روسیه از مهر ماه سال ۹۴ یک عملیات هوایی و زمینی را ضد تروریست‌های تکفیری سوریه آغاز کرده و در این پروسه به موفقیت‌هایی نائل آمده است.
فدراسیون روسیه در جنگ علیه تروریست‌های تکفیری تاکنون از «تانک تی ۹۰»، «موشک کلاب»، «ناو جنگی مسکوا»، «سامانه دفاع موشکی اس ۴۰۰»، «راکت انداز توس»، «پهپاد اورلان ۱۰»، «ناو هواپیمابر الکسی کازنیتسف»، «جنگنده سوخو ۳۴» و.... استفاده کرده است و نتایج خوبی این سلاح‌ها دارد.
**تانک «تی ۹۰»
«تی ۹۰» یک تانک ساخت فدراسیون روسیه بوده که مدل بهینه سازی شده تانک «تی ۷۲» است. این تانک با وزن قریب به ۴۷ تن، طول بیش از ۹ و عرض بیش از ۳ متر و سرعتی معادل ۴۵ تا ۷۰ کیلومتر را دارد. در جنگ سوریه و در نبردهای سرهنوشت ساز استان حلب وظیفه مهمی بر عهده این تانک گذاشته شده است.
**موشک «کلاب»
موشک «کلاب (Klub Missile)» در انواع و ابعاد مختلف ساخته شده که قابلیت مولتی پرپوز (چند کاربردی) داشته که اهداف را می‌توانند در سطح و دریا مورد هجمه قرار دهند. این موشک، یک موشک سطح به سطح بوده که بسته به نوع کاربری می‌تواند زمین یا دریاپایه باشد. نوع زمین‌پایه آن کروز بوده که می‌تواند اهداف را به صورت جدی هدف قرار دهد (لازم به توضیح است که موشک کروز قابلیت رهگیری هدف از مرحله پس از روانه سازی (Launching) تا انهدام را دارد).
این موشک بسته به نوع بین ۶ تا ۸. ۵ متر طول، سرعت بین ۸ دهم تا ۳ ماخ، هدایت اینرسی (Inertial Guidance) / آشیانه‌یاب فعال، ماهواره‌ای و قابلیت حمل از طریق کشتی‌های جنگی و زیردریایی‌ها را دارد که کلاسهای مختلف این موشک بین ۲۵۰ تا بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر برد دارند. البته موشکی که از دریای کاسپین به سمت مواضع داعش در سوریه پرتاب شد، حدود ۲۵۰۰ کیلومتر برد و با ماهواره هدایت می‌شد.
طبق برآوردهای صورت گرفته موشک کروز «کلاب» را می‌توان از زیردریایی‌های کلاس «کیلو (Kilo Class Submarine)»، «لادا (Lada)»، «آکولا (Lada)»، «یاسن (Yasen)»، «بویان‌ام (Buyan -M)»، «گورشکوف (Gorshkov)» و «گپارد (Gepard)» شلیک کرد.
**ناو جنگی «مسکوا»
«مسکوا (Moskva)» یکی کشتی جنگی ساخت کشور فدارسیون روسیه بوده که از سال ۱۹۷۹ توسط اتحادیه جماهیر شوروی سابق به کار گرفته شده و از سال ۲۰۰۰ به بعد به نام «موسکوا» شناخته شده است.
این رزمناو طولی بیش از ۱۸۰ متر و وزن قریب به ۱۲ هزار تن داشته و سرعتی معادل ۳۲ گره دریایی دارد و می‌تواند ۱۹ هزار کیلومتر را بپیماید. ناو جنگی «مسکوا» از سال ۲۰۰۰ جایگزین ناو جنگی «آدمیرال گلوکوف» در دریای سیاه شده است. البته این ناو جنگی می‌تواند انواع سلاح‌ها را اعم از سامانه‌های موشکی ضدکشتی «پی ۵۰۰» و «پی ۱۰۰۰»، سامانه‌های پدافندی «فورت» و «اس ۳۰۰»، موشک‌های ضدزیردریایی و انواع هلیکوپتر‌ها از جمله «کا ۲۵» و «کا ۲۷» را حمل کند. «مسکوا» و سامانه‌های موشکی «اس ۴۰۰» توانمندی فدراسیون روسیه را در برابر هرگونه تهدیدی که از سوی ناتو وجود دارد، افزایش خواهد داد و باعث خنثی‌سازی تهدیدات آینده می‌شود.
