در هشت سالگی، بیشتر از این فیلم درباره‌ی شمس و مولانا می‌دانستم!
برترین ها
