«تابناک با تو» - استایل گرانج مفهوم عمیقی از شلختگی را در خودش دارد و برای داشتن استایل گرانچ، نیازی نیست که از لباس‌های مرتب و اتو کشیده و خوش سایز و فیت بدن استفاده کنید بلکه می‌توانید با توجه به سلیقه شخصی خود در پوشش تان هر لباس و اکسسوری را با یکدیگر ست کنید.
تاثیر گرانج بر مد
اصطلاح "گرانج" برای تعریف یک لحظه خاص در موسیقی و مد قرن بیستم استفاده می‌شود. گرانج که از شمال غربی ایالات متحده در دهه ۱۹۸۰ سرچشمه می‌گرفت. در حالی که موسیقی و سبک گرانج توسط جوانان زیادی جذب شد، وضعیت آن به عنوان یک خرده فرهنگ خودآگاه قابل بحث است.
افرادی که به موسیقی گرانج گوش می‌دادند، مانند پانک‌ها یا هیپی ها، خود را «گرانجر» نمی‌دانستند. با این حال، مانند این خرده فرهنگ ها، گرانج توسط صنایع موسیقی و مد از طریق تبلیغ آن توسط رسانه‌ها به اشتراک گذاشته شد.
موسیقی گرانج
کلمه "گرانج" به سال ۱۹۷۲ برمی گردد، اما تا زمان تولد صدای سیاتل، ترکیبی از هوی متال، پانک و راک اند رول قدیمی، در اواخر دهه ۱۹۸۰ وارد اصطلاحات رایج نشد. بسیاری از نوازندگان مرتبط با گرانج، قرار گرفتن در معرض گروه‌های پانک اولیه را یکی از مهم‌ترین تأثیرات آن‌ها می‌دانند.
زمینه فرهنگی استایل گرانج
جنبش‌های جوانان اغلب مرتبط و در مقایسه با گرانج - هیپی و پانک - هم توسط موسیقی و هم سیاست هدایت می‌شدند. پانک‌ها و هیپی‌ها از موسیقی و مد برای بیان اظهارات قوی در مورد جهان استفاده می‌کردند و اغلب به دلیل این مولفه سیاسی از آن‌ها به عنوان "جنبش" یاد می‌شود.
در حالی که جوانان دهه ۱۹۸۰ سیاتل از سیاست آگاه بودند، گرانج بیشتر از طریق ابراز وجود - غم و اندوه، افسون زدگی، عدم ارتباط، تنهایی، ناامیدی - و شاید یک حرکت ناخواسته بود. به نظر نمی‌رسد یک هدف گرانج مشترک، مانند "بی نظمی" پانک یا "صلح و آرامش" هیپی‌ها وجود داشته باشد.
مد گرانج
اگر موضع ضد مد پانک را بتوان به عنوان "علیه مد" تعبیر کرد، پس موضع گرانج را می‌توان به عنوان "غیر مد" در نظر گرفت. جوانان گرانج که از هیپی‌ها متولد شده اند و با پانک بزرگ شده اند، این مولفه‌ها را از طریق زیبایی شناسی پس از هیپی، پست پانک و ساحل غربی خود تفسیر کردند. گرانج اساساً ظاهری شلخته، بی فکر و ناهماهنگ، اما با لبه بود.
اقلام نمادین برای مردان و زنان عبارتند از: شلوار جین پاره و پژمرده، پیراهن‌های فلانل یا پندلتون‌های پشمی که روی تی شرت‌های کثیف با آرم‌های قدیمی و چکمه‌های مشکی سبک رزمی مانند دکتر مارتینز قرار گرفته بودند. از آنجایی که دمای هوا در سیاتل می‌تواند در همان روز ۲۰ درجه تغییر کند، داشتن یک پیراهن دکمه دار پشمی آستین بلند که می‌تواند به راحتی جدا شود و به کمر بسته شود، راحت است. سبک پیراهن‌های فلانل چهارخانه و آوند‌های پشمی منطقه‌ای است.
فلسفه ضد ماتریالیستی کم هزینه‌ای که رکود اقتصادی به وجود آورد، خرید از فروشگاه‌های دستفروشی و فروشگاه‌های مازاد ارتش را رایج کرد و عناصر مختلفی را به فرهنگ لغت گرانج اضافه کرد، از جمله مو‌های نامرتب، لباس‌های زیر بلند که زیر شلوارک پوشیده می‌شوند (در مخالفت با موارد قابل تغییر). آب و هوا)، و شلوار باری. یافته‌های موجود در فروشگاه‌های دست فروشی، مانند لباس‌های قدیمی با طرح‌های گل دار و لباس خواب‌های عروسکی، با ژاکت‌های بزرگ و ژاکت‌های پشمی پوشیده می‌شدند. گرانج در شدیدترین حالت خود لباس می‌پوشید و لباس پوشیدن معمولی و راحت را به سطحی کاملاً جدید می‌برد.
