احسان سلطانی، پژوهشگر اقتصادی در کانال تلگرامی خود نوشت: حداقل دستمزد ماهانه در ایران ۴۰۰ و در ترکیه ۵۰۰ دلار در ۱۳۸۹ (پیش از تحریمهای دور اول) بود. در نتیجه کاهش ارزش پول ملی حداقل دستمزد در ایران به ۱۴۰ و ترکیه به ۴۰۰ دلار در ۱۴۰۰ رسید.
طی ۱۳۸۹ تا ۱۴۰۰ حداقل دستمزد به دلار در ایران ۶۵ و ترکیه ۱۸ درصد کاهش یافت (به یورو ۹ درصد). نسبت حداقل دستمزد ایران به ترکیه ۸۰ درصد در ۱۳۸۹ بود که به ۳۵ درصد در ۱۴۰۰ رسید.
دولت ترکیه فقط دو مرتبه در سال ۲۰۲۲ (ژانویه ۵۰ و ژوئیه ۳۰ درصد) حداقل دستمزد را افزایش داد.
اجاره خانه در استانبول حداقل ۳۰ درصد از تهران پایینتر است. قیمت بسیاری از کالاهای مصرفی (با کیفیت بهتر) در ترکیه ارزانتر می باشد و فقط هزینه انرژی و نان در ترکیه گرانتر است. بطور کلی هزینه زندگی در ترکیه بیش از ایران نیست.
در یک اقتصاد دلاریزه با مسابقه قیمت دلار و کالاها، این که دولت و ایادی اقتصادخوانده افزایش دستمزدها را عامل تورم معرفی میکنند، نشان میدهد که یکی از اهداف کلیدی شوکهای قیمت ارز چپاول مردم با مالیات تورمی و سرکوب دستمزدها است.
برترین ها
