خبر ناگوار بود و شگفت زده ام کرد مانند تمامی اخبار مربوط به مرگ . حقیقی ترین و واقعی ترین خبرِ دنیاست و عجب که تقریباً همیشه غیرقابل باور .
جمعه شب برای تماشای مسابقات فوتسال کانون وکلا رفته بودم در هیاهوی برد و باخت ها و جنجال داوری انگار داور ازلی سوت پایان حسن را زده بود بدون درنظر گرفتن هیچ وقت اضافه . محمد صادقی یار گرمابه و گلستان حسن تلفن کرده بود، نشنیده بودم و با پیامک خبر را داده بود اما این بار تلخ ، این بار پایان و سوت آخر داور آن جهانی . خبر پیشین یعنی ورود آقایی فر به دستگاه قضا را نیز محمد داده بود نمی دانم تلخ یا شیرین به هرحال تشویق شدم نزد حسن در مقام دادرس بروم که در ناخاطرات (20) در همین وبسایت شرحش آمد . چه زود پیشکشم به وی پایان گرفت و باید از این پس به روح و یادش پیشکش کنیم !! به هرحال در جلسه آخر یا آخرین دیدارمان با هم عکس گرفتیم و گفت که یکی از تخلفات انتظامی اعلام شده علیهش عکس گرفتن با وکلاست، همان دوستانی که با لوح تقدیر به نمایندگی از وکلا نزدش رفته بودند تا قدرشناسی خویش را از تکریم دادرس نسبت به وکلا و مراجعان پیشکشش کنند. دادیار انتظامی گفته بود به دلیل اعلام تخلف از سوی بالاترین مقام قوه قضائیه از مجموع چندین تخلف دست کم یک یا دو تا را برایش کیفرخواست خواهد کرد، باهم به دستگاه قضا اعلام کنیم دیگر نیازی به این کار نیست. معنی گلچین کردن خوبان به دست باغبان هستی را درک که هیچ، حس و لمس کردیم. این همه دادرس با این همه تخلف، انگشت بر ناتخلفی نهاده می شود و دادرس دانش آموخته و انسانی والا هنوز نیامده از این دادسرا به آن دادسرا رانده می شود و بعد دورترین دادسرا به منزلش برایش برگزیده می شود. هفت- هشت تخلف ادعایی که هیچ یک مصداق تخلف نیستند برایش پیش بینی می شود اما دام مرگ از این دام های دنیوی جسورتر است او را می رباید و می برد . صفایی فراهانی هنگام برگزیده شدن علی دایی به عنوان سرمربی تیم ملی نوشته بود دست کم 50 سال لازم است تا چهره ملی جون دایی در فوتبال جهانی ظهور کند، با شناختی که از آقایی فر داشتم همین زمان و بلکه بیشتر لازم است تا چون او وارد دستگاه قضا شود، در همین کمتر از یکسال چه نامهربان با وی رفتار کردند و پشیمان هم نیستند، چون او به سادگی به دست آمدنی نیست بی گمان دلمان برای شعرهایش تنگ می شود، دل شکایتهای واهی می کند ... چشماهیت آلت قتّاله اند ... این دوبیتی را در آخرین دیدارمان نیز خواند که من همین بخش را به یاد دارم. کاش محسن ایزانلو و محمد صادقی قلم بردارند و خاطراتشان از او را بنگارند تا خاطرمان کمی بیاساید .کلاس آیین دادرسی کیفری دکتر عاشوری، کنفرانس حسن و نمونه آوردنش از ادبیات کهن دوره کارشناسی ارشد دانشگاه شهید بهشتی و شعری که در وصف استادش سروده بود با تخلص شعری استاد و در ورقه امتحان نگاشته بود به تدارک کم درس خواندن و تهیه نکردن کتاب استاد به دلیل گرانی آن برای دانشجو، این خاطره را پارسال برایمان گفت، همان هنگام که ایزانلو حقوق در اشعار پارسی را در دفترم به گفتگو نشست، آقایی فر و صادقی به عشق ادبیات آمدند. او رفت و همه دانش آموختگان دانشگاه تهران بویژه ورودی های 70 که قرار است پاییز آینده بیست و پنجمین سالگشت ورودشان به دانشگاه را دور هم گردآیند در سوگ خود نشاند . در یکسال آخر زندگی خویش شاهکاری از شهامت و شجاعت دادرسان را به یادگار گذاشت، شجاعتی همراه با دانش آنچه شادروان و زنده یاد کاتوزیان یادمان داد . ترکیب نوگرایی با استدلال، گریز از قانون خشک در راه عدالت اما نه قانون گریزی و چه خوب حسن راه استاد را نیکو پی گرفته بود که اجل مهلت نداد .
یادش گرامی و زنده ، روحش شاد و راهش پُرپی گرفت باد.
سیمرغ عدالت
واقعا باعث تاسف و تاثر هست. خدا رحمت کند روح بلند مرحوم را.