کلیسای شیطان که به نام پیرونکیرکو (Pirunkirkko) نیز شناخته میشود، یک غار به طول ۳۴ متر است که در پارک ملی کولی (Koli) فنلاند واقع است. در مجاورت آن، چندین غار دیگر وجود دارند که به شیطان اشاره دارند، مانند Pirunluola (غار شیطان)، Pirunvaara (کوه شیطان) وPirunkallio (صخره شیطان).
قرنها، رشته کوه کولی برای مردمان بومی به عنوان قلمروی زیست موجودات معنوی مورد احترام بوده است. این قله‌ها که اوکو-کولی و آکا-کولی نام دارند، به خدای رعد و برق پیش از مسیحیت و همسرش ادای احترام می‌کنند و این نشان‌دهنده اهمیت آن‌ها در اساطیر محلی است.
به نقل از منابع آرشیوی انجمن ادبیات فنلاند (SKS)، طبق باورهای افسانه‌ای این منطقه، «اِلف‌های کوهستانی»، «پری‌های نامرئی» و «اربابان بزرگ» در این منطقه در حرکت هستند:
«ساکنان کوه فقط آنجا فریاد می‌زنند و در جنگل قدم می‌زنند و با ناقوس‌ها در امتداد دره‌های کوه می‌رقصند و بازی می‌کنند. جایی که آن‌ها بازی می‌کنند و راه می‌روند نوعی ترک وجود دارد. نقل شده که جاده‌ای آهنی از شکاف کوه کولی می‌گذرد که از تایپِیل آغاز میشود.»
کلیسای شیطان
طبق سنت، کلیسای شیطان محل ملاقات شمن‌های معروف به tietäjä، velho یا noita بود که از جوامع کشاورزی فنلاند و کارلیا برای تماس با دنیای ارواح، شفای بیماران و ایجاد تعادل میان مردم و طبیعت می‌آمدند.
مشهورترین شمن کینولاینِن بود که توساواینِن نیز نامیده می‌شد. او «بیماران» را در غار جمع می‌کرد تا با شیطان برای یافتن علل و درمان بیماری‌های آن‌ها ارتباط برقرار کنند.
شمن‌های امروزی هنوز هم این سنت را انجام می‌دهند و مانند همتایان تاریخی خود، از ویژگی‌های آکوستیک (صوتی) منحصربه‌فرد غار در مراسم وردخوانی و آواز خواندن استفاده می‌کنند. افراد باتجربه (ریش‌سفیدان) نیز فریاد می‌زدند، ازخودبیخود می‌شدند، می‌پریدند، لگد می‌زدند و می‌لرزیدند، گویی با نیروهای نامرئی می‌جنگیدند یا آن‌ها را می‌ترساندند.
در مقاله‌ای که توسط ریتا راینیو از دانشگاه هِلسینکی و اِلینا هایتونِن-اِن‌جی از دانشگاه فنلاند شرقی منتشر شد، محققان بررسی کردند که آیا اصوات غار می‌توانسته نقشی در تشریفات کلیسای شیطان و قدرت آن‌ها داشته باشد.
این مطالعه از ضبط پاسخ ضربه‌ای و تجزیه و تحلیل طیف استفاده کرد و یک پدیده طنین مشخص یافت شد که صدا را در یک فرکانس خاص تقویت و طولانی می‌کند. به گفته‌ی راینیو: «اندازه‌گیری‌های صوتی انجام شده در غار راهرومانند یک پدیده طنین قوی را نشان می‌دهد.»
«این پدیده توسط یک موج ایستاده بین دیواره‌های موازی صاف ایجاد میشود که صدایی در فرکانس طبیعی غار، ۲۳۱ هرتز ایجاد می‌کند که پس از تکانه‌های تند، مانند کف زدن، طبل زدن یا ضربات شدید، حدود یک ثانیه قابل‌شنیدن می‌ماند. صداهای تولیدشده در غار نزدیک فرکانس ۲۳۱ هرتز توسط غار تقویت و طولانی‌تر می‌شوند.»
مطالعه اصوات، ابزارهای جدیدی برای بررسی و درک باورها و تجربیات مذهبی گزارش‌شده در پیرانکیرکو و مکان‌های مشابه به ما می‌دهد. افزون بر این، این مطالعه نشان داد، چگونه چارچوب‌های فرهنگی فکر، ادراکات حسی ما را که منجر به تجربیات و تفاسیر متفاوت میشود، هدایت می‌کنند.
فرادید
