روستایی با بافت قدیمی و جاذبه های طبیعی دیدنی + عکس

این دهستان به دلیل بافت قدیمی و داشتن شبکه پر پیچ و خم معابر در حال حاضر به عنوان یکی از چند روستای گردشگری استان زنجان انتخاب شده است و در حال حاضر سازمان میراث فرهنگی در حال مرمت و زیبا سازی این روستا میباشد.

در وسط ده قسمت بالا مِِیدانگاه تقریبا بزرگی قرار دارد که به صورت مربع شکل می باشد که دور تا دور آن را خانه احاطه کرده و پنجرهای خانه ها که دو طبقه هم هستند مشرف به میدان می باشد خانه ها دارای بالکنهایی دارای نرده که روی نردها گلدان گذاشته شده دور تا دور میدان سکویا همان پیرنشین برای نشستن مردم ساخته شده ویک سکوی بزرگ در وسط میدان با درخت چنار و سرو که همه اینها زیبایی خاصی را به این میدان بخشیده است.اسم کوچه وخیابان رابرحسب موقعیت نشانه ویاشاخصی مثل میدان قلعه یابه نام کسی که درآن محل معروف بوده صدا می کردند.

این میدان معمولا در طول روز برای افرادی که نیمه وقت دست از کار کشیده و برای استراحت و یا معمولا غروب آفتاب که هوا خنک است مردم دور هم جمع شده باهمدیگر صحبت می کنند و گاها خرید و فروشی و تجارتی هم در آن انجام می دهند صبح ها برای جمع آوری گاو و گوسفندان که قراراست چوپان به صحرا ببرد مردم حیواناتشان رابه آنجا آورده و قاطی همدیگر کرده به چوپان می سپارند .

مردها معمولا چند نمونه کلاه به سر می گذاشتند که نمونه آنها نمدی – نخی – دوردار –شاپوری- نقابداربرای آفتاب و باکقشهای شب رو لاستیکی و پلاستیکی کفشهای چرمی خوب که هر کدام تقریبا برای کارخاصی پوشیده می شد .چکمه . پوتین نیز در زمستان از اهمیت بالایی برخورداربود لباسشان کت شلوار لباسهای کوتاه وبلند محلی پیراهن جامه شلوار سِیدها هم از عَبا و لباسهای بلند و مخصوص استفاده می کردند و اکثرا از تسبیهای مختلف نیز استفاده می کردند .

در قدیم بعضی لباسها کفشهاو تسبیها نشانه شخصیت افراد بود یک عده تسبیه ریز صدتایی برای نماز و صلوات استفاده میکردندعده ای تسبیه های بامهر ه های بزرگ که نشانه تقریبا جوانان و پهلوانان بود عده ای هم تسبیه های معمولی برای اوقات فراغت سرگرمی آنهاباشد استفاده می شد .

اغلب مردم هم علاوه برگاو و گوسفند و غیره دارای اسب هم بودند که برای مهمانیهای رسمی و راههای دور از آن استفاده می کردند .به علت ناامن بودن در قدیم تقریبا هر خانه یک سگ نگهبان وجود داشت که از ورود و خروج افراد بیگانه جلو گیری می کرد.

درقدیم زنان روسریهای محلی بلندی داشتند مثل چالمه و چارق کردی که چند متر پارچه رنگی یاسیاه و غیره راچند دور دور سر می بستند و مدلهایی هم به آن می دادند و بعضیها هم روسری کاموایی پارچه ای استفاده می کردند. از لباسهای خوب ومخملی قرمز و غیره که بلند بود و دامن چین دار هزار ترک بود که اطرافشان را تانوک انگشتان می پوشاند .

اغلب چادر به سر می کردند چادر نماز با چادر مهمان و غیره فرق داشت معمولاچند دست لباس داشتند هر چند ندار بودند ولی لباسها را ممکن بود سالها استفاده کنند مثل الان از مد نمی افتاد. یک نوع لباس که به آن لحجه محلی پاچین گفته می شود لباس گشاد و دارای دامن چین دار و ساده پهن و گشاد که معمولا خنک برای تابستان بود. جورابهای زمستانی وجورابهای تابستانی مخصوص هر فصل جدا بود.

از مهره های درشت و کوچک گردن بند های بلند گوشواره و دسبند درست کرده وبه جای طلا و نقره استفاده می شد گاها پولهای سکه ای را سوراخ کرده و داخل نخی انداخته و دور گردن می انداختند.

حتی گاهی از دانه های علفها برای زیبایی چند روزه از یک سری دانه های گلهای طبیعی برای گردن بند بچه ها استفاده می شد و چند روزی روحیه بچه عوض شده و شادی آفرین بود در کل از امکانات نبود و موجود استفاده زیادی می کردند و انسانها خوب ساده و قانعی بودند.

براساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۲٬۰۹۹ نفر (۶۱۱ خانوار) بوده‌است این دهستان قدمت چند صد ساله داشته و از چهار طایفه ی اصلی و بزرگ عزیزخانی .قدیمی . رجبی و دودانگه تشکیل شده است که هر کدام در گذشته دارای بزرگانی بودند که اداره ده بر عهده انها بوده است که ازجمله خدمات آنان:

– حفر قنات برای استفاده عموم ( که تا حدود سال ۱۳۸۵ تنها منبع اب اشامیدنی روستا به شمار میرفت )

– تعیین حدود روستا ( این روستا دارای زمین های پهناور برای کشت گندم است )