اختصاصی تابناک باتو ــ نحوه راه رفتن کودک می‌تواند اطلاعات زیادی در مورد سلامت و رشد آن‌ها در اختیار پزشک قرار دهد. اما شکل یادگیری نحوه راه رفتن کودکان در سرتسر جهان به یک شکل نیست. به بیان دیگر، بسته به اینکه یک کودک در کجای دنیا بزرگ می‌شود، راه رفتن او ممکن است کمی متفاوت باشد.
اکثر مطالعات نشان می‌دهند که در ۷ سالگی فاصله و زمان قدم برداشتن کودک با راه رفتن بزرگسالان در سرتاسر جهان هماهنگ است و مهم نیست که آن کودک کجا بزرگ شده است.
با این حال، مطالعات دیگر تفاوت‌های ظریفی را در گام برداشتن کودکان بزرگتر کشف کردند. به نظر می‌رسد این تفاوت‌ها تا زمانی که اندام‌های تحتانی فرد به رشد خود ادامه می‌دهند می‌توانند تحت تأثیر فرهنگ آن منطقه قرار گیرند. به عنوان مثال، محققان دریافته‌اند که در آفریقای جنوبی بچه‌های دبستانی زاویه چرخش مفصل ران را هنگام راه رفتن نشان می‌دهند. با این حال، در فرانسه، بچه‌ها تا حدود ۱۲ سالگی طول می‌کشند تا الگوی راه رفتن مشابهی داشته باشند.
با این حال، یک مطالعه جدید در ژاپن تفاوت‌های ظریف تری را در نحوه راه رفتن کودکان پیدا کرده است. برخلاف کودکان آفریقای جنوبی، کودکان ژاپنی با افزایش سن تغییر قابل توجهی در حرکات چرخش لگن خود نشان ندادند. محققان ژاپنی با مشاهده گروه قابل توجهی از کودکان مدرسه‌ای دریافتند که کودکان ۱۲ ساله قدرت مچ پا بیشتری نسبت به بچه‌های کوچکتر دارند. طول گام‌های آن‌ها نیز کوچکتر و سرعت حرکت آن‌ها بیشتر از کودکان ۶، ۷، و ۸ ساله بود.
در سایر نقاط جهان، مانند مکزیک نیز، مطالعات در مورد راه رفتن در دوران کودکی نیز کاهش طول گام‌ها را با بزرگ شدن کودک نشان داده است، اما آهنگ این گام‌ها یا ثابت مانده یا بعد از ۷ سالگی کاهش یافته است.
نویسندگان این مطالعه بیان داشتند که: «سینتیک راه رفتن کودکان ۶ تا ۱۲ ساله ژاپنی با موارد گزارش شده در کودکان سایر کشور‌ها متفاوت است. به نظر می‌رسد که تغییرات مربوط به سن در آهنگ و طول گام آن‌ها با کودکان سراسر جهان مشابه باشد؛ با این حال، مقادیر نرمال شده اندکی با مقادیر موجود در مطالعه ما متفاوت است.»
حتی اگر این تغییرات ظریف باشند، دانستن آن برای محققان بسیار ارزشمند است. ارزیابی نحوه راه رفتن کودک می‌تواند به پزشکان اطفال در مورد سلامت عمومی و رشد جسمانی آن‌ها و حتی در باره اینکه آیا آن‌ها به روشی معمولی بزرگ می‌شوند یا خیر، اطلاعات فراوانی ارائه دهد. به همین دلیل است که در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای تدوین استاندارد‌های ملی در کشور‌های مختلف دنیا صورت گرفته است. مطالعه حاضر در ژاپن تلاشی برای ارائه این استاندارد‌ها بود.
محققان از یک سیستم تجزیه و تحلیل سه بعدی راه رفتن استفاده کردند تا بفهمند کودکان ۶ تا ۱۲ ساله ژاپنی چگونه از اندام تحتانی خود برای راه رفتن استفاده می‌کنند. در میان ۴۲۴ کودک در ژاپن، نویسندگان چهار تفاوت مهم رشدی پیدا کردند. در این مطالعه، بچه‌های بزرگتر در مقایسه با بچه‌های کوچکتر تعداد گام‌های بیشتری را در هر دقیقه بر می‌داشتند؛ نرخی که به عنوان آهنگ گام نیز شناخته می‌شود. طول گام‌ها آن‌ها نیز در مقایسه با کودکان ۹ تا ۱۰ ساله کاهش پیدا کرده بود. علاوه بر این، بزرگ‌ترین بچه‌های مورد مطالعه هنگام راه رفتن از دامنه حرکتی کمتری در زانو‌های خود استفاده می‌کردند و تمایل داشتند تا بیشتر به طور مستقیم راه روند.
تاداشی ایتو، دانشمند بهداشت از دانشگاه ناگویا، می‌گوید: «ما معتقدیم که تفاوت‌ها در سبک زندگی، ساختار بدنی و عوامل فرهنگی همگی بر راه رفتن کودکان ژاپنی تأثیر می‌گذارند. این موضوع به احتمال زیاد سلامت کودکان ژاپنی را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. اما این امر می‌تواند نشان دهنده ویژگی‌های متفاوت در بین کودکان کشور‌های مختلف باشد.» ایتو همچنین افزود که: «در آشکار کردن این تفاوت‌های ظریف، نتایج این مطالعه ابزار مهمی برای ارزیابی راه رفتن طبیعی و پاتولوژیک فراهم می‌کند و می‌تواند در اثربخشی درمان ارتوپدی و یافتن رویکرد‌های توانبخشی برای اختلالات راه رفتن کمک شایانی نماید.»
نحوه حرکت کودکان به وضوح با نحوه حرکت بزرگسالان متفاوت است. بسیاری از ما می‌توانیم در یک نگاه این تفاوت را تشخیص دهیم. اما اینکه چرا این تفاوت‌ها وجود دارد یک کنجکاوی رایج است. مطالعات در مورد تفاوت‌های فرهنگی بین راه رفتن انسان‌های مختلف نادر است، و مطالعاتی که گروه‌های سنی مختلف را مورد مطالعه قرار می‌دهند نیز حتی نادرتر هستند. اما یافته‌هایی مانند این مطالعه در ژاپن مطمئناً نشان می‌دهد که رابطه‌ای در این زمینه می‌تواند وجود داشته باشد.