**سامانه موشکی «اس ۴۰۰»
«اس ۴۰۰» یک سامانه دفاع موشکی است که بردی معادل ۲۵۰مایل داشته و این سامانه شامل سه بخش «رادار»، «تیوب» و موشک‌ها یی با برد ۱۲۰ تا ۴۰۰ کیلومتر است. یک گردان اس ۴۰۰ معادل دست کم ۸ سکوی پرتاب ۳۲ فروندی موشک و یک پست فرماندهی است.
این پیشرفته‌ترین موشک‌های زمین به هوای روسیه است که می‌تواند به اهداف در فاصله مورد نظر اصابت کند. «موشک‌های اس-۴۰۰» همچنین توانایی آن را دارد که چیزی حدود هشتاد هدف را همزمان از بین ببرد. سامانه موشک‌های دوربرد «اس-۴۰۰» هم اکنون به لاذقیه سوریه منتقل شده است.
**راکت انداز «توس»
«توس Tos-۱» یک راکت انداز ساخت اتحاد جماهیر شوروی سابق است که سبقه استفاده از آن به جنگ افغانستان بازمی‌گردد. این راکت انداز دارای لانچر ۲۴ تایی بوده که تا ۶ کیلومتر برد موثر تقریبی داشته و وزن هر راکتی که حمل می‌کند تا ۲۱۷ کیلوگرم است و می‌تواند مواضع دشمنان از جمله پست‌های فرماندهی را مورد اصابت قرار داده و منهدم کند.
ایده ساخت یک آتش افکن سنگین کوتاه برد، مجهز به لانچر پرتاب راکت که قابلیت شلیک مهمات با سر جنگی آتشزا و ترموباریک را داشته باشد به اواخر دهه ۷۰ میلادی بازمی گردد. این سیستم رزمی مرکب است از خودرویی زرهی، راکت انداز و حمل کننده و بارگذار مهمات که در اوایل دهه ۸۰ در صنایع Kbtm در «اومسک» با نام «Tos-۱» گسترش یافت. توسعه «توس – ۱» برای مدت‌های مدید به صورت محرمانه باقی مانده بود.
سایت میلیتاری تودی (Military -Today) درباره خصوصیات این راکت انداز می‌نویسد: این راکت انداز با وزن بیش از ۴۴ تن، طول بیش از ۷ متر و برد ۶ کیلومتر ویژگی‌های خاصی دارد و در این سیستم همانند مدل اصلی، دو انتخاب برای کلاهک موشک وجود دارد: کلاهک اشتعال شدید و کلاهک ترموباریک (Thermobaric)، کلاهک‌های ترموباریک که با نام کلاهک‌های خلا هم شناخته می‌شوند با استفاده از اکسیژن موجود در هوا برای سوختن، یک ابرانفجاری قدرتمند ایجاد می‌کنند که برای پاکسازی استحکامات و سنگر‌ها سلاحی ایده‌آل است.
**راکت انداز «اسمرچ»
BM-۳۰ Smerch معروف «گردباد» راکت‌انداز ساخت شوروی است. این سیستم برای شکست دادن پرسنل، زره پوش، و اهداف دارای پوست نازک در مناطق غلظت، باتری توپخانه، پست فرماندهی و انبارهای مهمات طراحی شده است. این راکت‌انداز در اوایل سال ۱۹۸۰ ایجاد و خدمت در سال ۱۹۸۹ وارد ارتش اتحاد جماهیر شوروی شد.
