رئیس
خارجی ادارة نظمیه تهران در خاطرات خود در سال 1912 میلادی/ 1330ق می
نویسد: «وقتی که مترجم، به درخواست من، به زندانیانی که آزاد نشده بودند
توضیح داد که فـردا از آنان عکسبرداری خواهد شد، بی نهایت ترسیدند و رنگ و
روی آنها پرید. حتی یکـی از آنها نقش بر زمین شد. من علت ترس آنان را
پرسیدم و او توضیح داد: زنـدانیان تصـور می کنند که فردا به دار آویخته
خواهند شد. چون در ایران معمولاً فقط قبل از اعدام زندانی از وی عکسبرداری
می کنند. من از مترجم خواستم به آنها اطمینان دهد که چنین خطری آنان را
تهدید نمی کند و مقصود فقط این است که اگر زنـدانی فـرار کـرد، بـا مراجعـه
بـه عکس، وی را شناسایی میکنیم.»
فردا
