این روزها لامینور مهرجویی در حال اکران است، دو روز پیش مسعود کیمیایی برای اکران این فیلم به سینما فرهنگ رفت و دیدار این دو پیشکسوت سینمای ایران بازتاب فراوانی داشت. کما این که لامینور مهرجویی را خیلی‌ها دوست نداشتند اما نفس این که او همچنان فعالیت دارد، به گمان عده‌ای ارزشمند است و از آن طرف هم کیمیایی به واسطه مصاحبه اخیر گوگوش دوباره نقل محافل است، البته که او بازی بالا ماندن را بلد است و در همان شب سینما فرهنگ در پاسخ به پرسشی که پای گوگوش را وسط کشیده بود، هوشمندانه گفت:« اینجا فقط درباره داریوش(مهرجویی) حرف می‌زنم»
در هر صورت این قابی که کنار هم قرار گرفته، یک دایره مینا، یک گاو، یک پستچی، یک اجاره‌نشین‌ها، هامون و البته خط قرمز، سرب، قیصر و گوزن‌ها و کلی خاطره و یاد را برای ایران ساخته.
هر چند که از شکوه و تسلط گذشته مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی در فیلم‌های اخیرشان کمتر نشانی هست اما پرسش اساسی شاید این باشد که در تمام این سال‌ها آیا حتی یک نفر در این حد و اندازه به جامعه فرهنگ و هنر ایران اضافه شده؟ خیر، مطلقا خیر.
این عکس را دوست داریم چون مایه مباهات است.
برترین ها
هر چند احترام بزرگترها همواره واجب و پیشگامان هر عرصه ارزشمند هستند ولی به نظر من کارگردانهای الان به مراتب جسورتر و ماهرتر هستند.