اختصاصی «تابناک باتو»ـ از نسیم دریا در خلیج ناپل که ذرات طلایی و کوچک غبار را به سوی شرق و کوه آتشفشانی «وزوویوس» میپراکند و به گرانیانو میرساند، جایی که طبیعت زیباترین تصاویر خود را به نمایش میگذارد، ماکارونی گرانیانو Gragnano پا به عرصه وجود مینهد.
گرانیانو شهری ساحلی است که در اقلیم کامپانیا ایتالیا در «والی دی مولینی» جنوب این کشور قرار گرفته است. صنعتگران محلی، خانهها و ساختمانهای آن را در سال ۱۹۶۹ تأسیس کرده و نام «شهر پاستا» را روی آن گذاشتند.
در اواخر قرن هجدهم میلادی به دلیل تولید «طلای سفید» یا ماکارونی به شهرت رسید. یک ماده غذایی که عوامل متعدد از جمله سرمای کوهها و هوای سرشار از یدی که از دریا برمی خیزد و از دیرباز اقتصاد شهر بر آن متکی بوده در تولید ماکارونی در آنجا تأثیر گذاشته است.
پیش از اواخر قرن هجدهم، گرانیانو به طور کلی بر تولید ابریشم تکیه داشت، سپس اغلب ساکنان آن به تولید ماکارونی روی آوردند. دلیل این تحول در رویکرد اقتصادی مرگ ناگهانی کرمهای ابریشم به دلیل حمله آفات بود، به همین دلیل در قرن نوزدهم عصر طلایی موسوم به «پاستا گرانیانو» آغاز شد.
ماکارونی گرانیانو به رنگ کاهی زرد و زِبر و سفت بودن ملموس آن شهرت دارد. در تهیه آن فقط از دو عنصر آب و سمولینای حاصل از گندم دوروم استفاده میشود. تهیه آن چهار مرحله دارد: خمیر شدن، شکل دهی، طراحی و خشک کردن طی فرآیندی کند و آرام.
این مراحل در تمام مناطق گرانیانو اجرا میشود، انواع ماکارونی از بزرگ و کوچک در این منطقه تولید میشود از جمله لینگوئینی linguine، اسپاگتی spaghetti و فوسیلی fusilli از نمونههای این ماکارونیها هستند.
ساکنان گرانیانو شروع به توسعه شهر نمودند و این شهر به لطف ماکارونی به شهرت بسیاری دست یافت و کارگاههای بزرگ را که خانوادگی اداره میشدند در گوشه و کنار آن تأسیس شد. البته پیشرفت تولید ماکارونی به بقیه شهرهای ایتالیا هم رسید و فقط منحصر به گرانیانو نبود.
پس از سال ۱۸۶۱ میلادی، پای تولیدات محلی گرانیانو به بازارهای فعال و معروف مانند میلان، تورینو و فلورانس برای صادرات به آن سوی مرزها باز شد. ماکارونی گرانیانو آنقدر کیفیت بالایی داشت که به سرعت معروف شد و به شهرت رسید.
به دلیل شکوفایی تولید ماکارونی خط راه آهنی در سال ۱۸۸۵ میلادی از سوی پادشاه اومبرتوی یکم برای اتصال به ناپولی و بقیه شهرهای ایتالیا ساخته شد.
بحرانها برای گرانیانو در قرن بیستم آغاز شد. نخستین بحران دست و پنجه نرم کردن با دو جنگ جهانی بود، بحران بعدی رقابت تنگاتنگ با کارگاههای تولید ماکارونی شمال ایتالیا بود که ثروت و سازمان دهی بیشتری داشتند. با وجود همه بحرانها گرانیانو دست از تولید ماکارونی و پاستا نکشید.
تولید ماکارونی با گذشت زمان دچار جهش صنعتی شد و روش سنّتی و کلاسیک خشک کردن خمیر جای خود را به ابزارهای مکانیکی در اتاقهای دارای تهویّه داد.
برای حفظ سنتها و میراثهای شهر گرانیانو، تولید کنندگان هر سال در ماه سپتامبر جشنوارهای به نام Festa della Pasta di Gragnano راه انداخته و به پخت ماکارونی و پاستا در خیابان میپردازند.
این جشنواره نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم به عنوان اقدامی برای پر نشاط کردن شهر در دو روز برگزار میشد. گفتنی است در هر روز جشنواره پنج هزار بشقاب ماکارونی در مدت کمی به فروش میرسد.