دخترک در کوچه مشغول بازی است. موتور سوار از کنارش رد می‌شود و دوباره کوچه رفته را دور می‌زند و به سمت دختر بر می‌گردد. کوچه خلوت است. برق گوشواره‌ها چشم مرد جوان را گرفته؛ دخترک را صدا می‌کند. احتمالا به او می‌گوید:« عمو جان، میشه یک لحظه بیای کارت دارم.» دختر بچه از همه جا بی‌خبر هم به سمت او می‌آید و یک لحظه بعد مرد گوشواره‌ها را از گوش بچه می‌کشد و فرار.
این محتوای فیلمی است که چند روزی است در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود. قلب آدمی از دیدن آن به درد می‌آید اما چاره چیست؟ باید دید و در مورد آن حرف زد تا دوباره شاهد چنین رفتارهای خشونت آمیز نباشیم.
طلا زیباست؛ فکر نمی‌کنم کسی در دنیا باشد و زیبایی طلا را انکار کند. همین زیبای زرد رنگ به راحتی می‌تواند برای ما تبدیل به یک خاطره بسیار تلخ شود. دخترک، هیچگاه این روز را فراموش نمی‌کند. او هر زمان گوشواره ببیند یا مرد موتور سوار می‌افتد.
بچه‌ها مغازه طلا فروشی نیستند، لطفا آنها را با انداختن گوشواره به گوش و النگو به دست به خطر نیندازیم. کودک احتیاجی به انگشتر طلا، النگو و یا گوشواره ندارد، به ویژه زمانی که در حال بازی با همسالان خود در خیابان است. این طلاها می‌تواند انسان‌ها را وسوسه کند. قتل برخی از کودکان تنها به خاطر سرقت طلا بوده است.
متاسفانه دیوانه‌هایی در این جامعه زندگی می کنند که به خاطر یک الگو یا گوشواره ، کودکی را می دزدند یا می کشند.همیشه برای گرگ‌ها شکار بره‌ها راحت‌تر است.
وضعیت اقتصادی جامعه، انگشت شماری از آدم‌ها را به سمت دزدی سوق داده است. چندی پیش پلیس اعلام کرده بود که 50 درصد کسانی که در ماه‌های اخیر دستگیر شدهاند، برای اولین بار بود که دزدی می‌کردند و هیچ سابقه‌ای نداشتند.
طلای آویزان به گردن فرزندمان می‌تواند نقش شیطان را برای فردی بازی کند که دچار مشکلات عدیده اقتصادی است.
بچه‌ها بدون گوشواره و النگو هم بزرگ می‌شوند و آنقدر زمان دارند که از زیورآلات استفاده کنند. اجازه ندهیم فرزندانمان قربانی، رفتار غلط ما شوند.
چرا باید بچه‌ها وقتی برای بازی به خیابان می‌آیند، گوشی موبایل یا تبلت دست‌شان باشد؟ اصلا مگر مادران محترم وقتی می‌خواهند پیاده روی بروند یا در باشگاهی فعالیت ورزشی داشته باشند، به خود طلا آویزان می‌کنند که بچه‌ها همیشه النگو به دست دارند یا گوشواره به گوش!
بله، می‌دانم که الان با خود می‌گویید، پس پلیس چه کاره است؟ حق با شماست پلیس باید وظیفه خود را به درستی انجام دهد و نمایندگان مجلس هم باید قوانینی تصویب کنند که روزگار زورگیرها تیره و تار شود اما اینها باعث نمی‌شود ما مواظب بچه‌ها خود نباشیم و با خودنمایی و آویزان کردن چند تکه طلا، جان آنها را به خطر بیندازیم.
عصرایران
من خودم یک دختر 7 ساله دارم نه اجازه میدم بیرون از خونه طلا بندازه دستش و گوشش و نه اصلا اجازه میدم تنهایی حتی تا دم در بره. پارکی کوچه ای جایی هم بخواد بازی کنه من بالاسرش مواظب وایمیسم.
تعجب می کنم چرا والدین با این بی فکری بچه را به خطر می اندازند.
آقایان مامور مربوطه منطقه گشت انتظامی آگاهی .... خواهش می کنیم التماس می کنیم فکر کنید دختر خودتون بوده