حافظه وسیله ای برای به یاد آوردن اتفاقات و وقایع گذشته و یادگیری اطلاعات جدید است. هنگامی که حافظه دچار اشکال می شود، می تواند منجر به فراموشی های مکرر شود که اولین مرحله از زوال شناختی به شمار می رود؛ هرچند قرص ها و داروهای بسیاری برای تقویت حافظه در داروخانه ها وجود دارد که بسیاری از آنها به میزان قابل توجهی به بهبود حافظه می انجامد.
قبل از اینکه به دنبال
قرص های تقویت حافظه بروید، مکمل های طبیعی را در نظر بگیرید. این مکمل ها امن و بی خطر هستند. این مقاله در مورد موثر ترین مکمل های طبیعی برای افزایش حافظه بحث میکند.
از دست دادن حافظه، فراموشی به طور منظم است که بعدا منجر به زوال عقل می شود. به مین علت است که این مسأله به سرعت تبدیل به یک بحران بهداشت عمومی و هزینه بر شده است که سالانه تعداد زیادی از مردم را تحت تأثیر قرار می دهد.
در حالی که از دست دادن حافظه اغلب با بالا رفتن سن افزایش می یابد، می تواند در جوانان نیز اتفاق بیفتد. داروهای تجویزی ممکن است، موقت باعث
افزایش حافظه شوند که عوارض جانبی بسیار و مزایای کوتاه مدتی دارند. در مقابل، مکمل های طبیعی بصورت فوری عمل نمیکنند .در واقع، این مکمل ها تنها با درمان طولانی مدت مفید هستند. با این حال، آنها امن تر، موثرتر و قابل تحمل تر می باشند. در سال های اخیر، مکمل های طبیعی برای تقویت حافظه توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. این مقاله به بحث در مورد موثر ترین مکمل های طبیعی می توانند حافظه را بالا ببرند،می پردازد.
ویتامین ها
ویتامین Bویتامین B برای تعدادی از فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در بدن ضروری است. این ویتامین ها برای رویدادهای سلولی واکنش های سوخت و ساز بدن و تنظیم واکنش های آنزیمی DNA و مدولاسیون سیستم ایمنی مورد نیاز است. مزایای بارزتر ویتامین B برای حافظه شامل افزایش رساندن اکسیژن و مواد مغذی به سلول های مغز با افزایش تولید سلول های قرمز خون است.
اثر مهم تر این ویتامین ها روی سطح
هموسیستئین در بدن است. هموسیستئین واسطه سوخت و ساز بدن در سنتز اسید آمینه است. با این حال، هموسیستئین یک واسطه سمی است و نشان داده شده است که به سلول های عصبی (و قلب) آسیب می رساند.
ویتامین B نقش محافظتی در سیستم عصبی مرکزی با حفظ سطح هموسیستئین در حد پایین در سلول های مغز دارد.
ویتامین B، ویتامین B6، B9 و B12 مهم ترین عناصر برای تقویت حافظه می باشند. کمبود ویتامین B9 و B12 به شدت با زوال شناختی و از دست دادن حافظه در ارتباط هستند.
در یک مطالعه در مقیاس بزرگ در مجله آمریکایی تغذیه بالینی، به هر یک از 700داوطلب ترکیبی از ویتامین B9 و B12 داده شد.
نتیجه مطالعه نشان داد که ترکیب این ویتامین ها برای بهبود حافظه کوتاه مدت پس از 24 ماه مؤثر بوده است. هر دو ویتامین در تبدیل هموسیستئین به متیونین و جلوگیری از تجمع نوروتوکسیک موثر هستند.
ویتامین های آنتی اکسیدانویتامین های آنتی اکسیدانی عبارتند از ویتامین A (به شکل بتاکاروتن)، C و E.
همانند ویتامین B، اینها نیز نقش محافظت از سلول های عصبی در مغز و جلوگیری از آسیب ساختاری دارند و توسط مکانیسم های مختلف کار می کنند. این ویتامین ها باعث کاهش فشار اکسیداتیو در سیستم عصبی مرکزی توسط تصفیه رادیکال های آزاد مضر و گونه های اکسیژن فعال که ممکن است به اعصاب و سایر قسمت های مغز صدمه بزند، می شود.
از آنجا که این ویتامین ها از
اعصاب محافظت می کنند، ویتامین های آنتی اکسیدانی باعث حفظ زنجیره ی ارتباطات و شبکه های عصبی گسترده میشود که برای رمزگذاری، ذخیره سازی و بازیابی خاطرات ضروری است. علاوه بر این خاصیت آنتی اکسیدانی، هر یک از این ویتامین ها عملکردهای شناختی را بهبود می بخشند . به عنوان مثال، ویتامین E باعث بهبود گردش خون در مغز و در نتیجه، افزایش حافظه با افزایش عرضه اکسیژن و مواد مغذی به مراکز حافظه در مغز می شود.
