دانشمندان، قدیمی‌ترین تپه موریانه جهان را در امتداد رودخانه بافلز در Namaqualand کشف کردند که قدمت آن به ۳۴۰۰۰ سال قبل می‌رسد.
دانشمندان قدیمی‌ترین تپه موریانه جهان را در امتداد رودخانه بافلز در Namaqualand کشف کردند؛ قدمت این تپه‌ها به ۳۴هزار سال می‌رسد. آنها درک ما را از زندگی ماقبل تاریخ، آب‌وهوا و ذخیره‌سازی کربن تغییر می‌دهند.
«میشل فرانسیس»، استاد علوم خاک در دانشکده علوم کشاورزی در دانشگاه استلنبوش (SU)، می‌گوید:« این تپه‌ها، در زبان آفریکانسی «heuweltjies» به معنای «تپه‌های کوچک» نامیده می‌شوند؛ این تپه‌ها توسط موریانه برداشت‌کننده جنوبی، Microhodotermes viator، ساخته شده‌اند.»
عمرسنجی رادیوکربن نشان داده است که این تپه‌ها بسیار قدیمی‌تر از هر تپه‌ای هستند که قبلاً شناخته شده بود و قدمت برخی از آنها به ۳۴ هزار سال قبل می‌رسد.
موریانه‌ها هنوز در این تپه‌ها زندگی می‌کنند. قدمت کربن آلی درون این تپه‌ها را بین ۱۳هزار تا ۱۹هزار سال تخمین زده‌اند. در حالی که قدمت کربنات به ۳۴هزار سال می‌رسد. این موضوع، تپه‌های رودخانه بافلز را به قدیمی‌ترین تپه‌های موریانه فعال تبدیل می‌کند که تاکنون با کربن آلی و معدنی تاریخ‌گذاری شده‌اند.
این تپه‌های موریانه حتی پیش از ماموت‌های پشمالو روی زمین بوده‌اند. در طول آخرین یخبندان، حدود ۲۰هزار سال پیش، صفحات یخی عظیم بخش‌هایی از آمریکای شمالی، اروپا و آسیا را پوشانده بودند؛ فرانسیس می‌گوید: «این تپه‌ها تا آن زمان هزاران سال قدمت داشتند و آرشیو زنده‌ای از شرایط محیطی را فراهم می‌کردند که جهان ما را شکل داده بود.»
نگاهی به اقلیم ماقبل تاریخ
بررسی این تپه‌های باستانی فراتر از صرف کنجکاوی تاریخی است. فرانسیس می‌گوید:« آنها به عنوان سوابق ارزشمندی از شرایط آب‌وهوایی ماقبل تاریخ عمل می‌کنند».
بررسی‌ها حاکی از آن است که در طول شکل‌گیری تپه‌ها، این منطقه به طور قابل توجهی بارندگی بیشتری نسبت به امروز داشته است. آب‌وهوای مرطوب باعث می‌شود که مواد معدنی مانند کلسیت و گچ حل شوند و به سمت آب‌های زیرزمینی حرکت کنند. این فرآیند در درک فرآیندهای رسوب کربن طبیعی بسیار مهم است. جالب اینجاست که Namaqualand هنوز هم مانند زمستان گذشته دارای دوره‌های پراکنده باران شدید است که این روند را دوباره فعال می‌کند.
چرا مهم است؟
فرانسیس می‌افزاید:« نه تنها اینها قدیمی‌ترین تپه‌های موریانه روی زمین هستند، بلکه دو مکانیسم برای جداسازی CO۲ ارائه می‌دهند. اولاً، فعالیت‌های برداشت موریانه‌ها مواد آلی جوان‌تری را به عمق لانه‌هایشان تزریق می‌کند، که منجر به تجدید مداوم مخازن کربن مهم خاک در عمق می‌شود، جایی که آنها برای مدت طولانی‌تری نسبت به زمانی که هنوز در سطح هستند، حفظ می‌شوند. ثانیاً، این تپه‌های آهکی موریانه راهی برای حذف CO۲ در هنگام حل شدن کلسیت معدنی خاک ارائه می‌دهند».
«کشف این تپه‌ها شبیه به خواندن نسخه خطی باستانی است که همه چیزهایی را که ما فکر می‌کردیم درباره تاریخ می‌دانیم، تغییر می‌دهد. فرانسیس می‌گوید:« سن آنها و بینش‌هایی که در مورد اکوسیستم‌های باستانی ارائه می‌کنند، آنها را به نامزدی برای یک شگفتی طبیعی تبدیل می‌کند.»
روزیاتو
