خسرو نقیبی، فعال رسانه‌ای و منتقد سینما در یادداشتی به انتشار تصویری از فرار مردم افغانستان از این کشور با هواپیمای باربری آمریکا واکنش نشان داد.
خسرو نقیبی در اینستاگرام خود نوشت:
* برای من، این تصویرِ کشتی نوحِ امروز است.
* نه؛ آمریکا پیام‌آور الهی نیست، اما این مردمان، می‌توانند آن‌هایی باشند که از طوفان بزرگ، جان به در برده‌اند. لحظه‌ای که این عکس گرفته شده، بیرون هواپیما، دیگرانی در حال سقوط به زمین بوده‌اند. آن‌ها که آویزان‌شدن به چرخ این کشتی پرنده و اندک شانس زندگی را چنان که می‌خواهند، به طوفان زیر پای خود، که هرچه نشان از تمدن و تحول است درو می‌کند و به بدویت باز می‌گرداند، ترجیح داده بودند، اما سرنوشت‌شان درنهایت پرت‌شدن به دل طوفان بود.
* نمی‌دانم ساحل امن نجات‌یافته‌گان کجاست و آیا چندسال دیگر مثلن، مستندی می‌بینم از افغان موفقی که می‌گوید آن روز خودش را به این کشتی نجات رسانده تا امروز این‌جا بایستد، اما هرچه هست، آن‌ها کسانی بودند که نخواستند زیر یوغ بنیادگرایی زندگی کنند و زودتر از دیگران دست جنباندند برای نجات خود و فرزندان‌شان.
* این‌جا، دوستی در گروهی خصوصی می‌نویسد ترکیه آن دیوارهای مرزی را برای ما کشیده. که این نقشه‌ی راه خاورمیانه است که طالبان به ایران حمله کند و ایران ناامن شود و بنیادگرایی بر ایران هم حاکم. می‌خواهم بنویسم جغرافیای ما و تاریخ ما اجازه‌ی چنین چیزی را نمی‌دهد اما بعد نگاهی به خبرها میکنم و به مردی که گذاشته‌اند تا فرهنگ‌مان را ارشاد کند و می‌بینم همان نحله‌ی فکری، بی خون‌ریزی، در تهران دامن گسترانده و قرار است چهار صباح دیگر از نماد مدرنیته‌ی سیاسی ما رأی اعتماد بگیرد.
* این همه رفتن طبقه‌ی متوسط شهری و روشن‌فکر و دگراندیش کافی نبود، که حالا آن مانده‌ها هم باید تارانده شوند؟ اینها که از پس این دوازده سال سخت مانده‌اند، ثابت کرده‌اند که عاشق وطن‌ند که این همه سختیِ پس از هجرت دوستان و دشوار زندگی را تاب آورده‌اند. سفینه‌ی نجات این مانده‌ها، مِهر است و باورشان، نه طیاره‌ی نیروی هوایی آمریکا. لیاقت‌شان هم بیش از طالبِ کت‌وشلوارپوشی‌ست که هنوز در ادبیات‌ش زن به بی‌حیا و باحیا تقسیم می‌شود و سینما به ارزشی و غیر ارزشی.
* ما را به این کشتی نوح حواله ندهید. ما طوفان‌ها سپری کرده‌ایم که ریشه دوانده‌ایم در این خاک.
برترین ها
افرين