تأثیرات شگفت‌انگیز ورزش طولانی‌مدت بر سلامت روان

ما به حکم تجربه می‌دانیم که ورزش حالمان را خوب می‌کند و از نظر روانی تقویت‌مان می‌کند. اما به هر حال هر چیزی را باید با تحقیق و عدد و آمار دید و ثابت کرد.

پیش از این هم البته تحقیقاتی انجام شده بودند که مفید بودن ورزش برای سلامت مغز، از مبارزه با افسردگی، مبارزه با زوال عقل، تا تقویت حافظه را نشان می‌دادند.

در تحقیقات جدید به این موضوع با دیدی بلندمدت نگریسته شده و از داده‌های Fitbit یک ساله برای سنجش تأثیرات انواع مختلف فعالیت بدنی استفاده شدهو نتایج جالبی به دست آمده است.

این مطالعه را دانشمندان کالج دارتموث انجام داده‌اند که به بررسی تفاوت‌های ظریف تأثیرات ورزش بر عملکرد مغز و سلامت روان پرداختند. آن‌ها به دنبال توسعه مطالعاتی در این زمینه بودند که اثرات ورزش را در بازه‌های زمانی چند روزه یا چند هفته‌ای مورد بررسی قرار داده بودند، آنها از داده‌های ۱۱۳ کاربر Fitbit در یک دوره ۱۲ ماهه استفاده کردند.

(شرکت آمریکایی فیت‌بیت، تولیدکننده‌ی محصولات سلامتی در قالب دستبند و ساعت مچی است. دستگاه‌های تولیدی این کمپانی فاکتور‌های مختلفی را اندازه‌گیری می‌کنند. این دستگاه‌ها تعداد پله‌های بالا یا پایین رفته، قدم‌های برداشته‌شده، ضربان نبض و قلب، کیفیت خواب و موارد دیگر را تجزیه و تحلیل می‌کنند.)

در طول آن سال، این کاربران همچنین مجبور شدند به سؤالاتی در مورد سلامت روان خود پاسخ دهند و تست‌های حافظه متفاوتی را انجام دهند. داده‌های تناسب اندام شامل تعداد گام‌های روزانه، میانگین ضربان قلب و مدت زمان صرف شده برای ورزش در مناطق مختلف ضربان قلب بود.

از سوی دیگر، عملکرد حافظه با چیزهایی مانند به خاطر سپردن رویداد‌های زندگی‌نامه‌ای، مکان‌ها و ارتباط بین مفاهیم و دیگر خاطرات سنجیده شدند.

نتایج نشان داد که رابطه بین ورزش و سلامت مغز چقدر پیچیده است. در حالی که محققان انتظار داشتند که یک روند مثبت کلی بین فعالیت بدنی بالاتر و حافظه و سلامت روان پیدا کنند، اما به این سادگی هم نبود. ورزش با شدت کم باعث بهبود کار‌های حافظه خاص شد، در حالی که ورزش با شدت بالا به طور خاص برای سایر عملکردهای ذهنی خوب بود.

شگفت آورتر، کسانی که ورزش‌های شدیدتر انجام می‌دهند، سطوح استرس بالاتری را گزارش کردند. در عین حال، کسانی که ورزش با شدت کمتری انجام می‌دادند، میزان کمتری از اضطراب و افسردگی را گزارش کردند.

اگرچه روز‌های اولیه برای انجام این تحقیق است و این مطالعه قادر به فاش کردن هیچ گونه اثر علت و معلولی نبود، دانشمندان بر این باورند که کار بیشتر می‌تواند به ابزار‌های جدید هیجان‌انگیزی برای مدیریت سلامت شناختی منجر شود. همانطور که ممکن است یک تمرین خاص را در باشگاه برای تقویت یک گروه عضلانی خاص انجام دهید، ممکن است یک برنامه تمرینی برای جلوگیری از اضطراب یا تقویت یادگیری و حافظه قبل از فصل امتحان داشته باشید.

منینگ می‌گوید: «وقتی صحبت از فعالیت بدنی، حافظه و سلامت روانی می‌شود، پویایی واقعاً پیچیده‌ای در بازی وجود دارد که نمی‌توان آن را در جملاتی مانند «پیاده‌روی حافظه شما را بهبود می‌بخشد» یا «استرس به حافظه‌تان آسیب می‌زند» خلاصه کرد. در عوض، به نظر می‌رسد اشکال خاصی از فعالیت بدنی و جنبه‌های خاصی از سلامت روان بر هر جنبه از حافظه تأثیر متفاوتی می‌گذارد. »

خب این تحقیق تا حدی در راستای تجربه ورزشکاران آماتوری است. مثلا خیلی از ماها می‌دانیم که دویدن با شدت آرام یا متوسط اضطراب را از بین می‌برد. اما اگر فعالیت ورزشی چند مرحله‌ای و مستلزم دوره‌های تمرکز باشد، برای عملکردهای حافظه بهتر خواهد بود. ضمن اینکه ورزش شدید مثلا دوره‌های وزنه زدن یا دویدن با تمام سرعت گرچه برای سلامت بدنی می‌توانند خوب باشند، اما ممکن است استرس را چندان کم نکنند.

یک پزشک