جسد این دختر جوان که در کوه با انواع نذورات رها شده بود، به طور طبیعی در طول زمان مومیایی شد و موهایش، ناخن‌هایش و لباس‌های رنگارنگی که در آخرین روز زندگی به تن داشت به طرز چشمگیری حفظ شدند.
اما در طول قرن‌ها، چهره‌اش در معرض عوامل فرساینده قرار گرفت و به آرامی در طول فصل‌های گرم و سرد تغییر شکل داد.
اکنون، آن چهرۀ گمشده به لطف تحلیل‌های باستان‌شناسی و بازسازی‌های کالبدشناسانه دوباره آشکار شده است. مجسمۀ نیم تنه و سه بعدی زن جوان، که امروزه به عنوان دوشیزه یخی آمپاتو شناخته می‌شود، حالا به عنصر اصلی یک نمایشگاه جدید در پرو تبدیل شده است؛ نمایشگاهی که برای درک ماجرای تلخ قربانی کردن انسان‌ها در ۵ قرن پیش برگزار شده است.
لحظه کشف مومیایی دوشیزۀ یخی در کوه.
هنگامی که کاوشگر نشنال جئوگرافیک، یوهان راینهارد، در سفر اکتشافی خود در سال 1995 در ارتفاع 6400 متری کوه آمپاتو با این مومیایی که به نام «خوانیتا» نیز شناخته می‌شود برخورد کرد، متوجه شد که چیزی استثنایی کشف کرده است.
راینهارد به یاد می‌آورد: «در ابتدا شبیه یک بسته بزرگ منسوجات به نظر می رسید. سپس چهره مات شده را در میان چین‌های پارچه دیدیم. او یک قربانی جوان از مراسم مخصوص اینکاها به نام کاپاکوچا بود».
«کاپاکوچا» بیشتر شامل قربانی کردن کودکان و حیواناتی بود که در پاسخ به بلایای طبیعی به خدایان تقدیم می‌شدند، برای تحکیم قدرت دولتی در استان‌های دوردست امپراتوری اینکاها، یا صرفاً برای جلب رضایت خدایان. این آیین نقش مهمی در امپراتوری اینکاها ایفا می‌کرد و شامل جشن‌ها و راهپیمایی‌های باشکوه برای همراهی کودکان بود که به نظر می‌رسد به دلیل زیبایی و کمال جسمانی انتخاب شده‌اند. محققان بر این باورند که انتخاب شدن برای قربانی، افتخاری برای خانواده و قبیلۀ کودک محسوب می‌شود.
ابزار قربانی، شاید به دلیل آداب و رسوم مربوط به خدایان خاص، متفاوت بود. مثلا برخی از کودکان را زنده به گور یا خفه کردند، برخی دیگر را با برداشتن قلب قربانی کردند و زندگی دوشیزۀ یخی نیز با یک ضربه محکم به پشت جمجمه به پایان رسید.
اخیرا اسکار نیلسون، باستان‌شناس و مجسمه‌ساز سوئدی، جمجمۀ دوشیزۀ یخی را از نزدیک مطالعه کرده تا چهرۀ واقعی این دختر را بازسازی کند. او ماه‌ها را با یک ماکت از دوشیزۀ یخی در استودیوی خود در استکهلم گذراند و در نهایت مجسمه‌ای از دختر ۱۴ ساله را ساخت که اگر از دور به آن نگاه کنید زنده و واقعی به نظر می‌رسد.
ساخت این مجسمه که بر اساس ظریف‌ترین ویژگی‌های جمجمۀ دوشیزۀ یخی ساخته شده و موارد متعددی از جمله نژاد، سن و وضع سلامت او را در نظر گرفته است، در طی مدت ده هفته به انجام رسید. حالا ما می‌توانیم به چهرۀ معصوم دختر جوانی نگاه کنیم که 50 سال قبل در یکی از قله‌های یخ‌زدۀ کوهستان آند، قربانی شد.
فرادید
عجب دورانی بود. امان از جهل. طفلک کودکان مخصوصا اونایی که قلبشون رو درمیاوردن. خیلی ناراحت کنندست