ژوائو پریرا، ۷۱ ساله در سال ۲۰۱۱ در نزدیکی خانه‌ی خود پنگوئنی را یافت که
از گرسنگی در حال جان دادن بود. وی از این پنگوئن مراقبت کرده و پس از کسب
سلامتی دوبارع وی را به آب‌های آزاد برگرداند. با این که پنگوئن به آب
بازگشت اما این پایان راه نبود چرا که از پس این اتفاق دوستی جدایی‌ناپذیری
شکل گرفت.
پس از این اتفاق، پنگوئن ۸ ماه از سال را در کنار پیرمرد
برزیلی سپری کرده و تنها در بهار به بخش‌های جنوبی برزیل و شیلی مهاجرت
می‌کند. بنابر گزارش منتشر شده توسط وال‌استریت ژورنال وی همه ساله فاصله‌ی
۳۲۰۰ کیلومتری بین دو ساحل را برای دیدار دوست پیر خود طی می‌کند.
پریرا
که دوست خود را جینگ‌جینگ نامیده است در این خصوص می‌گوید: «من این پنگوئن
را همانند فرزند خود دوست دارم و معتقدم او نیز مرا دوست دارد. هیچ کس
اجازه لمس او را ندارد و اگر کسی به وی دست بزند شروع به نوک زدن آن فرد می
کند. با این حال او روی پای من دراز کشیده، اجازه می‌دهد تا استحمامش کنم و
به وی غذا بدهم.»
این
نوع از پنگوئن در خطر انقراض است و در گذشته و در شرایط عادی کمتر شاهد
سفر آن‌ها تا شمال ریودوژانیرو بوده‌ایم اما این پنگوئن برای دوست پیر خود
استثنایی قائل شده است.
ماریو کاسترو، ماهیگیر محلی می‌گوید: «نکته
جالب این است که پنگوئن در حدود یک هفته در این محل زندگی کرده و سپس به
مدت ۱۰ تا ۱۵ روز به آب برمی‌گردد و پس از سپری کردن این مدت باز هم
بازگشته و به دیدار دوست قدیمی خود می‌آید.
ژوائو پابلو، زیست شناس
در این خصوص می‌گوید: «من قبلا چنین موردی را مشاهده نکرده‌ام. من تصور
می‌کنم که جینگ‌جینگ، پریرا را جزو خانواده‌ی خود دانسته و حتی او را به
عنوان پنگوئن می‌شناسد. وقتی وی پریرا را می‌بیند دم خود را تکان داده و با
صدای خود ابراز خوشحالی می‌کند.»
تابناك كهگيلويه وبويراحمد
سبحان الله ! یک کم از این پنگوئن یاد بگیریم