ورود هر فناوری به جامعه
همواره رفتارهای جدیدی را به همراه داشته به گونه ای که گاهی این رفتارها
با آداب و رسوم، منطق، ارزش های دینی و باورهای فرهنگی ما منطبق نیستند.
یکی از همین فرآیندها، گرفتن عکس از خود و یا همان گرفتن عکس سلفی با تلفن همراه است.
گرفتن عکس سلفی اخیرا در جامعه به شکل ویروس فرهنگی گسترش یافته و این اتفاق موجب بروز رفتارهای ناخوشایندی شده است.
یکی از همین فرآیندها، گرفتن عکس از خود و یا همان گرفتن عکس سلفی با تلفن همراه است.
گرفتن عکس سلفی اخیرا در جامعه به شکل ویروس فرهنگی گسترش یافته و این اتفاق موجب بروز رفتارهای ناخوشایندی شده است.
گرفتن عکس سلفی با جسد یا اجزای بدن او که چندین پیش اتفاق افتاد و یا عکس برداری از خود در مراسم های مختلف که موجب اهانت به موضوع مجلس و افراد حاضر است از دیگر آسیب های این حرکت به شمار می آید. بسیاری از اوقات دیده می شود که در مراسم تشییع جنازه یک چهره معروف، صاحبان عزا در از دست دادن عزیز خود سوگوار هستند و رفتار تمسخر گونه بعضی از افراد را در گرفتن عکس سلفی باید تحمل کنند.
بارها در خیابان ها ملاحظه شده فردی تصادف کرده و در حال خونریزی است و افراد فقط مشغول عسکبرداری از صحنه هستند. انگار ماموریت اداری برای تهیه عکس و خبر دارند درحالی که به جای این حرکات باید به داد فرد مجروح برسند.
چندی پیش یک دختر 22 ساله ایرانی در لس آنجلس هنگام گرفتن عکس سلفی از طبقه چهارم یک ساختمان پرت و کشته شد.
ملاحظه می شود این رفتار محدود به نوجوانان و جوانان داخل کشور نیست و در سراسر دنیا چنین رفتارهایی مشاهده می شود.
در آتش سوزی اخیر مشهد در برج سلمان، زندگی و هستی عده ای اسیر شعله های سرکش آتش شده و چند فرد بی درد و بی احساس با لبخند در مقابل آتش سوزی از خود عکس سلفی می گیرند چرا که از نگاه رفتار شناسی نیاز به دیده شدن دارند.
از منظر این علم، اصلی ترین علت روانی و رفتاری گرفتن عکس سلفی در چنین مواقعی نیاز به دیده شدن است. از آنجا که بعضی از فرزندان توسط خانواده و جامعه دیده نمی شوند با این گونه حرکات و عکس ها و ارسال آنها به گروه های اجتماعی تلاش می کنند خود را مطرح کرده و از نظر روانشناسی در پی ارضای روانی خود هستند.
متاسفانه هیچ یک از سازمان های فرهنگی و آموزشی به فکر اصلاح و پیشگیری از این رفتار اجتماعی نیستند.
در مقابل منظره یا آثار باستانی، اگر کسی وجود نداشته باشد که از ما عکسبرداری کنند، ایرادی ندارد که چند عکس از خودمان بگیریم اما با کلیه یک جنازه یا خود جسد یا با اتومبیلی که در آتش می سوزد چگونه می توان عکس سلفی گرفت و آن را در فضای سایبر منتشر کرد.
کمبود توجه، نیاز به دیده شدن و کمبودهای عاطفی باعث می شوند فرزندان ما چه در داخل و چه در خارج کشور اقدام به این رفتارهای ناشایست کرده و در پی آن در برخی از مواقع جان خود را نیز از دست داده اند.
اکثرا تو کشئرهای غربی یه نفر میاد برای ارضا کردن روان خود مثلا قسمت راست موی سر خود رو با تیغ تا حد صفر میزنه و این عکس رو پخش میکنه،،، درست دو روز بعد میبینی این عمل بلافاصله در کشور ترکیه( که کشوری است که کشور خود را به آمریکا و فرهنگ خود را به اروپا باخته اند) این عمل تبدیل به یه مد جدید میشه و این درحالیست که اون طرف که موی خود رو تراشیده بود فقط یه طیف خاصی از بیماری روانی داشته و حالا این عمل تبدیل به فرهنگ و مد شده و بسیاری از جوانان دختر و پسر ما متاسفانه تحت تاثیر این عوامل قرار میگیرند و میبینی همون عمل دو سه سال بعد تو ایران فراگیر شد... نمونه اش هم تو طرز پوشش همین سوشا مکانی
بطورکلی کسی که از نطر روحی و روانی رنج نمیبرد هیچوقت دست به این کارا نمیزند نمونه هایی مثل
1. پوشیدن لباس زن نما در آقایان
2. پوشیدن لباس مرد نما در خانم ها
3. تغییر در منش پوشیدن لباس که هدف از لباس پوشاندن محارم ، محافظت از سرما می باشد و چه بسا که زیبا و شیک باشد ولی همین پوشیدن لباس ماهیت خود را از دست داده و حالا مردم دست به چه کارهایی که نمیزنن. مثلا میبینی یکی یه بلوز پوشیده و نصف بلوز زیر شلواره و نصفش بیرونه. ازش که می پرسی میگه که این مده.
و یا میبینی یه سری لباس خریده که لباس از چند جا جر خورده و میگه که مد جدید ساله.
ویا نحوه اصلاح مو
بطور کلی انسانی که چنین عملی رو انجام میدن از نظر جامعه شناسی دچار یک نوع عارضه تفکراتی و فرهنگ باختگی می باشند و میخواهند فقط در جامعه مورد دید همگانی باشند.
با تشکر