عارفه، یکی از دانشآموزان مدرسه سید الشهدا دو شبانه روز پس از انفجار این مدرسه، از کوههای اطراف این مدرسه پیدا شد.
عارفه که تنها از ناحیه سر آسیب دیدهاست میگوید که پس از انفجار در نزدیک مدرسه، برای نجات جانش با سه دانشآموز دیگر به کوهی فرار کردند که در نزدیک درسه است اما در میان صخرهها از هوش رفته و پس از دو روز توانست به خانوادهاش خبر بدهد که زنده است.
عارفه گفت: «وقتی به هوش آمدم میگویند دهنت پر از مورچه بود. دهنم را شستند؛ بعد گفتند موبایل داری؟ گفتم: دارم! به مادرم زنگ زدند و گفتند دخترت را پیدا کردیم.»
مادر عارفه میگوید از نخستین کسانی بود که پس از شنیدن صدای انفجار به محل رویداد آمد، اما دخترش در میان قربانیان این رویداد نبود و تنها کتابچهای را به نام او پیدا کرده بود و بارها نام او را در میان جان باختگان و زخمیهای رویداد جستجو کرده بود.
جهان تاب، مادر عارفه گفت: «رفتم مدرسه را گشتم، نبود. گفتند: اول کلاسهای یازده و دوازده تعطیل شدند. گفتم: دخترم رفت، دو برادرم شهید شدند. دخترم هم شهید شد.»
در انفجار روز شنبه در مدرسه سیدالشهدا در غرب کابل، دستکم ۶۳ تن جان باختند و ۱۷۰تن دیگر زخمی شدهاند.
وضعیت بهداشتی بیشتر دانشآموزانی که در این رویداد زخمی شدهاند رو به بهبودی است.
بنفشه که یکی از این زخمیهای این حمله است، میگوید این حملات نمیتواند ارادۀ اورا برای آموزش از بین ببرد. او میافزاید دوباره به درسهایش ادامه خواهد داد.
پزشکان میگویند که مردم از بخشهای گوناگون کابل بهطور بیسابقهای برای دلجویی از زخمیهای این رویداد میآیند و دانشآموزان را به ادامه تحصیل تشویق میکنند.
شریف عبدالله، پزشک در بیمارستان علیجناح میگوید: «این برایم تازه بود که که همه پزشکان سر شیفت خود حاضر بودند و مردم هم آمده بودند؛ نهایت حس وطن دوستی را من دیدم.»
در همین حال برج آزادی در تهران، شب گذشته برای همدردی با قربانیان این رویداد به رنگ پرچم افغانستان درآمد و شهروندان ایران و مهاجران افغان در این کشور در واکنش به این رویداد راه پیمایی کردند و در جادههای تهران شمع افروختند.
زهرا یگانه، فعال حقوقبشر گفت: «این پیام محکمی بر دشمنان افغانستان بود که ما یک ملت هستیم.»
اما شماری از دانشآموزان مدرسه سید الشهدا که در هنگام انفجار از تعطیل شده بودند هنوز هم ناپدید هستند.