این سیستم با طول بیش از ۳ متر، قدرت بیش از ۵۰۰ اسب بخار، سیستم تعلیق ۸ × ۸ چرخ دار، سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت، مدت استقرار ۳ دقیقه، زمان جابجایی ۲ دقیقه، زمان شلیک کردن ۱۲ دور در ۳۸ ثانیه، زمان بارگذاری کلی ۲۰ دقیقه دارای قابلیت‌های ویژه‌ای است.
**پهپاد «اورلان ۱۰»
پهپاد «اورلان ۱۰» با وزن مفید ۱۵ کیلوگرم، وزن حمل مفید ۶ کیلوگرم، موتور بنزین سوز، سرعت سیر هوایی ۹۰-۱۵۰ کیلومتر بر ساعت، حداکثر مدت زمان پرواز (مداومت پروازی) ۱۶ ساعت، دارای قابلیت‌های ویژه‌ای است.
سایت روسا (Ruvsa) درباره پهپاد «اورلان ۱۰» نوشت: این پهپاد ساخت فدراسیون روسیه با موتور احتراق داخلی MTOW، وزن قریب به ۱۵ کیلوگرم، حداکثر بار ۵ کیلوگرم، سرعت کروز ۹۰ تا ۱۵۰ متر بر ثانیه، استقامت ۱۶ ساعت، سقف پروازی ۵ کیلومتر با توانمندی عکاسی و فیلمبرداری، تصویرساز مادون قرمز و دوربین‌های پیشرفته و شرایط عملیاتی دارای قابلیت‌های مختلفی است.
سایت اینفورم ناپالم (Inform Napalm) با اشاره به قابلیت‌های پهپاد «اورلان ۱۰» عنوان داشت: این پهپاد دارای ایستگاه‌های کاری خودکار از اپراتور هواپیماهای بدون سرنشین و اپراتور محموله، سیستم تغذیه کننده آنتن از فرمان تله متری را داراست.
این سایت ادامه داد: پهپاد «اورلان ۱۰» به عنوان دسته هواپیماهای برد کوتاه تا ۳۰۰ کیلومتر طبقه بندی می‌شود؛ مزایای این پهپاد بیش از هواپیماهای بدون سرنشین مشابه است و مدت زمان پرواز و برد قابل قبولی دارد.
سایت اینفورم ناپالم (Inform Napalm) یادآور شد: این پهپاد نیازی به باند پروازی ندارد و از طریق سیستم پرتابگر منجنیق مانند می‌توان آن را به پرواز عملیاتی درآورد و محموله این هواپیما بر اساس ماموریتی که دارد می‌توان تغییر داد. این پهپاد در استان لاذقیه سوریه نقش مهمی در شناسایی مواضع تروریست‌ها دارد.
**ناوهواپیمابر «الکسی کوزنتسف»
«آدمیرا الکسی کوزنتسف» یا «کوزنیتسف» یک ناو هواپیمابر غول پیکر ساخت فدراسیون روسیه (اتحاد جماهیر شوروی سابق) بوده که وظیفه اصلی آن پشتیبانی از شناورهای عملیاتی و جنگنده‌های ارتش است.
این ناو در سال ۱۹۸۱ سفارش ساختش داده شده و در سال ۱۹۸۵ به آب انداخته شد و در سال ۱۹۹۰ مأموریت‌های عملیاتی و بین‌المللی خود را رسما آغاز کرد. از جمله مهم‌ترین ماموریت‌های عملیاتی‌اش می‌توان به گشتزنی در «مدیترانه» اشاره کرد.
هواپیمابر «آدمیرا الکسی کوزنتسف» به عنوان پیکان عملیات دریایی ارتش فدراسیون روسیه شناخته می‌شود که بعد از ناو هواپیمابر «آدمیرال گوروشکوف» ساخته شده و البته پتانسیل‌های عملیاتی بالای این سازه غول پیکر آن را بسیار مطرح کرده است.
