در سال 1173، ساخت و ساز برج ناقوس مرمر سفید برای مجموعه کلیسای جامع در پیزا، واقع بین رودخانه‌های آرنو و سرچیو در توسکانی، مرکز ایتالیا، آغاز شد. زمانی که سازندگان سومین طبقه از هشت طبقه برنامه‌ریزی شده را حدود پنج سال بعد به پایان رساندند، پایه برج با مخلوط متراکمی از خاک رس، ماسه به طور ناهموار روی زمین زیر آن نشست. در نتیجه، سازه به طور قابل توجهی به سمت جنوب متمایل شده بود.
اندکی پس از آن، جنگ بین پیزا و جنوا، یکی دیگر از ایالت های ایتالیا، آغاز شد و ساخت و ساز برای نزدیک به یک قرن متوقف شد. این تاخیر باعث شد که فونداسیون بیشتر در زمین مستقر شود و احتمالاً از ریزش زودهنگام برج ناقوس نیز، جلوگیری کرد. هنگامی که ساخت و ساز از سر گرفته شد، مهندس ارشد جیووانی دی سیمون سعی کرد با اضافه کردن سنگ تراشی اضافی به سمت کوتاه خمیده برج ، این مشکل را جبران کند، اما وزن اضافی باعث شد که سازه حتی بیشتر کج شود.
این برج به طور رسمی در حدود سال 1370 تکمیل شد، اما شیب برج در طول شش قرن بعدی افزایش یافت و به بخشی جدایی ناپذیر از جذابیت عجیب و غریب بنا تبدیل شد. علیرغم تلاش‌های مختلف برای تقویت و بازسازی آن، برج پیزا به میزان 0.05 اینچ در سال فروکش کرد و آن را در معرض خطر فزاینده فروپاشی قرار داد. در سال 1990، 5.5 درجه (یا حدود 15 فوت) از حالت عمود، متمایل شد، که این شدیدیترین زاویه این برج تاکنون است. در آن سال، بنای یادبود به روی بازدیدکنندگان بسته شد و زنگ‌ها حذف شدند، زیرا مهندسان برای تثبیت آن اقدام به تعمیرات گسترده کردند.
با سیفون کردن زمین از زیر و اضافه کردن وزنه‌های تعادل به انتهای شمالی برج، آن‌ها توانستند خم را به 13.5 فوت یا 4.0 درجه از حالت عمود برج کاهش دهند. صاف کردن پس از بازگشایی برج در سال 2001 ادامه یافت و در سال 2008 حسگرها نشان دادند که حرکت فرونشست پس از بهبود کلی در حدود 19 اینچ متوقف شده است. مهندسان اکنون بر این باورند که برج پیزا تا حدود 200 سال پایدار خواهد ماند و از وقوع زلزله یا سایر بلایای غیرقابل پیش‌بینی جان سالم به در خواهد برد.
خبرآنلاین
