«تابناک با تو» - ستون فقرات محور بدن ماست و حتی از وضعیت ثابت برخی از اندام‌های داخلی‌مان حمایت می‌کند. اما برخی از شرایط و حتی کشش غیر ضروری ماهیچه‌ها در طول روز می‌توانند باعث عدم تعادل عضلات شکم شود.
با گذشت زمان، این امر می‌تواند منجر به وضعیتی به نام “سندرم ساعت شنی” شود – که یک تغییر مضر در ساختار دیواره شکم است که ممکن است باعث ایجاد چین‌های واضح قابل مشاهده در وسط شکم شود. گذشته از این، اگر این اگر این مشکل درمان نشود، می‌تواند بر اندام‌های داخلی و سایر قسمت‌های بدن نیز تأثیر بگذارد.
چهار دلیل اصلی برای سندرم ساعت شنی وجود دارد. همه آن‌ها منجر به عدم تعادل در عملکرد عضلات شکم می‌شود.
اولین مورد به دلیل برخی از شرایط مادرزادی (مانند گاستروشزی یا امفالوسل) است که باعث می‌شود عضلات شکم به طور نادرست رشد کنند و منجر به عدم تعادل عضلانی شود.
وضعیت بدنی نامناسب دلیل دیگری است. این امر باعث می‌شود که ستون فقرات از انحنای معمولی و s شکل خود دور شود و در نتیجه تغییرات مضری در کشش و عملکرد عضلات شکم ایجاد می‌شود که منجر به عدم تعادل می‌شود.
درد شکمی (شامل درد معده، کبد یا کیسه صفرا) همچنین می‌تواند باعث شود که فرد ارادی یا غیرارادی عضلات شکم خود را به منظور کاهش یا اجتناب از درد منقبض کند.
اما یکی دیگر از دلایل شگفت‌انگیز سندرم ساعت شنی ممکن است مشکلات مربوط به تصویر بدن یا خودانگاره ما از بدن باشد. این مشکل در حال افزایش است. این افراد از فرم بدن خود راضی نیستند و احساس ناامنی کنند یا می‌خواهند شکمی صاف داشته باشند، برای رسیدن به این ظاهر، عضلات شکم خود را مرتب تو می‌دهند.
انقباض مرتب عضله راست شکم (که معمولاً به آن ماهیچه‌های شش تکه می‌گویند)، چربی به سمت پایین‌تر شکم فشرده می‌کنند. این امر باعث ایجاد چین در شکم با گذشت زمان شده و ناف به سمت بالا کشیده می‌شود.
صرف نظر از علت – خواه ارادی یا غیرارادی – تو دادن شکم، فشار بیشتری بر کمر و گردن وارد می‌کند.
فشردگی شکم همچنین فضای موجود برای قرارگیری اندام‌های شکمی را کاهش می‌دهد. اگر شکم را مانند یک لوله خمیر دندان در نظر بگیرید، فشار دادن آن در وسط باعث ایجاد فشار در بالا و پایین می‌شود. فشار در بالا بر تنفس تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود دیافراگم (عضله اصلی که در کشیدن هوا به داخل دخیل است) نتواند آنقدر پایین بکشد.
فشار در قسمت پایین، نیروی بیشتری را بر روی عضلات کف لگن وارد می‌کند، زیرا حجم حفره شکم هنگام مکیدن شکم کاهش می‌یابد. در کنار این، فشارهای بیشتری روی مفاصل ستون فقرات و لگن وارد می‌شود.
اگرچه تحقیقات محدودی در مورد تأثیر خود سندرم ساعت شنی بر ظرفیت تنفس وجود دارد، اما تحقیقات در مورد تسمه شکم (که در آن کل شکم یا فقط بخشی از آن برای کمک به بهبودی پس از آسیب عضلانی یا بعد از جراحی بسته می‌شود) وحود دارند که نشاندهنده کاهش 34 درصدی ظرفیت تنفسی است و حدود 27 تا 40 درصدی ظرفیت کل ریه کاهش می‌یابد.
مشخص نیست که آیا این کار منجر به تغییرات طولانی مدت در ظرفیت تنفسی می‌شود یا خیر. اما در کوتاه مدت، این ممکن است ورزش را سخت‌تر کند و همچنین ممکن است به دلیل کاهش اکسیژن وارد جریان خون، زودتر احساس خستگی کنید.
تو دادن شکم می‌تواند فشاری را روی کف لگن وارد کند که بر عملکرد مثانه، رحم و رکتوم تأثیر می‌گذارد و باعث نشت ادرار یا مدفوع و همچنین افتادگی رحم می‌شود. در افرادی که قبلاً مشکلاتی با اختلال عملکرد کف لگن دارند (مانند بی اختیاری ادرار یا مدفوع)، تو دادن شکم ممکن است وضعیت را بدتر کند.
خوشبختانه سندرم ساعت شنی برگشت‌پذیر است. درمان عدم تعادل عضلانی از طریق تمریناتی که تمام عضلات مرکزی بدن را تقویت می‌کند کمک خواهد کرد.
تمریناتی مانند پلانک یا بریج تنها چند نمونه هستند. به طور مشابه، فعالیت‌هایی مانند یوگا یا پیلاتس نیز احتمالاً در بهبود وضعیت عضلات مفید هستند.
سندرم ساعت شنی احتمالاً چیزی است که در یک دوره طولانی – هفته‌ها تو دادن – ایجاد می‌شود. بنابراین تو دادن گهگاهی عضلات معده به احتمال زیاد مشکلی ایجاد نمی‌کند.
منبع: یک پزشک
