در شهر لاس‌وگلاس امریکا، یک رستوران به نام «بریانیِ حملهٔ قلبی»
برگرهای بزرگی سرو می‌کند و غذاهای آن اسم‌هایی مانند «بای‌پسِ سه‌تایی» و
حتی «بای‌پسِ چهارتایی» دارد: ساندویچ‌های سر به فلک کشیده‌ای که رویش با
۲۵۰ گرم تا یک کیلوگرم گوشت گاو پُر شده و در هر پُرس از غذایش بیش از ۸۰۰۰
کالری دارد. غذایی نیز به نام «سرخ‌کردنی‌های چاق‌کننده» دارد که آن را با
روغن خالص خوک می‌پزد و مشتری‌هایی با وزن بیش از ۱۷۰ کیلو یا بیشتر
می‌توانند آن را مجانی بخورند.
در
این رستوران غذای سالمی وجود ندارد. در واقع این برگرها که حاوی سه تا
چهار لقمهٔ گوشتی، حداقل ۱۲ بُرش گوشت بیکن و پنیر فرآوری‌شده در بین سایر
مخلفات است، همه و همه مشتری را در شرایطی قرار می‌دهد که احتمال حملهٔ
قلبی برایش وجود داشته باشد.
مالک این رستوران،
«جون باسو»، لباس پزشکان را به تن کرده و پیشخدمت‌ها هم لباس پرستار
می‌پوشند. آقای باسو ابزار بازاریابی جدیدی نیز به منوی رستوران افزوده
است که «جنازهٔ سوختهٔ مشتریِ قبلی» نام دارد! خود او دربارهٔ آن مشتری
می‌گوید: «او در رستوران من به خاطر حملهٔ قبلی فوت کرد و من هم جنازه‌اش
را روی میز گذاشتم.»
باسو
اضافه می‌کند که هدفش از نشان دادن بقایای سوختهٔ این مشتری خیلی واضح و
ساده است: او به سایر رستوران‌های فست‌فود زنجیره‌ای با این ادعای نادرست
که می‌توانید در رستوران آنها غذای سالم بخورید، اعتقاد ندارد.
وی
خاطرنشان می‌کند: آیا فکر می‌کنید من از بقیه می‌خواهم تا در رستورانم
بمیرند؟ خیر. در واقع دوست دارم یک روز صبح چشمم را باز کنم و ببینم که
هیچ‌کس به رستوران من نمی‌آید. شاید آن روز، جهان، حقیقت را یاد گرفته
باشد. این را با تأکید فراوان می‌گویم: «به رستوران من نیایید؛ این رستوران
برایتان مضرّ است و شما را می‌کشد.»
پارسينه
با اينحال راستش رو بگم؟ منم ميخوام به درك!