دانشمندان کرمی را احیا کردند که ۴۶۰۰۰ سال پیش یخ زده بود - در زمانی که ماموت‌های پشمالو، ببر‌های دندان‌خنجری و گوزن‌های غول پیکر هنوز در زمین پرسه می‌زدند.
تیموراس کورزچالیا، پروفسور بازنشسته در مؤسسه زیست‌شناسی سلولی مولکول، این کرم از گونه‌ای که قبلاً ناشناخته بود، در عمق ۴۰ متری (۱۳۱.۲ فوت) زیر سطح در منجمد دائمی سیبری در حالت خفته به نام کریپتوبایوسیس زنده ماند.
هنگامی که آن‌ها آن را احیا کردند، کرم از طریق فرآیندی به نام پارتنوژنز) بکرزایی) شروع به بچه دار شدن کرد که نیازی به جفت ندارد.
این کرم هزاران سال را در نوعی خواب به نام نهان‌زیوی یا کریپتوبایوسیس سپری کرد. در این حالت، که می‌تواند تقریباً به طور نامحدود ادامه یابد، تمام فرآیند‌های متابولیک، از جمله تولید، توسعه و ترمیم متوقف می‌شوند. موجودات در حالت نهان‌زیوی می‌توانند عدم وجود کامل آب یا اکسیژن را تحمل کنند و در برابر دما‌های بالا و همچنین شرایط انجماد یا بسیار شور مقاومت کنند. کورزچالیا توضیح داد که آن‌ها در حالت بین مرگ و زندگی باقی می‌مانند که در آن میزان متابولیسم آن‌ها به سطح غیرقابل شناسایی کاهش می‌یابد.
هالی بیک، زیست‌شناس اعماق دریا تخمین می‌زند که میلیون‌ها گونه کرم لوله‌ای در محیط‌های متنوعی مانند سنگر‌های اقیانوسی، تندراها، بیابان‌ها و خاک‌های آتشفشانی زندگی می‌کنند. دانشمندان تاکنون تنها ۵۰۰۰ گونه دریایی را توصیف کرده اند.
ویلیام کرو، نماتولوژیست در دانشگاه فلوریدا به واشنگتن پست گفت که این کرم می‌تواند متعلق به گونه‌ای باشد که در نزدیک به ۵۰۰۰۰ سال گذشته منقرض شده است. با این حال، به خوبی می‌تواند یک کرم لوله‌ای معمولی باشد که هنوز کسی نتوانسته توصیفش کند.
این واقعیت که این کرم در تمام آن سال‌ها جان سالم به در برده، برای دانشمندان شوکه‌کننده نیست، زیرا سال‌ها می‌دانستند که ارگانیسم‌های میکروسکوپی، مانند کرم مورد مطالعه در اینجا، می‌توانند عملکرد بیولوژیکی خود را برای زنده ماندن در سخت‌ترین شرایط متوقف کنند.
در مجموع، یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد که کرم‌های لوله‌ای مکانیسم‌هایی را تکامل داده‌اند که به طور بالقوه به آن‌ها اجازه می‌دهد تا حیات را در مقیاس‌های زمانی زمین‌شناسی به حالت تعلیق درآورند.
فرارو
