به گفته‌ی عکاس، عکس مربوط به فردای روز زلزله بم است در حاشیه شهر بم و در روستای بروات (بورا). این دو پسر قربانی زمین لرزه در آغوش پدر بودند که با فاصله‌ای اندک از هم در سنین نوجوانی به سر می‌بردند و حالا از جمله آمار قربانیان زمین لرزه بم به شمار می‌آمدند.
این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید. گفته می‌شود کسی که عطا طاهر کناره را در آن موقع دیده بود می‌گفت که او پشت دوربین گریه می‌کرد.
درآمدن اشک، موقع عکاسی دردسر بزرگی است، دید آدم را تار می‌کند و نمی‌گذارد درست صحنه راببینی. عکاس‌ها کمتر پشت دوربین گریه می‌کنند. آن‌ها در شرایط فاجعه، خودشان را پشت دوربین پنهان می‌کنند. دوربین، سپر آن‌ها می‌شود در برابر هجوم فاجعه. اما فاجعه‌ای که جلو چشمان عطا بوده سپر را شکست.
خبرآنلاین
