جنگل سحرآمیز کرم های شب تاب در ژاپن

حضرت محمد می فرمایند: "دنيا، زندان مؤمن است. كدام زندان است كه از آن ، خير و خوشى آيد؟! "اما باید بدانیم که همین دنیا محل نزول فرشتگان ، مزرعه آخرت ، محل تولد و حضور عزیزان ما و . . . . خیلی چیزهای خوب دیگه است. آنچه دنیا را کم پهنا و یا وسیع می کند وجود ما و ذهن ماست. بیاییم دنیا را برای خود و دیگری وسیع، شاد و پر آرامش کنیم.

احسنت به هموطن

حضرت علی (ع) می فرماید: "الناس نیام، فإذا ماتوا انتبهوا" یعنی انسان ها در خوابند و زمانی بیدار می شوند که می میرند. حقیقتاً ما از دنیا چیزهایی را می خواهیم که دنیا ظرفیت آن را ندارد. مثلاً خوشبختی که یکی از ارکان آن پایداری و بقا است که در دنیا ممکن نیست و ... ولی علت سرخوردگی ما این است که از جهان پس از مرگ بی خبریم. و اگر کسی را هم زبان وصف آن باشد ما از درک آن عاجز خواهیم بود چون با این وجودی که در دنیا داریم امکان درکش برایمان میسر نیست. مولوی می فرماید: من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر - من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش. بیاییم از دنیا چیزی نخواهیم که فراتر از گنجایش آن باشد. وقتی حکیم عمر خیام می فرماید: جامی است که عقل آفرین می زندش .... این کوزه گر دهر چنین جام لطیف - می سازد و باز بر زمین می زندش» شاید در نگاه نخست گمان کنیم که منظورش این است که خداوند مخلوقی به این زیبایی را از بین می برد. ولی او حکیم است یکی از معماهای اشعار او اینجا است که آنها که درکش نمی کنند بر او می تازند. عمر خیام می گوید مگر ممکن است که مخلوقی به این زیبایی را آفریننده ی آن از بین ببرد چرا که یک کوزه گر هم کوزه اش را نمی شکند. بیاییم تا زمانی که مهمان این جهان هستیم آن را دوست داشته باشیم ولی به آن دل نبدیم.