اگر سر و کارتان با قهوه خانه ها و ساندویچی هاست که هیچ، اما اگر گذرتان به کافه‌ها و رستوران‌های لوکس بالای شهر بیفتد، با پدیده‌های عجیبی روبه‌رو می‌شوید. بعضی از رستوران‌ها و کافه‌ها برای آنکه بگویند خیلی خاص هستند، دست به اقدامات عجیبی زده‌اند که حتی شاید مشابه آن را در کشور‌های خارجی هم ندیده باشید. البته این رستوران‌ها و کافه‌های مثلا خاص در یک موضوع، فصل مشترک دارند و آن هم قیمت بسیار بالای غذا و نوشیدنی‌های‌شان است؛ به‌طوری که شاید ارزان‌ترین آیتم منوی‌شان آب معدنی باشد. مثلا رستوران‌هایی وجود دارند که نام‌های عجیب و غریبی برای غذا‌ها و نوشیدنی‌های‌شان انتخاب می‌کنند که بگویند ویژه و به نوعی باکلاس هستند تا نظر مشتریان را به‌خود جلب کنند؛ درصورتی که ممکن است آن همان غذا یا نوشیدنی‌ای باشد که بار‌ها در طول شبانه‌روز خورده اید.
برخی از رستوران‌ها هم هستند که از سبک و سیاق خاصی برخوردارند؛ مثلا به سبب دکوراسیون‌های لاکچری و منطقه‌ای که رستوران‌شان در آن قرار دارد یا غذاهای‌شان را بدون قیمت در منو قرار می‌دهند یا به دلار قیمت تعیین می‌کنند. برخی رستوران‌ها هم فهرست غذای فارسی را حذف کرده‌اند و اگر بخواهید غذا سفارش بدهید، باید از یک منوی انگلیسی سر در بیاورید و اگر چیزی از این زبان بیگانه بلد نباشید، ممکن است به جای خوراک گوشت، بشقاب سبزیجات تحویل‌تان بدهند! اما کافه‌هایی هم در شهر وجود دارند که از این قاعده مستثنی نیستند. آنها برای آنکه خاص جلوه کنند، اقدامات عجیبی انجام می‌دهند و ادا و اطوارهای جالبی دارند که از عجیب‌ترین آنها می‌توان کافه‌ای را نام برد که فقط باید در آن انگلیسی صحبت کنید. یعنی اگر وارد این کافه شوید و به زبان فارسی درخواست‌تان را مطرح کنید، جوابی از کارکنان آن کافه دریافت نخواهید کرد. گویا برای‌شان فرقی هم ندارد که مشتری کافه، گردشگر خارجی باشد یا هموطن ایرانی؛ درهر حالت باید برای رفتن به این کافه و سفارش 2 فنجان قهوه و 2برش کیک، آیلتس داشته باشید!
جالب اینجاست که این همه اصرار بر خاص و عجیب بودن و ادا در آوردن، از خود بیگانگی‌ای است که در هیچ کشور دیگری مشاهده نمی‌کنید. ضمن اینکه بهتر است این کافه و رستوران‌ها، به جای پرداختن به حواشی اینچنینی، حواس‌شان به کیفیت غذا و نوشیدنی‌هایی باشد که در اختیار مردم قرار می‌دهند؛ چون این مورد است که بیش از همه برای مشتریان‌شان اهمیت دارد.
همشهری
