اختصاصی تابناک باتو ــ استیون گالاگر ۴۸ ساله، حدود ۱۳ سال پیش، به اسکلرودرمی، یک بیماری خود ایمنی که باعث ایجاد زخم در پوست و اندام‌های داخلی می‌شود، مبتلا شد. نواحی مختلفی از بدن او، از جمله بینی، دهان و دست‌هایش تحت تأثیر این بیماری قرار گرفته بودند؛ به گونه‌ای که حدود هفت سال پیش، انگشت‌های دست او شروع به پیچ‌خوردن کردند و در حالت مشت قرار گرفتند که این امر سبب ایجاد درد‌های وحشتناکی در دستان او شده بود.
در طی فرآیند درمان، ایده پیوند هر دو دست به این مرد ۴۸ ساله که پدر سه فرزند است، پیشنهاد شد. او ابتدا این ایده را رد کرد، اما پس از آن تصمیم گرفت تا با وجود خطرات، این عمل جراحی را انجام دهد. او به خبرگزاری PA گفت: «من و همسرم درباره این موضوع صحبت کردیم و تصمیم گرفتیم حتی با وجود خطرات احتمالی، این کار را انجام دهیم. به هر حال، به سبب این بیماری ممکن بود دستانم را از دست بدهم. از این رو، میخواستم تا شانس خودم را با انجام این جراحی امتحان کنم.»
آقای گالاگر که اهل درگهان در شمال آیرشایراست، باید پیش از انجام جراحی تحت ارزیابی‌های روانشناختی قرار می‌گرفت تا میزان آمادگی او برای انجام این عمل سخت و پرخطر توسط کارشناسان و پزشکان سنجیده شود.
پس از انجام بررسی‌های لازم و نیز یافتن یک اهدا کننده مناسب، سرانجام آقای گالاگر در اواسط دسامبر ۲۰۲۱ تحت عمل جراحی ۱۲ ساعته قرار گرفت.
تیم پیوند دست در Leeds Teaching Hospital NHS Trust، که مسئولیت انجام این عمل جراحی را برعهده داشت، طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که این جراحی، اولین جراحی هر دو دست جهان است که برای پیوند دست‌هایی که به‌طور قطعی تحت تأثیر اسکلرودرمی قرار گرفته‌اند، استفاده شده است.
آقای گلاگر بیان داشت: «پس از به هوش آمدن، لحظه‌ی سورئالی برای من رقم خورد؛ زیرا پیش از عمل جراحی من دست‌های خود را داشتم و پس از جراحی نیز دست‌ها به بدن من پیوند خورده بودند. از این رو، از نظر ذهنی هیچ گاه لحظه‌ای فکر نکردم که من دست‌های خود را از دست داده باشم.» او همچنین افزود: «این دست‌ها هدایای با ارزشی برای من هستند. همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد. از لحظه‌ای که به هوش آمده ام می‌توانم دستانم را حرکت دهم.»
او در ادامه بیان داشت که: «این دست ها، به من روح تازه‌ای بخشیده اند. اگرچه همچنان انجام دادن برخی از کار‌ها برای من سخت و دشوار است، اما به سبب فیزیوتراپی و کاردرمانی‌های صوتر گرفته، اوضاع جسمانی من هفته به هفته رو به بهبود است و این یک درمان تدریجی است. درد کشیدن، یک مشکل بزرگ است. پیش از عمل جراحی، درد فراوانی داشتم، اما پس از عمل، درد‌های من به طرز چشمگیری تسکین یافت؛ به گونه‌ای که احساس میکنم اکنون هیچ دردی ندارم.»
پس از عمل جراحی، آقای گالاگر حدود چهار هفته را در بیمارستان عمومی لیدز گذراند و در حال حاضر نیز به طور منظم برای انجام فیزیوتراپی و بررسی روند بهبود عملکرد دست‌ها به بیمارستان مراجعه می‌کند.
با گذشت بیش از پنج ماه از عمل، وضعیت سلامت او رو به بهبود است. اگرچه همچنان در انجام برخی کار‌ها همچون بستن دکمه‌ها که به مهارت بالایی نیاز دارد با مشکلاتی روبه رو است، اما می‌تواند کار‌هایی مانند نوازش سگ، باز کردن شیر آب و پر کردن یک لیوان آب را به تنهایی انجام دهد.
گالاگر ۴۸ ساله، پیش از ابتلا به این بیماری به نصب کاشی و سفال روی پشت بام مشغول بود و حتی پس از ترفیع شغلی، به عنوان دستیار مدیر قرارداد‌ها انتخاب شد؛ اما پس از ابتلا به این بیماری، به سبب شرایط جسمانی پیش آمده مجبور به ترک کار شد.
با این حال، او اکنون امیدوار است زمانی که دستانش به اندازه کافی بهبود یافتند به شغل قبلی خود باز گردد و بابت این فرصت دوباره‌ای که به او و خانواده او داده شد، از خانواده اهدا کننده پیوند بسیار سپاسگزار است.
این جراحی شامل یک تیم ۳۰ نفره از متخصصان بسیاری از شاخه‌های علم پزشکی بود. پروفسور سیمون کی، از بیمارستان‌های آموزشی لیدز، می‌گوید: «پیوند دست با پیوند کلیه یا سایر اعضای بدن بسیار متفاوت است، زیرا نحوه عملکرد و کار با دست‌ها کاملا متفاوت از سایر اندام‌ها است و افراد به طور روزانه و ارادی از این عضو برای انجام کار‌های مختلف استفاده می‌کنند. به همین دلیل، ما و روانشناسان بالینی، بیماران را ارزیابی می‌کنیم تا مطمئن شویم که بیماران از نظر روانی با موضوع یادآوری دائمی پیوند صورت گرفته و احتمال رد دست‌های پیوند شده توسط بدن، مقابله خواهند کرد.»
آرزوی توفیق داریم برای این آقا 