در دوره‌ی استعمار هند، قحطی‌های متعددی اتفاق افتاد و
جان میلیون‌ها نفر در این قحطی‌ها گرفته شد. دلیل این قحطی‌ها تنها
بی‌توجهی کارگزاران ملکه به معیشت مردم هند نبود، بلکه استعمار به‌عمد این
قحطی‌ها را پدید می‌آورد.
تعداد این قحطی‌ها
بیش از تعداد انگشتان دست است. تعداد افرادی که در حکومت کمپانی هند شرقی و
دولت بریتانیا بر هند کشته شدند به بیش از 50 میلیون نفر می‌رسد. این
قحطی‌ها از سال 1770 آغاز می‌شود و تا نزدیکی‌های استقلال هند، سال‌های
1943 و 1944، ادامه پیدا می‌کند.
انگلستان که
با چین جنگ تریاک را به راه انداخته بود برای تامین تریاک چین کشاورزان
هندی را با زور مجبور به کشت تریاک می‌کرد. کشاورزان با کشت تریاک از کشت
گندم باز می‌ماندند و قحطی پیش می‌آمد.
در
یکی دیگر از این قحطی‌ها، معروف به قحطی بزرگ 1876-1878، همزمان با
خشکسالی، نائب‌السلطنه‌ی بریتانیا در هند، لرد لیتون، 320هزار تن گندم را
از هند به انگلستان صادر کرد. در این قحطی 5.5 میلیون نفر مردند.
کارگران هندی در حال فرآوری تریاک
فردی بریتانیایی در حال وزن‌کردن تریاک
نمایی که نقاشی انگلیسی از کارخانه‌ی فرآوری تریاک کشیده است.
نمایی دیگر از کارخانه‌ی تهیه‌ی تریاک
علی‌رغم
تعداد زیاد قحطی‌ها و مرگ میلیون‌ها انسان در آن‌ها، بریتانیا خود را به
شکل منجی تصویر می‌کند و تقصیر قحطی‌ها را بر گردن هندی‌ها و خشکسالی
می‌اندازد.
بریتانیایی‌های نجات‌بخش به مردم قحطی‌زده آذوقه می‌دهند!
قحطی در مدرس
قحطی‌ها تا آخرین روزهای حضور بریتانیا ادامه داشت.
اعانه‌بخشی انگلیسی‌ها به مردم قحطی‌زده
روزگاری هند نیز همچون آفریقا بود، اما مبارزه کرد و خود را از چنگال استعمار آزاد نمود.
