«تابناک با تو» - بعد از صورت، پاهای زنان در میان اعضای بدن که به خاطر مد تغییر شکل های مختلفی را کسب می کنند، مقام دوم افتخاری را به خود اختصاص می دهند. در این پست چند سنت را جمع آوری کرده که صدمات قابل توجهی به بدن زنان وارد می کند.
پا های کشیده و بلند
دستگاه ایلیزاروف برای بلند کردن پا ها در پایان قرن ۲۰. این مدل با دستگاه ایلیزاروف پاها را بلندتر می کند. / عکس
دستگاه ایلیزاروف به دلیل تشکیل کالوس بینابینی ، استئوسنتز (اتصال و همجوشی شکستگی) را انجام می دهد. حال تصور کنید که در اواخر قرن بیستم ، مدل ها عمداً پاهای خود را می شکستند تا بتوانند با استفاده از دستگاه ایلیزاروف آنها را بلندتر کنند. وحشتناک به نظر می رسد ، اما این یک واقعیت است. بهبودی بسیار طولانی می شود و با مشکلات زیادی همراه است. در ابتدا مجبورید تقریباً تمام وقت دراز بکشید و سپس به معنای واقعی کلمه یاد بگیرید دوباره راه بروید. ابتدا با عصا و بعداً بدون آن . در قرن بیست و یکم ، دیگر طول پاهای مدل ها خیلی مهم نیست .
کفش پاشنه بلند ، که منجر به بیماری جدی می شود
پوشیدن طولانی مدت چنین کفش های پاشنه بلندی در آینده ممکن است منجر به درد مداوم یا حتی نیاز به درمان جراحی شود. با گذشت زمان ممکن است بورسیت انگشت شست و سایر استخوان های پا ایجاد شود. بورسیت شست (به طور عادی - استخوان ) یک رشد استخوانی است که در اطراف پایه شست ظاهر می شود و خم شدن آن را به سمت انگشتان دیگر تحریک می کند ، که می تواند باعث احساسات دردناک ، اختلالات راه رفتن ، سپس بیماری های ستون فقرات و همچنین عدم توانایی انتخاب کفش راحت تا پایان عمر در فروشگاه های متنوع شود.
سایر عوارض ناشی از پوشیدن طولانی مدت یک پاشنه بلند: برجستگی (رشد استخوانی روی پاشنه که ناشی از اصطکاک و فشار مداوم از پاشنه سخت و بندهای کفش های پاشنه بلند ، تحت درمان جراحی است) ، متاتارسالژی (التهاب دردناک سرهای متاتارس پا در نتیجه فشار مداوم) در استخوانهای متاتارس ، تحت عمل جراحی) ، آسیب دیدگی مچ پا ، شکستگی مفصل ران (منجر به مرگ در سنین پیری). این لیست ادامه دارد...........
بستن پا در چین برای ایجاد پای نیلوفر آبی
قربانیان این سنت وحشیانه تا به امروز در چین زندگی می کنند. اگر طول پا از ۷ سانتی متر بیشتر نشود ، آن را یک نیلوفر طلایی ، تا ۱۰ سانتی متر - یک نیلوفر نقره ای ، بیش از ۱۰ سانتی متر پای آهنی می نامیدند. فقط چنین پایی شایسته دختر برای ازدواج موفق شناخته می شد. برای فرم دادن به پا حدود سه سال طول می کشید ، در طی آن انگشتان پاهای دختر شکسته می شد و با انگشتان شکسته دائماً در نوعی "گچ با باند پنبه ای و کفش های کوچک و نوک تیز قرار می گرفت. به تدریج ، باند پیچی محکم تر انجام می شد ، استخوان ها بارها می شکستند. در آخرین مرحله ، قوسی در کف پا ایجاد می شد به حدی که یک تخم مرغ از درازا بتواند ، بین پاشنه و جلوی پا قرار بگیرد!
این زنان در تمام طول زندگی خود پاهای خود را بانداژ می کردند و مرتباً بر درد شدید غلبه می کردند. زنانی که پاهای نرمال داشتند مورد تحقیر قرار می گرفتند و مردان یک پای کوچک معلول را بسیار اروتیک می دانستند! درست است ، مردان چینی هرگز نمی خواستند به پاهای نامتعارف برهنه نگاه کنند - حتی همسر با جوراب به رختخواب می رفت.
راه رفتن کاوایی یا بامزه و ناز در ژاپن
انجام چنین کاری در ژاپن به نظر باحال است!
در ژاپن ، راه رفتن اkawaii (با ناز) که انگشتان پا به سمت داخل پاشنه ی پا کمی بالا قرار می گیرد ، نه تنها در زنان ، حتی مردان ژاپنی با اعتماد به نفس که می خواهند از نظر فرهنگی مد روز باشند ، رواج دارد. به عبارت دیگر ، در ژاپن ، حتی در قرن بیست و یکم ، پاچنبری به صورت ارادی صورت می گیرد. اما چه عارضه هایی با پاچنبری ایجاد می شود: آتروفی عضلات ، اختلال در عملکرد مفاصل زانو ، افتادگی استخوان های پا ، انحنای ستون فقرات. فرم غفلت شده می تواند باعث ناتوانی شود.
سیارک
