در طی یک سفر اخیر به اعماق ناشناخته شمالی ستیغ (خط الراس) اقیانوس اطلس، پژوهشگران علوم دریا به چیز عجیبی برخوردند: سوراخ‌های کوچک حفر شده در رسوب‌ها، که همگی در ده‌ها خط نسبتاً مستقیم قرار داشتند.
سوراخ‌های کف دریا معمولاً خیلی گیج‌کننده نیستند، اما این سوراخ‌ها یک الگوی فوق‌العاده منظم و یکنواخت داشتند. آنها در عمق آنها تقریباً ۲.۵ کیلومتری زیر سطح اقیانوس، بودند وگرنه هر کسی تصور می‌کرد که انسان‌ها آنها را حفر کرده باشند.
این مشاهده در ۲۳ جولای رخ داد و در آن محققان کشتی Okeanos Explorer اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA) از یک شناور روباتیک برای کاوش در شمال مجمع الجزایر آزور در نزدیکی پرتغال استفاده کرده بودند.
تقریباً یک هفته بعد، محققان چهار مجموعه دیگر از حفره‌ها را در ۴۸۳ کیلومتری و در عمق ۱.۶ کیلومتری شناسایی کردند. فعلا محققان توانسته‌اند به صورت فیزیکی حفره‌ها را بکاوند.
این اولین بار نیست که دانشمندان چنین سوراخ‌هایی را مشاهده می‌کنند. این حفره‌ها حداقل ۲۰ سال است که محققان را گیج کرده‌اند. مقاله‌ای در سال ۲۰۰۴ در همین مورد وجود داشت. محققان در آن مقاله برای توصیف حفره‌ها از آنها به عنوان “lebensspuren” یاد کردند که در آلمانی به “شواهد زندگی” است.
نویسندگان در آن زمان نوشتند: “منبع حفره‌ها یا نحوه ساخت آنها ناشناخته است، اما رسوبات ایجاد شده ممکن است نشان‌دهنده حفاری توسط یک موجود زنده یا حفاری باشد. ”
هیچ یک از نماهای نزدیک، هیچ نشانه‌ای از وجود موجودات زنده در حفره‌ها بروز نداد. در ضمن متصل بودن حفره‌ها به هم از زیر هم قابل بررسی نبود.
محققان اما توانستند با استفاده از دستگاه مکش، از رسوب اطراف سوراخ‌ها نمونه‌برداری کنند، به این امید که بتواند روشن کند که آیا چیزی در آن وجود دارد یا نه.
مایکل وکیونه، زیست‌شناس اعماق دریای NOAA است که روی این مسئله مرموز کار می‌کند.
خط الرأس میانه آتلانتیک با طول چشمگیر ۱۶۰۰۰ کیلومتر، طولانی‌ترین رشته کوه در جهان است. ما اطلاعات زیادی در مورد این منطقه نداریم، به همین دلیل است که در کانون تمرکز NOAA، از ماه می تا سپتامبر ۲۰۲۲ قرار گرفته.
یک پزشک