ناو هواپیمابر مذکور («الکسی کوزنتسف») با وزن قریب به ۶۰ هزار تن، طول بیش از ۳۰۰ و پهنای بیش از ۷۰ متر و سرعت ۲۹ گره دریایی (بیش از ۵۰ کیلومتر در ساعت) دارای قابلیت‌های ویژه‌ای است. ناو هواپیمابر «آدمیرا الکسی کوزنتسف» عرشه‌ای برای پرواز دارد که برای بالا آوردن هواپیما‌ها و بالگرد‌ها از آشیانه به روی آن از ۲ آسانسور استفاده می‌شود که هر کدام توانایی بالا بردن ۴۰ تن بار را دارند.
موتور ناو دارای ۸ دیگ بخار و ۴ توربین بخار به قدرت هر یک ۵۰ هزار اسب بوده که مجموعا ۲۰۰ هزار اسب بخار نیرو تولید می‌کنند که مراکز تولید قدرت کشتی منتقل می شود و کل عرشه ناو از پوششی تشکیل شده که قدرت مقاومت در برابر حرارت‌های بسیار بالا را دارد. حداقل برد عملیاتی تعریف شده برای ناو هواپیمابر «آدمیرا الکسی کوزنتسف» بیش از ۳۸۰۰ مایل بوده که اگر هر مایل را ۱ هزار و ۶۰۰ متر درنظر بگیریم، ناوهواپیمابر مذکور بیش از ۵ هزارو ۵۰۰ کیلومتر برد دارد.
سایت سایت میلیتاری هیت (Military -Heat) عنوان داشت: ناو هواپیمابر «الکسی کوزنتسف» با سرعت ۲۹ گره دریایی یک باند پروازی برای جنگنده‌های عملیاتی با زاویه ۱۲ درجه می‌سازد تا این هواپیما‌ها بتوانند ماموریت‌های خود را انجام دهند.
این سایت ادامه داد: ناو هواپیمابر «آدمیرا الکسی کوزنتسف» می‌تواند انواع جنگنده‌های «سوخو ۲۵»، «سوخو۳۳» و طیف گسترده‌ای از کلاسهای مختلف بالگرد «کاموف» را حمل کرده و ظرفیتی بیش از ۴۰ فروند هواپیما و هلی‌کوپ‌تر دارد.
سایت میلیتاری هیت (Military -Heat) عنوان داشت: این ناو هواپیمابر در سرعت‌های مختلف بردهای گوناگون دارد و برای مثال در سرعت ۲۹ گره دریایی می‌تواند تا ۳ هزار و ۸۵۰ مایل را بپیماید. البته از مهر ماه سال جاری گمانه زنی‌هایی درباره حضور یا عدم حضور ناوهواپیمابر الکسی کوزنتسف در بندر طرطوس سوریه از سوی رسانه‌های غربی مطرح شده و برخی گمانه زنی‌ها درباره اعزام یا عدم اعزام این ناو مطرح شده است.
**جنگنده «سوخو ۳۴»
سوخو-۳۴ یک هواپیمای جنگنده بمب افکن دوسرنشینه و دوموتوره جت توربوفن ساخت شرکت هوانوردی سوخو در روسیه است که بر اساس طرح بدنهٔ پروازی جنگنده سوخو-۲۷ طراحی شده است. «سوخو- ۳۴» برای جایگزینی جنگنده بمب افکن سوخو-۲۴ در نیروی هوایی روسیه ساخته شده است. تولید این هواپیما از سال ۲۰۰۶ آغاز شده و در سال ۲۰۱۴ به طور رسمی وارد ارتش روسیه شد. قیمت هر فروند از این جنگنده-بمب‌افکن حدود ۳۶ میلیون دلار اعلام شده است.
جنگنده «سوخو ۳۴» با طول ۲۳ متر و طول بال ۱۴ متر، وزنی معادل ۲۳ تن، برد عملیاتی ۴ هزار کیلومتر می‌تواند انواع موشک‌های هوا به هوا را حمل و شلیک کند و این جنگنده سرعتی معادل دو ماخ دارد.
آخرین خبر
