یکی از آسیب‌های اجتماعی این روزها مواجهه با خانواده‌هایی است که به‌دلیل بی‌سرپناهی، خانوادگی در خوابگاه‌ها و مراکز کاهش آسیب زندگی می‌کنند.
سپیده علیزاده، مدیر موسسه کاهش آسیب نور سپید هدایت:
این روزها خوابگاه سایر آسیب‌ها غیر از اعتیاد هم تکمیل شده است، در حالی‌که قبل‌تر بیشتر مراجعین ما زن‌های معتاد بودند.
در این مدت خانواده‌های زیادی داشتیم که بی‌سرپناه شده‌اند، خانواده‌هایی که معتاد نیستند اما بی‌سرپناه شده‌اند و آسیب‌های جدی‌ای را دارند تجربه می‌کنند، دلیل بی‌سرپناه شدن آن‌ها در اغلب موارد فقر مالی و موارد مرتبط با فقر مانند بیکاری است.
مشکل اساسی این است که ما هیچ مرکز نگهداری برای خانواده‌ها نداریم، در نتیجه خانواده‌هایی که در منطقه شوش به ما مراجعه می‌کنند مجبور هستیم زن و فرزدنش را تازه اگر دختر یا پسر کم سن و سال باشد در مرکز زنان پارک شوش نگهداری کنیم و مرد خانواده را به مرکز آقایان معرفی کنیم.
اگر این خانواده یک پسر شانزده تا هفده ساله داشته باشند نه ما می‌توانیم در مرکز زنان او را پذیرش کنیم و نه او می‌تواند در مرکز مردان پذیرش شود چراکه سن پسر کمتر از ۱۸ سال است.
وقتی خانوده را به بهزیستی معرفی می‌کنیم آن‌ها می‌گویند که مادر و دختر بچه را با هم پذیرش می‌کنیم اما مادر و پسر بچه باید از یکدیگر جدا شوند.
تعداد خانواده‌هایی که با این مشکل مواجه شده‌اند نه آنقدر کم است که بگوییم نیستند نه آنقدر زیاد است که بگوییم شایع شده‌اند.
خبرآنلاین
اینها بخشی از تاوان اعتقادات یه عده است