آیا می توانیم خودمان را خوش شانس تر کنیم؟

در آزمایشی وی از این افراد خواست تا به یک روزنامه نگاه کرده و تصاویر موجود در آن را گزارش دهند. افراد بدشانس به طور میانگین دو دقیقه صرف این کار کردند، در حالی که افراد خوش شانس تنها چند ثانیه لازم داشتند تا این آزمایش را انجام دهند. چرا؟ چرا که در صفحه ی دوم روزنامه پیامی نوشته شده بود، مبنی بر اینکه ۴۳ تصویر وجود دارد، لازم نیست بشمارید؛ بنابراین، افراد خوش شانس بیشتر از بقیه حاضر به خطر کردن و اعتماد به درستی این پیام بودند.
در آزمایشی دیگر، سناریویی به این گروه از افراد ارائه داد: تصور کنید درون یک بانک هستید و یک دزد مسلح وارد می شود. گلوله ای شلیک می کند و به دستتان برخورد می کند. آیا شما این را بدشانسی تلقی می کنید؟ افراد بدشانس احتمالا این را بدشانسی قلمداد می کردند، چون نه تنها در آن زمان به خصوص در بانک حضور داشتند، بلکه از بین این همه گلوله به آنها برخورد کرده بود.
خوش شانس ها اما این موقعیت را خوش شانسی تلقی کردند، چون ممکن بود گلوله به سر آنها برخورد کند.

وایزمن می نویسد: افراد خوش شانس ناخودآگاه تمایل دارند که هنگام مواجهه با موقعیت بد، خود را رها از موقعیتی بدتر تصور کنند و شکرگزار باشند؛ بنابراین، این نگرش باعث می شود انتظارات خود را از زندگی پایین آورده، شادتر بوده و احتمالا با خوش شانسی بیشتری به زندگی خود ادامه دهند.
وایزمن چهار اصل اساسی را برای بهبود شانس افراد معرفی می کند؛

۱. فرصت های خود را افزایش دهید. تجارب جدید کسب کرده و شیوه ی منعطف پیشه کنید.

۲. به حس خوش شانسی خود اعتماد کنید، به الهامات درونی خود توجه کنید و ذهن خود را از غیر پاک کنید.

۳. انتظارات شانس خوب را داشته باشید، افراد خوش شانس تصور می کنند، همه چیز خوب پیش خواهد رفت و همین، باعث می شود حتی در صورت ناامیدی خود را حفظ کرده و به تلاش خویش ادامه دهند.

۴. شانس بد را به شانس خوب تبدیل کنید. بدتر از چیزی که هست را تصور کنید. روی بدی ها مانور ندهید. به جای تسلیم شدن، شرایط را تحت کنترل بگیرید.