تأثیر فرهنگ پاپ بر گرانج دهه ۹۰
یکی از بزرگترین تاثیرات بر مد گرانج، ستاره راک کورت کوبین، خواننده اصلی گروه بسیار موفق نیروانا بود. باور عمومی بر این است که کوبین هسته اصلی جنبش گرانج و پدیده تأثیر صحنه گرانج را نشان می‌دهد. استایل کوبین ترکیبی از مد مردانه و زنانه بود، و «ظاهر او در فروشگاه‌های دستفروشی سیاتل طیفی از لباس کار مردانه چوب بری و لباس‌های زنانه دهه ۴۰ تا ۷۰ را در بر می‌گرفت». ظاهر آن شامل لباس‌های بارت، تیارا، جوراب شلواری پاره شده و لباس‌های یقه دار پیتر پن بود. مروارید جم با ژاکت‌های چرمی، ژاکت‌های مخملی، کت، شلوارک، شلوار جین پاره شده و کت‌های اسنپ خود را در صحنه مد گرانج نشان داد.
مد مردانه استایل گرانج:
مد/سبک گرانج تحت تأثیر لباس‌های ژولیده و آندروژنی در فروشگاه‌های دستفروشی قرار گرفته بود، که با گشادی مشخص می‌شد که بر ظاهر بدن تأکید نمی‌کرد. مردان تی شرت‌های دست دوم یا کهنه با شعار، آرم گروه و ... می‌پوشند. یک پیراهن چهارخانه ممکن است همراه با شلوار جین پاره یا ژولیده باشد. چکمه‌های مشکی سبک رزمی، مانند Doc Martens، این مجموعه را کامل می‌کند. در سال ۱۹۹۲، نیویورک تایمز نوشت: "این چیز ارزان است، بادوام است، و به نوعی بی انتها است. در مورد مدل مو، گیتار، آقایان از کرت کوبین پیروی می‌کنند.
مد زنانه استایل گرانج:
در دهه ۱۹۹۰، لباس پوشیدن یک هنجار قابل قبول بود. برای کفش ها، زنان شروع به پوشیدن چکمه‌های رزمی ضخیم و دکتر مارتینز کردند. آن‌ها معمولاً لباس‌های اسلیپ با پارچه‌های فلانل، فلانل و شلوار جین پاره و چهارخانه می‌پوشیدند. شلوار جین پاره پاره محبوب بود. این لباس با جواهرات ساده مانند چوکر و گوشواره حلقه‌ای و رژ لب تیره و پر رنگ ست می‌شد. شلوار جین دمپا گشاد، از دهه ۱۹۷۰ دوباره در سال ۱۹۹۵ به همراه تی شرت عروسکی محبوب شد. هنگامی که فلانل‌ها را می‌پوشیدند، آن‌ها را بزرگ می‌کردند و هنگامی که برای پوشیدن آن‌ها خیلی گرم می‌شد، آن‌ها را به دور کمر می‌بستند. مدل مو‌های نیمه باز و بسته و مو‌های نامرتب بود که این تصور را ایجاد می‌کرد که هیچ کاری برای آن انجام نشده است.
طراح استایل و مد گرانج:
زمانی که گرانج در اوایل دهه ۱۹۹۰ تبدیل به یک روند محبوب شد، مارک جیکوبز طراح مد، اولین طراح بود که گرانج را به پلتفرم لوکس آورد. در سال ۱۹۹۳، جیکوبز به عنوان مدیر خلاق طراحی زنان در پری الیس، مجموعه‌ای بهاری را معرفی کرد که از گرانج الهام گرفته شده بود. این مجموعه شامل برخی از اقلام نمادین گرانج مانند پیراهن‌های فلانل، لباس‌های مادربزرگ چاپ شده، چکمه‌های دکتر مارتنز، و کلاه‌های جمجمه بافتنی بود.
گرانج در دهه ۲۰۱۰
طبق یک مقاله تودی در سال ۲۰۱۳، دهه ۱۹۹۰ پس از هفته مد نیویورک (NYFW) زمانی که طراحان تفاسیر خود را از شیک بوهو شیک اوایل دهه ۱۹۹۰ سیاتل به اشتراک گذاشتند، بازگشتی دوباره پیدا کرد. این امر منجر به ظهور مد گرانج در مراکز خرید و ظاهری الهام گرفته از گرانج از مدرسه شد.
در سال ۲۰۱۳، ایو سن لوران و دریس ون نوتن در تلاش بودند تا گرانج را به باند فرودگاه بازگردانند و دوباره آن را به یک روند تبدیل کردند. مجموعه ایو سن لورن جوان‌تر و شبیه لباس‌های خیابانی بود، در حالی که مجموعه دریس ون نوتن بالغ‌تر و رسمی‌تر بود. با این حال، این مجموعه‌ها یک مجموعه آماده برای پوشیدن بودند.
هر دوی آن‌ها از برخی ویژگی‌های گرانج پاک نشدنی مانند طرح‌های چهارخانه و گلدار، ژاکت کش باف پشمی شلخته، لباس اسلیپ و سیلوئت بزرگ استفاده کردند. در اوایل سال ۲۰۲۱، گرانج به عنوان سبکی شناخته شد که به طور گسترده توسط نوجوانان و جوانان استفاده می‌شد. آن‌ها اکثر لباس‌های مشکی را با کفش‌های کتانی یا چکمه می‌پوشند.
منبع: بیتوته
