«تابناک با تو» - بسیاری از مردم می‌دانند که ورزش خطر ابتلا به سرطان‌ها از جمله کبد، ریه، سینه و کلیه را کاهش می‌دهد. اما ورزش منظم و با برنامه، وقت‌گیر است، به تعهد قابل توجهی نیاز دارد و اغلب هزینه‌های مالی برای باشگاه تحمیل می‌کند. مگر خواصی که ورزش آماتوری را به یک عادت محکم پیدا کرده باشند، به ورزش به عنوان یک سرمایه‌گذاری برای سلامتی فکر کنند و نه اتلاف وقت و بتوانند بین کار و زندگی تعادلی ایجاد کنند.
اما واقعا تحقیقات بسیار کمی در مورد پتانسیل فعالیت‌های بدنی «گاهگاهی» در کاهش خطر ابتلا به سرطان وجود دارد.
ورزش‌های اتفاقی می‌تواند شامل پیاده روی، فعالیت‌های مربوط به خود کار حرفه‌ای شما یا کار‌های خانه باشد. این‌ها نیاز به زمان اضافی، تجهیزات ویژه یا هیچ برنامه‌ریزی خاصی ندارند.
پس اگر ما پیاده روی کوتاه انجام بدهیم و مسیر‌های کوتاه را بدون خودرو برویم، از پله‌های بالا برویم، ابایی از حمل خرید‌های سنگین نداشته باشیم، کار‌های خانه کمی سنگین را خودمان مشتاقانه انجام بدهیم یا بازی پر انرژی با کودکان انجام بدهیم، واقعا کمکی به کاهش احتمال بروز سرطان در ما خواهد کرد یا خیر؟
اما در یک مطالعه جدید، پژوهشگران ۲۲۳۹۸ نفر را که اطلاعات آن‌ها در در Biobank بریتانیا بود و قبلاً هرگز به سرطان مبتلا نشده بودند و هیچ ورزش ساختاری در اوقات فراغت خود انجام نمی‌دادند، بررسی کردند.
حدود ۵۵ درصد از شرکت‌کنندگان زن با میانگین سنی ۶۲ سال بودند. شرکت‌کنندگان به مدت یک هفته از ردیاب‌های فعالیت مچ دست استفاده می‌کردند. چنین ردیاب‌هایی سطوح فعالیت را به طور مداوم و با جزئیات بالا در طول روز کنترل می‌کنند و امکان می‌دهند محاسبه شود که افراد در مطالعه چقدر شدید حرکت می‌کنند و دقیقاً چه مدت فعالیت می‌کنند.
سپس فعالیت و سایر اطلاعات شرکت‌کنندگان با موارد بروز سرطان آن‌ها در آینده و سایر پرونده‌های سلامت مرتبط با سرطان برای ۶.۷ سال آینده مقایسه شد.
به صورت خلاصه پژوهشگران می‌خواستند بدانند که «فعالیت فیزیکی متناوب و شدید در سبک زندگی» کمکی به سلامنی از نظر کاهش سرطان می‌کند یا برای سلامتی و کاهش سرطان فقط همان ورزش‌های خیلی با برنامه موثرند.
البته سن، سیگار کشیدن، رژیم غذایی و عادات الکل افراد هم در نظر گرفته شد که تا مخدوش‌کننده نتایج تحقیق نباشند.
چیزی که مشخص شد این بود حتی با وجود اینکه شرکت‌کنندگان در مطالعه هیچ ورزش ساختاری انجام نمی‌دادند، ولی حدود ۹۴ درصد دوره‌های کوتاهی از فعالیت شدید داشتند. حدود ۹۲ درصد این فعالیت‌ها صرفا یک دقیقه‌ای بودند.
مشخص شد که حداقل حدود ۳.۵ دقیقه فعالیت شدید در روز منجر به کاهش ۱۷ تا ۱۸ درصدی خطر ابتلا به سرطان در مقایسه با بی‌تحرکی کامل می‌شود.
نیمی از شرکت‌کنندگان حداقل ۴.۵ دقیقه در روز انجام می‌دادند که با کاهش ۲۰ تا ۲۱ درصدی در کل خطر سرطان همراه بود.
برای سرطان‌هایی مانند سرطان سینه، ریه و روده، که می‌دانیم تحت تاثیر میزان ورزش افراد است، نتایج قوی‌تر و کاهش خطر واضح‌تر بود.
به عنوان مثال، حداقل ۳.۵ دقیقه در روز فعالیت شدید تصادفی، خطر ابتلا به این سرطان‌ها را ۲۸ تا ۲۹ درصد کاهش می‌دهد. با ۴.۵ دقیقه در روز، خطر این سرطان‌ها ۳۱ تا ۳۲ درصد کاهش می‌یابد.
البته این مطالعه ما محدودیت‌هایی داشت. یکی اینکه گذشته‌نگر بود و آینده‌نگر نبود و نمی‌توانست علت چنین کاهشی را با دقت توضیح بدهد و بگوید کدام مکانیسم‌های بیولوژیکی خطر سرطان را کاهش دهد.
خلاصه اینکه ۳ تا ۴ دقیقه فعالیت شدید تصادفی در روز هم مهم است؛ بنابراین دفعه بعد که آسانسور در طبقات بالا بود، دشنام ندهید و یک‌راست از راه پله استفاده کنید یا هنگامی که هوا مناسب است مسیر‌های کوتاه را با شتاب مناسبی طی کنید و دو سه بسته خرید کمی سنگین را حمل کنید.
البته همچنان توصیه ارجح و بهتر ۱۵۰ تا ۳۰۰ دقیقه با شدت متوسط یا ۷۵ تا ۱۵۰ دقیقه فعالیت شدید در هفته است.
اما اگر نمی‌توانید یا اراده رسیدن به چنین هدفی را فعلا ندارید از فعالیت‌های کوچک شدید دریغ نکنید و فکر نکنید که بیهوده هستند.
منبع: یک پزشک
