روز گذشته جواد موگویی، تاریخ‌پژوه و مستندساز، عکسی تاریخی از یک کارت افسر ژاندرمری در زمان شاه منتشر کرد. در این عکس به صاحب کارت اجازه داده شده که به خاطر اهل حق بودن از «سبیل» استفاده کند.
این در حالی است که طبق قوانین ارتش در زمان شاه، هیچ‌کس حق نداشت ریش داشته باشد و بسیاری از افراد مذهبی مجبور می‌شدند ریش خود را بتراشند یا با دردسر فراوان و استفاده از تبصره‌ها و توصیه‌های متعدد ریش خود را داشته باشند.
حجت‌الاسلام بطحایی، از اعضای مجلس خبرگان، در مصاحبه‌ای از خاطرات سربازی خود در این باره می‌گوید: پس از آن برای سربازی آماده شدم، ولی یک مشکل بزرگ وجود داشت، زیرا در آنجا باید محاسن خود را می‌تراشیدم، ولی من چنین کاری را به دلیل اینکه با طلبگی مطابقت نداشت نمی‌کردم؛ این مساله داستان مفصلی دارد که وقتی اعزام شدیم در روز ۱۶ فروردین ۴۸ به پادگان فرح آباد که امروز به این پادگان، ۰۱ کادر می‌گویند؛ در آنجا لباس‌های خدمت را برای تعویض به ما دادند که ما نیز عوض کردیم؛ حال یک جوان طلبه با ریش بلند و لباس خدمت را تصور کنید که در این فضا قرار می‌گرفت؛ همانجا یکی از دانشجویان گفت که «بیایید و ببینید که فیدل کاسترو اینجا است».
پس از حضور در جایگاه اولیه خدمت به من گفتند که باید ریش خود را بتراشی، ولی من حاضر به این کار نبودم و سعی کردم که از راهی برای جلوگیری از این مساله استفاده کنم؛ در آن زمان فرمانده گروهان ما جایی را سفارش کرد که در ستاد مشترک بود و با استفاده از تبصره ماده ۵۲ توانستم ریش خود را حفظ کنم، ولی آن‌ها گزارش کردند و پس از گزارش به دربار بخشنامه شد که تبصره حذف گردید.
همیشه در ارتش آن زمان نیز انسان‌های با وجدان بودند و این مساله‌ای نیست که بتوان آن را انکار کرد؛ سرتیپ مرتضی نعیمی معاون پشتیبانی گفت؛ شما نتراش و دیگران نیز نتوانستند با ایشان مقابله کنند؛ برای تکمیلی به شیراز رفتیم و با حفظ ریش ستوان دو شدم؛ البته برای جریمه ریش نمره انضباطی من کم شد و افتادیم بیرجند و سپس تربت حیدریه و پس از آن به تهران رفتم و در بخش روابط عمومی نیروی زمینی در قسمت انتشارات مشغول به فعالیت شدم.
فارس
یاد اون نظم و ترتیب و شکوه و جلال ارتش بخیر 