ویتامین D
ویتامین D به سرعت به ویتامینی محبوب در دهه های اخیر تبدیل شده است. تحقیقات جدید مزایای آشکار استفاده از این ویتامین را نشان داده است. به عنوان مثال، ثابت شده است که ویتامین D دارای خواص ضد التهابی، ضد میکروبی و حتی خواصی برای بهبود سیستم ایمنی است. کمبود ویتامین D باعث از دست دادن حافظه کوتاه مدت می شود. گیرنده های ویتامین D در بخش هایی از حافظه که کنترل مغز را بر عهده دارند، متمرکز شده اند. تعدادی از مطالعات ثابت کرده اند که مصرف مکمل های ویتامین D می تواند در بهبود تمرکز، حافظه و ظرفیت ذهنی مؤثر باشند.
مواد معدنیمنیزیم
در یک مطالعه انجام شده توسط محققان مؤسسه تکنولوژی ماساچوست و دانشگاه Tsinghua در پکن، مکمل های منیزیم برای بهبود حافظه و عملکرد شناختی در یک گروه از داوطلبان استفاده شد. محققان معتقد بودند که منیزیم می تواند باعث افزایش حافظه به دلیل افزایش نوروژنز شود. نوروژنز اصطلاحی برای توصیف تشکیل سلول های جدید مغز است. مانند تمام سلول های بدن، سلول های قدیمی مغز می میرند و سلول های جدید تولید می شوند. گاه رادیکال های آزاد و سایر علل آسیب به نورون ها ممکن است باعث تسریع در مرگ سلولهای مغز شود.
وقتی میزان سلول هایی که می میرند، بیشتر از میزان سلول هایی که تولید می شوند باشد، زوال شناختی و از دست دادن حافظه اتفاق می افتد. با این حال، منیزیم می تواند باعث افزایش تولید نسل جدیدی از سلول های مغز و همچنین افزایش حافظه شود.
سلنیومسلنیوم یک ماده معدنی آنتی اکسیدانی است که معروف به تشکیل ترکیبات پروتئینی است. این ترکیبات خانواده ای از پروتئین های دارای سلنیوم هستند که به عنوان آنزیم های آنتی اکسیدان و عامل کمکی(کوفاکتور) عمل می کنند؛ بنابراین، سلنیوم می تواند به پاک کردن گونه های مضر اکسیژن فعال و دیگر رادیکال های آزاد از مغزکمک کند. این اثر حفاظتی می تواند اثر قابل توجهی در بهبود حافظه داشته باشد. در نهایت، اثر آنتی اکسیدانی سلنیوم بهمراه اثر آنتی اکسیدانی ویتامین E باعث بهبود حافظه میشود. بنابراین، ترکیبی از این دو مواد مغذی می تواند تا حد زیادی حافظه را بالا ببرد.
کلسیمکلسیم رابطه ی پیچیده ای با حافظه دارد. روشن است که کمبود کلسیم می تواند باعث از دست دادن حافظه شود. در واقع، داروهایی که کانال های کلسیم در غشای سلولی را مسدود می کند،می تواند باعث از دست دادن حافظه شود.
به همین دلیل داروهای ضد فشار خون به عنوان مسدود کننده های کانال کلسیم شناخته شده و برای درمان طولانی مدت توصیه نمی شوند.
کلسیم همچنین برای انتقال سیگنال ها در مغز و آزاد کردن انتقال دهنده های عصبی در سیناپس های بین اعصاب، ضروری است.
به این دلایل، مکمل های کلسیم می توانند باعث افزایش حافظه به خصوص در کسانی که از کمبود مواد معدنی رنج می برند بشود.
آهنفقر آهن یکی دیگر از شناخته شده ترین علت ها در از دست دادن حافظه است. به دلیل نقش آهن در هموگلوبین، پروتئینی که مسئول حمل و نقل اکسیژن در سلول های قرمز خون است،ماده ای بسیار ضروری است. از آنجا که سلول های مغز برای رشد نیاز به اکسیژن دارند، آهن می تواند از زوال شناختی با تامین اکسیژن مورد نیاز سلول های عصبی مغز برای متابولیسم سلولی جلوگیری کند.
رویکمبود روی همچنین باعث اختلال در حافظه به خصوص از دست دادن حافظه کوتاه مدت میشود. روی در مغز نقش مهمی دارد. در واقع، آن در کیسه های موجود در سیناپس ها ذخیره شده و همراه با گلوتامات که یک ناقل عصبی در مغز است، منتشر می شود.
هنگامی که گلوتامات در مغز منتشر می شود، روی با ولتاژ متفاوتی در کانال های یونی دریچه های مغز عمل می کند و مسئول باز و بسته شدن دروازه های یونی خاصی است.
روی نیز به شکل پذیری سیناپسی، که فرآیندی است که در آن سیناپس ها،ساختاری تغییر می کنند و اجازه می دهند تا انتقال های ورودی بین اعصاب انجام شوند.
برای نشان دادن اثر روی بر سیناپس های حافظه، یک گروه از محققان قادر به نشان دادن اختلال در حافظه فضایی موش بعد از مسدود کردن سیستم انتقال روی در مغز آنها شدند.
مطالعات مختلف نیز ثابت کرده است که مکمل های روی می تواند حافظه ی انسان را به ویژه هنگامی که با اسید آمینه ی L-هیستیدین ترکیب شود، بهبود بخشد.
ترجمه: آموزشگاه الوند
