مغز آدم‌ها هنگام انجام گیم با هم سینک و هماهنگ می‌شود!

در طول دو سال و نیم گذشته، کرونا به ما هجوم آورد و ما ساعت‌های زیادی را صرف فعالیت‌های آنلاین کردیم.

اما جالب است که مشخص شده، حتی زمانی که از نظر فیزیکی تنها هستیم، مغز ما ممکن است بتواند بهتر از حد انتظار، با ذهن دیگرانی که در حال بازی با آنها هستیم، هماهنگ شود.

یک مطالعه جدید نشان داده است که افرادی که یک بازی مشارکتی را به صورت آنلاین انجام می دهند، می‌توانند به همگام سازی امواج مغزی دست یابند، حتی زمانی که از نظر فیزیکی تنها هستند.

این نوع هماهنگی معمولاً با تعامل اجتماعی همراه است و برای یک جامعه سالم مهم است زیرا با همدلی و همکاری بهتر مرتبط است.

والتری ویکستروم، محقق علوم شناختی از دانشگاه هلسینکی فنلاند ، یکی از اعضای این تیم می‌گوید: «ما توانستیم نشان دهیم که همگام‌سازی فازی بین مغزی می‌تواند بدون حضور فیزیکی شخص دیگر رخ دهد .

در این مطالعه، ۴۲ دانش آموز فنلاندی به صورت جفتیدر آزمایش شرکت داده شدند و از آنها خواسته شد تا یک بازی طراحی شده خاص را انجام دهند که در آن با همکاری هم یک ماشین مسابقه را در چهار مسیر مختلف می‌راندند. یکی سرعت را کنترل می کرد و دیگری جهت را کنترل می‌کرد و شرکت کنندگان پس از اتمام یک دور بازی، نقش ها را عوض می کردند.

دو شرکت‌کننده در دو اتاق مجزای عایق صدا بودند و هیچ ارتباط فیزیکی نداشتند. هیچ هدستی هم نداشتند

در حین گیم، هر دو دانش‌آموز به اسکنرهای EEG ( الکتروانسفالوگرافی ) متصل شدند، بنابراین محققان می‌توانستند فعالیت مغز آنها را از طریق سیگنال‌های الکتریکی کنترل کنند و ببینند که چقدر با یکدیگر مطابقت دارد.

چیزی که محققان دریافتند این بود که گیمرها به سینک شدن یا همگا‌م سازی امواج مغزی در امواج آلفا، بتا و گاما دست می‌یافتند.

برای کمک به اطمینان از واقعی بودن اثر، تیم همچنین از داده‌ها «جفت‌های نادرست» ایجاد کرد یعنی شرکت‌کنندگانی که زمان‌های مشابهی برای دور زدن مسیر داشتند، اما در واقع با هم بازی نکرده بودند را هم بررسی کرد.

هر چه موج‌های گامای شرکت کنندگان بیشتر همگام شود، عملکرد کوتاه‌مدت در بازی بهتر است. و هرچه همگامی آلفای آنها بیشتر باشد، در کل عملکرد بهتری داشتند.

همچنین مشخص شد که در طول یک جلسه بازی، مغزها کمتر همگام‌سازی می‌شوند، اما سپس در جلسه دوم نسبت به جلسه اول بیشتر همگام‌سازی می‌شوند.

ما هنوز در ابتدای شناخت و درک خود از نحوه تعامل مغزها هنگام ارتباط آنلاین هستیم، بنابراین چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد آنچه در اینجا می گذرد داریم.

اما ما از قبل می‌دانستیم که بازی می‌تواند به مغز ما کمک کند تا برخی از مهارت‌های تصمیم‌گیری حیاتی را تمرین کند و اکنون این امید وجود دارد که در آینده فرصت‌هایی برای استفاده از گیم برای همگامی مغزها به وجود بیاید.

توسعه جنبه‌هایی در بازی‌ها که منجر به افزایش هماهنگی و همدلی می‌شود، می‌تواند تأثیر مثبتی حتی در خارج از بازی داشته باشد، مانند روابط اجتماعی بهتر، رفاه و بهره وری آنلاین.

گام بعدی یافتن راهی برای اندازه‌گیری کیفیت این تعاملات آنلاین است.

یک پزشک