شصت و پنج سال پیش و در چنین روزی، ۱۷ آوریل سال ۱۹۵۸، در بلژیک نمایشگاهی افتتاح شد که در آن مردان و زنان کودکان سیاه‌پوست را در قفس و برای تماشای مردم نگه داشته بودند. این آخرین «باغ وحش انسانی» در دنیا بود.
اغلب افراد گرفتار در حصار مردم گنگو بودند که در آن زمان مستعمره بلژیک بود. تماشاگران از روی حصارها برای سیاه‌پوستان در قفس بامبو، پول و موز پرتاب می‌کردند تا واکنش آنها را ببینند.
این آخرین باغ‌وحش انسانی بود که در دنیا برگزار می‌شد، پیش‌تر از آن در همان قرن، انسان‌های دیگری را در جا‌هایی از ایالات متحده آمریکا، انگلستان، آلمان نیز در دهکده‌های آفریقایی برای نمایش گذاشته بودند.
تاریخ ساخت چنین مکانی در بلژیک به سال ۱۸۹۷ برمی‌گردد.
لئوپولد دوم پادشاه بلژیک در ۱۸۹۷، روستا‌هایی را مانند "روستا‌های کنگو" در اطراف بروکسل (پایتخت بلژیک) ساخت. در آن زمان کشور "کنگو" تحت استعمار بلژیک بود. امروزه کنگو را با نام جمهوری دموکراتیک کنگو می‌شناسیم.
لئوپولد دوم پادشاه بلژیک در آن سال‌ها ۲۶۷ مرد و زن کنگویی را به اجبار به بروکسل آورد و در نمایشگاه جهانی این شهر در معرض نمایش قرار داد. او کنگویی‌ها را وادار کرد تا برای سرگرمی دیگران در برابر سازه‌های بازسازی شده بنشیند.
ماهیت چنین نمایش‌هایی از سنت‌های عجیب در سیرک‌های قدیمی نشأت می‌گیرد. در آن زمان افراد غول پیکر، بسیار کوتاه قامت، زنان ریش دار یا افرادی با نقص‌های ظاهری از سوی صاحبان سیرک به نمایش درمی‌آمدند.
در اروپا «باغ وحش‌های انسانی» از دهه ۱۸۸۰ و پس از فتوحات جدید استعماری به اوج محبوبیت خود رسیدند. دکور‌های عجیب وارداتی از آفریقا به اروپا کنجکاوی مردم را برای بازدید از دهکده‌های واقعی آفریقا افزایش می‌داد.
فرارو
